ครูเรือแจว VS. ครูเรือยนต์
เสียงระฆัง เคยกังวาน เมื่อนานแล้ว
ครูเรือแจว ต้องจอดลำ ตามวิถี
เรือลำเก่า นั้นผุพัง กลางวารี
ด้วยชีวี มีเสื่อมทรุด สุดทานทน
ครูเรือยนต์ คนมาแทน แล่นแรงเร่ง
ครูคนเก่ง แข่งกันแซง แรงทุกหน
ผลประโยชน์ ให้ได้มา เพื่อตัวตน
วิญญูชน คนเป็นครู นั้นหายไป
มีความรู้ ที่เลอเลิศ ประเสริฐศักดิ์
มีใจรัก ความเป็นครู อยู่หรือไม่?
ยึดอัตตา หาประโยชน์ อยู่ร่ำไป
ลืมหัวใจ ให้ศิษย์น้อย คอยในเรือ
ครูเรือแจว ทอดใจ ให้อ่อนล้า
ยังศรัทธา ค่าคุณครู อย่างล้นเหลือ
มีหัวใจ ให้ลูกศิษย์ อย่างเหลือเฟือ
มีความเชื่อ ว่าครูดี ต้องมีใจ
อย่าหวังรวย เงินทอง และยศศักดิ์
ขอให้รัก อาชีพครู ไม่หวั่นไหว
เป็นผู้สร้าง จิตวิญญาณ สานเด็กไทย
ให้เติบใหญ่ ใจมีธรรม นำความดี.....
รำลึกนึกถึงพระคุณคุณครู
อรรถการ สัตยพาณิชย์
เขียนเมื่อวันอังคารที่ ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02gb6xyJvUZ57dgv3hrQGRbaSKP9VqczaWe2EfybYoDGrGCmyCyCf2LAFPA5UyY4U7l&id=100036946417787&mibextid=Nif5oz