“ด้วยเกียรติ” หนานเกียรติ...นัยความทรงจำ...นัยGotoKnow

ในวันอันร้อนแรงอากาศที่ร้อนระอุ ผมเดินผ่านแสงแดดยามเช้า

ความร้อนเริ่มไต่ระดับขึ้น ทีละนิดทีละน้อย แต่ไม่ลดระดับพลังเลย

เดินผ่านรั้วดอกแคทส์คลอว์ ดอกไม้ไม้สีเหลืองอร่ามจ้าเป็นแนวยาวเหยียด

ดอกไม้ดอกเล็ก ๆ  เรียงรายซ้อนกันอยู่เป็นชั้น ๆ

แม้แสงแดดร้อนเพียงไร ดอกไม้ก็เจิดจ้ากล้าหาญไม่ยิ่งหย่อนกัน

.   .  .   .   .

ผมมาถึงชั้นหนังสือ ถึงไม่ได้อ่านอย่างบ้าคลั่งในช่วงนี้

แต่เข้ามาเรื่อย ๆ เขาเป็นเหมือนเพื่อน เหมือนพลัง เหมือนแรงบันดาลใจ

มองชมหนังสืออย่างอิ่มใจ เพียงได้กลิ่นเพียงนิด แต่ความสุขมากล้น

หยิบเล่มนั้น หยิบเล่มนี้ ดูหน้าปก สันปก ปกนอก ปกใน ใช้นิ้วคลี่เหมือนใบพัด

เหมือนลมโชยพัดพาความเย็นสบายให้ใบหน้า

.   .  .   .   .

มีหนังสือเล่มหนึ่งในซอกตู้ริมสุดของชั้น

เหมือนผมไม่ค่อยเข้าไปทักทาย เหมือนใจที่ให้เคยกะเทาะสนิทที่เกาะกินมากนั้น

แต่นั้นแหละ ซอกนั้นเป็นซอกหลืบที่รัก ที่ใกล้เรามากที่สุด

หนังสือที่มีชื่อว่า “ด้วยเกียรติ” (2554)

.   .  .   .   .

แค่สัมผัส แค่จับหนังสือ เฝ้ามองหน้าปกพักใหญ่

ความรู้สึกโหยหา อาลัย ความรัก ความคิดถึง พละพลัง ความทรงจำ ประเดประดังเข้ามาอย่างจู่โจม

“หนานเกียรติ” เกียรติศึกดิ์ ม่วงมิตร ผู้เป็นกัลยาณมิตร เป็นที่รัก เป็นแรงบันดาลใจ

ของทุกคนใน GotoKnow

การเขียน การเล่า การถอดบทเรียน เป็นบุคคลหนึ่งที่เล่าได้อย่างมีชีวิตชีวา เล่าฉากได้ราวเข้าไปอยู่ด้วย

และเป็นเรื่องเล่าที่ไม่เคยหมดลมหายใจเลยสักครั้ง

ผมได้เข้าไปเรียนรู้ผ่านบันทึกของหนานเกียรติสม่ำเสมอ เสมอมา

แม้วันที่หนานเกียรติไม่อยู่แล้ว แต่บันทึกยังคงอยู่ ต้องขอบคุณ GotoKnow

 

.   .  .   .   .

หนานเกียรติเคยเขียนว่า

“ผ่านพ้นจากเดือนแรกผมก็เริ่มเขียนบันทึกใหม่ ๆ

เข้าไปแบ่งปันและแลกเปลี่ยนใน G2K บ่อยครั้งขึ้น

ทั้งเรื่องราวจากการเดินป่าเขาเจ็ดยอด (เดินป่าเขาเจ็ดยอด)

เรื่องราวของการเลี้ยงลูกสาว (เฌวา)

เรื่องราวจากการไปเรียนรู้ตามเวทีต่าง ๆ (เรียนรู้ KM)

เรื่องราวของคนกลุ่มคนที่มีจิตอาสา (จิตอาสา) ฯลฯ

.   .  .   .   .

“ขอบฟ้าที่เรานั่งมองคราวนั้นยังมีความหมาย
ต้นไม้ลำธารยิ่งมองยิ่งคิดถึงเธอมากมาย
ชีวิตที่มันขาดเธอวันนี้ยังเดินต่อไป
แค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ

และจะคิดถึงเธอตลอดไป....”

 

เสียงเพลง “แค่ได้คิดถึง” โดย ญารินดา บุนนาค ร้องครวญมากับสายลมแผ่วผิว

[ขจิต ฝอยทอง]

ด้วยเกียรติขอคารวะ

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-ด้วยความระลึกถึงครับ