๑,๓๖๐ ความพอดีงดงามเสมอ

            เมื่ออายุมากขึ้น ทำให้ต้องคิดแต่พอดี พูดแต่พอดีและทำงานแต่พอดี เพราะสภาพร่างกายและจิตใจกำลังจะเปลี่ยนแปลงไปในแบบที่ไม่เหมือนเดิม

            การทะนุถนอมชีวิตก็อยู่ที่วิธีคิด วิธีพูดและวีธีทำเท่านั้น จึงจะช่วยให้ชีวิตราบรื่นตลอดรอดฝั่ง

            ที่เคยหนักเอาเบาสู้ น่าจะทำให้ไปไม่รอดอย่างแน่นอน ในความเป็นจริงก็ควรจะชะลอและหยุดได้แล้ว แต่การปล่อยวางไม่ได้เสียที จึงทำให้ต้องทำหน้าที่และรับผิดชอบต่อไป

            ด้วยความรักในงานที่ทำ ก็ต้องยิ้มสู้ ยิ้มวันละนิดจิตแจ่มใส ค่อยๆทำงานไปวันละนิด จิตจะต้องไม่หวั่นไหว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

            เก็บกวาดทำความสะอาดโรงเรียนทุกวัน ช่วยให้การอยู่กับปัจจุบันมีความหมายยิ่งนัก และอยู่กับความเชื่อที่ว่า...เปิดเทอมใหม่จะได้ไม่มีปัญหา เพราะความพร้อมต้องสร้างได้ด้วยมือของเรา

            ฝนไม่ตกเลย แต่ก็ไม่ใช่ปัญหา น้ำประปายังพอช่วยได้ แมกไม้ไม่มีคำว่าเหี่ยวเฉา

            แต่ถ้าฝนตกลงมาบ้าง ต้นไม้จะสดใสและงดงามมากกว่านี้ ฝุ่นละอองจะหมดไป ทิ้งไว้แต่ความเขียวขจี ขอเพียงอย่ามีพายุฤดูร้อนก็แล้วกัน

            พูดไม่ทันจะขาดคำ ฝนก็หล่นลงมาจากฟ้า แต่มาแบบพอเหมาะพอดี แบบที่มีลมพัดไม่แรงมากนัก สิ่งที่เคยดูแลรักษาไว้ให้สะอาดเรียบร้อยหมดไปสิ้น เหลือไว้แต่...งาน...ให้สะสางเหมือนเดิม

            แต่ไม่มีต้นไม้หักโค่น นอกจากใบไม้กองใหญ่ ตามถนนหนทาง

            สภาพอาคารเป็นปกติ ไม่มีสิ่งใดทรุดโทรมเสียหาย

            น้ำฝนที่เย็นฉ่ำ สร้างความชุ่มชื้นแก่สภาพแวดล้อมโดยรอบ ต้นไม้ปรับสภาพขานรับด้วยการสะบัดใบพริ้วไหวอย่างสดชื่น เหมือนพลิกฟื้นชีวิตใหม่ให้ก้าวต่อไป เพื่อต้อนรับวันเปิดเทอม

            ธรรมชาติไม่โหดร้ายจนเกินไป พายุฝนที่มาเยือน จึงเป็นเหมือนเพื่อนที่แสนดี ช่วยดูแลหัวใจซึ่งกันและกัน มิให้เหี่ยวเฉา ช่วยดูแลสิ่งแวดล้อมของโรงเรียน มิให้ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องต้องเหนื่อยล้าจนเกินไป

            เมื่อพายุฝนและผู้คนอยู่ในจุดที่พอดี...ผลที่ตามมาคือความงดงาม...ที่น่าประทับใจ

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๑  พฤษภาคม  ๒๕๖๖