๒๘. สุขสันต์หรรษา ในสวนป่าบ้านเรา

เตรียมตัวจากลาโรงเรียนเล็กๆ สู่บ้านเล็กในป่าใหญ่ ความภาคภูมิใจในงานการศึกษาใกล้จะปิดฉากลงอย่างเรียบง่าย แล้วก้าวสู่บรรยากาศแห่งความสุขสันต์ทุกวันคืนในสวนป่าบ้านเรา

ในวันหยุดจึงไม่ต้องไปเที่ยวที่ไหน ไม่ต้องเดินทางไกล พักผ่อนหย่อนใจใกล้บ้าน ภายในสวนป่า อันเป็นส่วนหนึ่งของโคกหนองนา ที่มีเกือบครบทุกอย่าง

ขาดแต่บ้านหลังเล็กๆ นอกนั้นก็พออยู่ และพอไปพอมา น้ำชากาแฟมีพร้อม น้ำประปาไฟฟ้าและอินเตอร์เน็ต ตลอดจนห้องน้ำ อำนวยให้สะดวกและสบายพอสมควร

ในพื้นที่ ๔ ไร่ที่ใกล้จะเกษียณเข้าไปทุกที วางแผนได้พอดิบพอดี ตรงที่ปลูกต้นไม้ไว้ก่อน ๓ ปี ยังเหลือเวลาอีก ๓ เดือน จึงนับถอยหลังได้อย่างง่ายดาย และหายใจได้ทั่วท้อง

หากเริ่มต้นตอนนี้และเดี๋ยวนี้ ชีวิตคงดูไม่จืด เพราะการปลูกต้นไม้ต้องอาศัยใจล้วนๆ และช่วงเวลาต่อจากนี้ สิ่งแวดล้อมอาจจะเปลี่ยนไป ความแห้งแล้งจะยังคงเป็นเรื่องใหญ่ ที่มาเยือนอย่างยาวนาน ต่อเนื่อง ๒ - ๓ ปี

เมื่อปลูกต้นไม้ไปแล้วอย่างมากมาย ก็ถือว่าเป็นกำไร พัฒนาที่ดินได้ถูกที่ถูกเวลา เคยเหนื่อยหนักกับการดูแลรักษา วันนี้เจริญตาเจริญใจ ไม่ต้องเริ่มต้นใหม่อีกแล้ว แค่อนุรักษ์ให้ยั่งยืนก็เพียงพอ

พืชสวนครัวหรือรั้วกินได้ ในระยะสั้นๆ ต้องปรับระบบวิธีคิดและวิธีทำ เพื่อประหยัดเวลาและเรี่ยวแรง ตลอดจนประหยัดน้ำด้วย ลงทุนปรับปรุงแปลงผักแนวใหม่ และใช้แบบบูรณาการ

โดยทำค้างให้ผักเลื้อยพัน ตรงกลางมีที่ว่างให้หว่านเมล็ด ให้ผักเจริญเติบโตไปด้วยกัน แบ่งปันปุ๋ยอินทรีย์และน้ำ ดูแลให้ชุ่มฉ่ำทั่วถึงทั้งเช้าและเย็น

ตอนนี้ที่ยังพอคิดได้ จะไม่ลงทุนมากมายในโคกหนองนา ให้อลังการงานสร้างเฉพาะแต่ต้นไม้ นอกนั้นคงต้องพอเพียง เพื่อความสนุกสนานของชีวิตและใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์เท่านั้น

จึงเตรียมตัวจากลาโรงเรียนเล็กๆ สู่บ้านเล็กในป่าใหญ่ ความภาคภูมิใจในงานการศึกษาใกล้จะปิดฉากลงอย่างเรียบง่าย แล้วก้าวสู่บรรยากาศแห่งความสุขสันต์ทุกวันคืนในสวนป่าบ้านเรา

ความรู้สึกนึกคิดที่ขอบคุณตัวเองมาโดยตลอด ที่พกพาเอาความมั่นใจติดตัว ในการเป็นตัวของตัวเอง เรียนรู้และสู้งาน เข้าสังคมและรู้จักผู้อื่นให้น้อย แต่รู้จักตนและพึ่งพาตนเองให้มาก

การครองคนและครองงานอาจลุ่มๆดอนๆ แต่การครองตนมาจนเกือบตลอดรอดฝั่ง แบบยืนหยัดได้ด้วยลำแข้งของตนเอง เริ่มจะมองเห็นแสงที่ปลายอุโมงค์

ภาพสวนป่าในฝัน เมื่อถึงวันหลังเกษียณจะสุขสันต์ได้ตามอัตภาพ พอดีพองามและพออยู่พอกิน ในถิ่นฐานบ้านของเรา

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๗ มิถุนายน ๒๕๖๖