นั่งพิจารณา ทบทวนความเป็นไปของชีวิต สังคมและโลก
ระลึกถึงจิตคนที่มีความหลากหลาย มีความวิจิตร รวมถึงสัตว์ต่างๆ ด้วย
โลกเราที่เป็นไปต่างๆ นาๆ ก็เพราะมีจิตที่วิจิตรนี่เอง และจิตที่ว่านี้ก็มีที่มา มีตามเหตุ ตามปัจจัย และตามผลที่ทำกันมา
แต่การจะรู้เรื่องจิต กลไกของจิต หรือธรรมชาติของจิต ต้องเรียนรู้จากอภิธรรมเท่านั้น
ปรมัตถธรรมคือ จิต เจตสิก รูปและนิพพาน
การมีชีวิตอยู่ โดยมีจุดมุ่งหมายความสำเร็จทางโลกเท่านั้นก็ดี แต่ยังไม่ดีที่สุด ถ้ายังอยากจะเวียนว่ายอยู่กับความสุขทางโลกก็แล้วไป
แต่ถ้ามองเห็นทุกข์และต้องการพ้นทุกข์อย่างถาวร ก็ต้องเลิกหลงผิด เลิกยึดมั่นใน "เรา" "ของเรา" "ของเขา"
แต่ถ้าไม่รู้เรื่องปรมัตถธรรม สภาวะธรรมที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง จะเลิกหลงผิดได้อย่างไร
พิจารณาแล้วก็เห็นจริงตามนั้น
ทางเดินมีอยู่ แต่หาคนเดินได้น้อยหรือไม่มีคนเดิน
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
ทิดปัญญา
ไม่มีความเห็น