นิเทศครูรัก(ษ์)ถิ่น รุ่น ๓ รหัส ๖๕ : "โรงเรียนบ้านสะลวงนอก ครั้งที่ ๑" (พ ๑ ก.พ.๖๖)

วันพุธที่ ๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๖๖ ได้ฤกษ์ออกนิเทศนักศึกษาโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่น รุ่น ๓ รหัส ๖๕ เอกการประถมศึกษา โรงเรียนที่เลือกไว้เป็นโรงเรียนที่อยู่ใกล้วิทยาเขตใหม่ของมหาวิทยาลัย ห่างกันราว ๕ กิโลเมตร เป็นถนนข้างมหาวิทยาลัยที่ตรงไปยังวัดพระพุทธบาทสี่รอยที่ขึ้นชื่อของเชียงใหม่

..

..

..

ทางเข้าห่างจากถนนใหญ่ไม่กี่เมตร การใช้รถเครื่องดูสะดวกสุด เพียงแค่วันนี้อากาศในช่วงบ่ายร้อนและดูแล้ง
และบริเวณแถวนี้เป็นลักษณะอากาศแห้ง ๆ

เคยมาโรงเรียนนี้แล้วรอบหนึ่ง เมื่อปีที่แล้ว เพื่อมานิเทศนักศึกษาครูเอกเกษตรศาสตร์ เพราะเคยเป็นอาจารย์ประจำหลักสูตรอยู่

..

..

..

จอดรถไว้ใต้ต้นไม้หน้าอาคาร แล้วพยายามเสาะหา ท่าน ผอ. อันเป็นมารยาทของแขกผู้มาเยือน พร้อมทั้งพูดคุยเรื่องปรัชญาต่าง ๆ ของโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่นให้ท่านฟังอีกรอบ และพูดคุยในเรื่องราวต่าง ๆ

โรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนที่เป็นพื้นที่นวัตกรรม ซึ่ง รมต. ว่าการกระทรวงศึกษาธิการ เคยมาเยี่ยมแล้ว มีฐานการเรียนรู้หลายฐาน เช่น การปลูกผักไร้ดิน การเลี้ยงไก่ เป็นต้น

..

นักศึกษารุ่น ๓ รหัส ๖๕ อยู่ปีแรกของการเรียนมหาวิทยาลัย พวกเขาจะได้เข้าไปสังเกตการสอนของครู สังเกตว่า คนเป็นครูเขาทำอะไรกันบ้าง เด็กเรียนกันอย่างไร ดูระบบต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง

โรงเรียนนี้มีเด็กมาลงโรงเรียนอยู่ ๔ คน ชาย ๑ หญิง ๓ แต่วันนี้ นศ.ชาย ลาป่วยไป ๑ คน เหลือแต่ นศ.หญิงอยู่แค่ ๓ คน

..

แต่สิ่งที่น่าตกใจ คือ ผมเป็นอาจารย์ที่มานิเทศก์คนแรก ในรอบ ๑ ปีการศึกษา นั่นหมายความว่า ระบบการฝึกระหว่างเรียนยังไม่ลงตัว ยังขาดเจ้าภาพที่แท้จริง จนกระทั่งเริ่มชัดเจนขึ้นในภาคเรียนนี้ แต่นั่นก็ล่วงเลยมาแล้ว ๑ ภาคเรียน

ปัญหาอีกเรื่อง เด็กไม่รู้มารยาทการลากิจ ลาป่วย เท่าที่สอบถามดู คือ เด็กไม่รู้ว่า ถ้าลาป่วยต้องแจ้งใคร ถ้าลากิจต้องแจ้งใคร ฟังแล้วก็น่าเศร้าใจยิ่งนัก ผมจึงแจ้งเด็กว่า ตามมารยาท มาฝึกที่โรงเรียนไหน ก็ต้องแจ้งผู้บังคับบัญชาสูงสุดของโรงเรียนนั้น ไม่ใช่ คิดจะไปไหน ก็ไป คงต้องฝึกกันต่อไป  

..

แต่ต้องเข้าใจอย่างหนึ่งว่า ผมไม่ใช่คนของเอกการประถมศึกษา แต่เป็นคนที่เป็นกรรมการในโครงการครูรัก(ษ์)ถิ่นของมหาวิทยาลัย ซึ่งการมานิเทศเยี่ยมเยือนครั้งนี้ เพื่อน ๆ น้อง ๆ ขอร้องให้มาดูเด็กหน่อย

..

..

แต่สำหรับ นศ.หญิง ที่ได้มีโอกาสมาดูเขา พบว่า เด็กแต่งกายเรียบร้อย เหมาะสมเป็นนักศึกษาครูแล้ว เรื่องนี้น่าพอใจ แต่ยังต้องติดตามต่อไป เพราะยุคนี้เป็นยุคสมัยใหม่ที่เรื่องที่ควรตระหนัก ก็ไม่ได้ตระหนักกัน

เราไม่สามารถโทษโลกที่เปลี่ยนไปได้ แต่ระดับจิตใจของคนต่างหากที่เสื่อมทรามลง แม้กระทั่ง ครูของครู หรือ ครูที่ผลิตครู ครูที่ขาดจิตสำนึกความเป็นครู ย่อมไม่สามารถเป็นตัวอย่างที่ดีของอนาคตครูเหล่านี้ได้

แล้วไย สังคมไทยจะสามารถยกระดับจิตใจให้สูงขึ้นกว่านี้ได้ ถ้าการศึกษายังเบี้ยว ๆ อยู่แบบนี้

 

โปรดมาติดตามกันต่อไป ทั้งระบบการลงโรงเรียนที่ต้องปรับปรุง ระบบการสอนว่าที่คุณครู

“ต้นทุนชีวิต” ไม่ใช่ข้ออ้างของชีวิตที่เลือกจะทำสิ่งไม่ดี 

ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราว่า จะเลือกทำสิ่งดี ๆ ไหมต่างหาก

บุญรักษา ทุกท่าน ;)…

..

..