๒๕๓. ระหว่างทาง

รถมาจอดหน้าร้านอาหารเล็กๆที่อยู่หัวไร่ปลายนา แต่มีลูกค้านั่งอยู่เต็มร้าน รอบๆร้านเป็นท้องทุ่งนาที่ข้าวใกล้จะออกรวง มองผ่านทุ่งข้าวไปไม่ไกลมากนัก จะเห็นทิวเขาและเม็ดฝนโปรยปรายลงมาเล็กน้อย

ระหว่างทาง

ไปอีสานเมื่อเดือนที่แล้ว ประทับใจหลายอย่างแบบไม่รู้ลืมกันเลยทีเดียว หรือว่าเป็นเพราะนานๆจะได้เดินทางออกจากบ้านสักครั้ง นานจนจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายก่อนหน้านี้ ได้ไปที่ไหนมาบ้าง

จุดประสงค์หลักคือต้องการไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ แต่ผลพลอยได้คือทัศนศึกษา ได้มีโอกาสดื่มด่ำกับอาหารตาและอาหารใจ สุดท้ายคือาหารปากท้องนี่แหละสำคัญที่สุด

เหมือนคำกล่าวที่ว่า...กองทัพต้องเดินด้วยท้องนั่นเอง...

ในขณะที่อยู่กับญาติพี่น้อง อาหาร ๒ - ๓ มื้อ ล้วนเป็นเมนูปลาทั้งสิ้น รู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่องว่าเราได้กินปลาธรรมชาติจากแม่น้ำโขงซะด้วย ไม่ว่าจะเป็นปลาเผาหรือต้มยำปลา รสชาติจะหวานมัน..อร่อยมากๆ

กินเสร็จแล้วจึงรู้ว่าเป็นปลาเลี้ยง ไม่ว่าจะเลี้ยงในบ่อหรือในกระชัง ก็ล้วนเป็นน้ำจากแม่น้ำโขงทั้งสิ้น

การเดินทางที่ต่างยุคต่างสมัย ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว แต่ก่อนเราจะพุ่งเป้าไปที่สถานที่ท่องเที่ยวเพียงอย่างเดียว เรื่องอาหารการกินจะเรียบง่าย บางครั้งก็เตรียมไป แต่ส่วนใหญ่ก็จะใช้บริการร้านอาหารริมทาง

ทุกวันนี้..ร้านอาหารอยู่ในโทรศัพท์ แค่ผมบอกว่าหิวเท่านั้น ลูกๆจะหาดูในกูเกิลทันที ว่าร้านตั้งอยู่ถนนเส้นไหนของอำเภอ อยู่ในซอยไหนของจังหวัด จากนั้นก็ขับไปยังที่หมาย โดยใช้เวลาไม่นานนัก

จึงเป็นเช่นนี้ตลอดการเดินทาง และไม่เคยผิดหวังเลยแม้แต่ร้านเดียว ไม่ว่าจะร้านเล็กหรือร้านใหญ่ ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าร้านเขาไม่แน่จริง จะมีพื้นที่ประชาสัมพันธ์ในอินเตอร์เน็ตได้อย่างไร

ในช่วงที่รถวิ่งเข้าเมืองอุดร คนในรถอยากกินอาหารเวียดนาม พลขับบอกคนนั่งข้างๆ ให้สืบค้นทันทีว่า วีทีแหนมเนืองนั้นอยู่ตรงไหน...เพียงแค่ ๑๐ นาทีเท่านั้น รถก็มาจอดหน้าร้านที่ติดป้ายบอกถึงความอร่อยแท้ๆ

ตอนแรกก็ไม่เชื่อ...และไม่มั่นใจว่าจะอร่อยจริง ก็เลยให้ลูกชายสั่งเอง เพราะเขาจะถนัดเรื่องกินมากกว่าผม ขณะที่รออาหาร ผู้คนทั้งไทย จีน ฝรั่งก็ทะยอยกันเข้ามาจนเต็มร้าน...บรรยากาศเริ่มจะไม่เงียบเหงา

พออาหารจัดวางบนโต๊ะอย่างสวยงาม ทุกอย่างดูน่ากินไปหมด จานผักเขาก็จัดมาเต็ม รสชาติอาหารอร่อยทุกอย่าง สมคำร่ำลือจริงๆ เคยกินอาหารเวียดนามตามห้าง ก็ยังไม่อร่อยเท่านี้เลย

คราวนี้มาพูดถึงอาหารไทยบ้าง นำเสนอโดยลูกสะใภ้ หลังจากไปเที่ยวเขาค้อเสร็จเรียบร้อย ขับรถลงมาถึงตัวอำเภอหล่มเก่า เลี้ยวผ่านตลาดแล้วเข้าซอยแคบๆของหมู่บ้าน คนขับต้องดูจีพีเอสตลอด

ลูกพาผมมากินขนมจีนในตำนาน ชื่อร้านขนมจีนหน้าวัง...สั่งชุดใหญ่แบบจัดเต็ม เริ่มจากน้ำยาต่างชนิดกันจำนวน ๔ หม้อ ขนมจีนที่เขาทำเป็นก้อนกลมๆ เครื่องเคียงครบครันแบบกินได้ไม่อั้น ผมสั่งลูกชิ้นอีก ๑๐ ไม้

ผมกินขนมจีนผสมน้ำยาทุกอย่าง แต่กินทีละอย่าง คิดดูเถิดว่าผมจะกินกี่จาน มันอร่อยมากมาย ไม่เคยกินขนมจีนที่อร่อยแบบนี้เลยในชีวิต กินเสร็จให้เขาคิดตังค์ หมดไป ๑๕๐ บาท....โอ...แม่เจ้า

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๖ พฤศจิกายน ๒๕๖๖