๓๗. เกษียณวันแรก...ที่โคกหนองนา

เกษียณวันแรก...ที่โคกหนองนา

          จริงๆก็อยากจะพัก แต่อีกใจหนึ่งก็อยากจะวอร์มเครื่องในร่างกายให้อุ่นๆ จะได้ลุยงานงานต่อได้เลย ไม่ต้องมานั่งชาร์ตแบตใหม่ให้เสียเวลา

          ขับรถพา..เจ้าซอร์..คนงานพม่า จากทุ่งดินดำรีสอร์ท มุ่งหน้าสู่โคกหนองนา ที่เก่าเวลาเดิม เพิ่มเติมคือ เป็นวันที่เกษียณจากราชการเป็นที่เรียบร้อย วันแรกเสียด้วย

          เจ้าซอร์..คนงานเจ้าเก่า นั่งอมยิ้มอย่างมีความสุขไปตลอดทาง ทุกครั้งเขาจะขับรถมอเตอร์ไซค์ไปเอง วันนี้มีข้าราชการบำนาญขับรถให้นั่งอย่างสบาย ผมคิดในใจว่าถึงที่หมายแล้วจะหนาว

          โคกหนองนาสวนป่าของผม ไม่ได้ถางหญ้ามา ๓ เดือนแล้ว ฝนก็ตกเกือบทุกวัน คิดดูเถิดว่าหญ้าจะสูงท่วมหัวขนาดไหน แต่พอไปถึง เจ้าซอร์ก็ไม่ได้ฟังเสียง ไม่รอให้ผมต้องบอกว่าถางหญ้าตรงไหนบ้าง เขารู้ได้ทันที มีพงหญ้าอยู่ตรงไหน เจ้าซอร์ลุยถากถางจนเหี้ยนเตียน

          ผมได้แต่นั่งๆนอนๆ ไม่มีที่ไป ดูเจ้าซอร์ทำงานอย่างเพลิดเพลิน อำนวยความสะดวกบ้างเล็กน้อย ทั้งน้ำเย็น กระทิงแดง และสปอนเซอร์ ตลอดจนเปิดเพลงลูกทุ่งจากวิทยุทรานซิสเตอร์ให้เจ้าซอร์ฟัง ผมลืมไปว่าเขาฟังเพลงไทยไม่รู้เรื่อง

          เจ้าซอร์..นั่งพักร้อนตรงชิงช้า อากาศค่อนข้างจะอบอ้าว เขาชี้ให้ผมดูท้องฟ้า ที่เมฆฝนตั้งเค้าดำทะมึนมา พร้อมกับพูดว่าฝงจาโตะ ไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ ฝนก็เทลงมาให้คลายร้อนบ้างเล็กน้อย

          ผมคว้าหมอนเอนกายลงบนเตียง ในห้องเก็บของ เปิดพัดลมให้อากาศถ่ายเท เจ้าซอร์ยืนเคี้ยวหมากปากแดง ยืนมองผมด้วยความสงสัย พลางชี้มือไปที่บ้านหลังใหม่ พูดอะไรออกมาสองสามคำ

          ผมฟังไม่รู้เรื่องแต่เข้าใจ เขาหมายถึงว่า ทำไมผมถึงไม่ไปนอนบ้านโน้น ผมเลยบอกว่าไม่ใช่บ้านผมเป็นบ้านของลูกชาย เจ้าซอร์พยักหน้าแล้วยิ้มๆ เหมือนจะเข้าใจ หรือไม่ผมก็คิดไปเองมากกว่า

          จริงๆผมจะบอกว่า บ้านใหม่หลังโน้น นอนไม่ได้เพราะยังไม่ได้ติดแอร์ แต่ขี้เกียจทำมือทำไม้ประกอบคำพูด ผมนึกไม่ออกคำว่าติดแอร์ ต้องทำท่ายังไง?

          เกือบสี่โมงเย็น ใกล้เวลาจะได้กลับบ้าน เจ้าซอร์เก็บกองหญ้าโยนเข้าใต้ต้นไม้ ผมไม่ได้ช่วยอะไรเขา นอกจากถ่ายภาพ ถามซอร์ว่ากินกาแฟไหม เขาบอกว่าไม่เคยกิน แล้วก็ไม่ชอบด้วย

          แต่พอถามว่าเอาเบียร์ซักกระป๋องไหม เจ้าซอร์ยิ้มกริ่ม พยักหน้าแบบรัวๆ ผมจัดให้ทันที พอส่งเบียร์ให้ซอร์ ผมก็รอจะชนกระป๋อง เพื่อจะดื่มเป็นเพื่อนเขาสักหน่อยก่อนกลับบ้าน  เจ้าซอร์โบกมือและพูดว่าไม่กินเดี๋ยวเมา ต้องไปกินที่บ้านพร้อมกับกินข้าวไปด้วย

          เจ้าซอร์พูดเข้าท่าดี ทำให้ผมรู้สึกหิวข้าวขึ้นมาทันที ต้องรีบกลับบ้านเสียแล้ว

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑  ตุลาคม  ๒๕๖๖