การกลับมาของ "พาดีซอ"

นานมากที่ผมเฝ้าพยายามกลับเข้าสู่บล็อกในเว็ป GotoKnow เหตุเพราะความเลอะเลือนของตัวเอง ที่บังเอิญจำรหัสเข้าใช้งานไม่ได้ หลากหลายวิธีที่จะนำพาผมกลับมาเขียนบล็อกถูกงัดมาใช้ ไม่ว่าจะเป็นการแจ้งลืมรหัสผ่าน การปรึกษาแอดมิน แต่จนแล้วจนรอดผมก็ไม่สามารถกลับสู่หน้าบันทึกผมได้ เรียกว่า ผมหาวิธีจนท้อและตัดใจปล่อยให้เวลากลืนกินสิ่งที่จะบันทึกไปโดยปริยาย

ผ่านไปร่วมสิบปี ที่ผมไม่สามารถเขียนบันทึกเรื่องราวที่ผันผ่านเข้ามาในชีวิตแต่ละวันของผมเหมือนดังเก่าก่อน ใจนึงก็นึกเสียดายที่ต้องเสียบล็อกที่เปรียบเสมือนสมุดบันทึกเล่มหนึ่งไป แต่ใจหนึ่งก็อดสมน้ำหน้าตัวเองไม่ได้ที่เชื่อมั่นในความจำตัวเองจนลืมที่จะบันทึกรหัสผ่านไว้ด้วยระบบ manual 

ผมปล่อยผ่านความพยายามเข้าระบบไปเนิ่นนานจนถึงวันนี้ วันที่น้องที่ทำงานบังเอิญอ่านเจอเรื่องราวที่ผมเขียนและเก็บมาแซวว่า “พี่น้อยนี่เป็นนักเขียนได้เลยนะ” 555++ อารมณ์ผมขณะนั้น มีอาการหัวใจพองโต อย่างบอกไม่ถูก ผมรีบพิมพ์ค้นหา Keyword ของผมเพื่อค้นหาเรื่องราวที่ผมเคยเขียนไว้ เพียงจะบอกกับน้อง ว่า “ว่างๆ น้องลองเข้ามาอ่านงานเขียนพี่ในนี้ได้นะ” แค่นั้นเอง แต่คงด้วยถึงเวลาที่ผมจะได้บันทึกเรื่องราวต่างบนบล็อกของผมอีกครั้ง จึงทำให้ผมสามารถเข้าระบบด้วยการ Login ผ่าน Facebook ได้

สุดท้ายนี้ ต้องขอบคุณทีมงาน เว็ป GotoKnow ที่พัฒนาระบบให้ทันสมัย บอกตรงๆ ครับ แม้จะมีแพล็กฟอร์ม มากมายให้บันทึกเรื่องราวต่างๆ แต่ตลอดระยะเวลาสิบกว่าปีที่ผ่านมาผมก็ยังคิดถึง การเขียนบล็อกที่ GotoKnow อยู่ดีครับ