วรรณกรรมดนตรีของชนรากหญ้า
ดร.ถวิล อรัญเวศ
ชนรากหญ้า หรือ "ชนชั้นรากหญ้า" หมายถึง ประชาชนธรรมดาทั่วไปในระดับท้องถิ่นไม่ได้เจาะจงว่าจะต้องเป็นคนจนหรือคนรวยแต่อย่างใด ซึ่งพูดง่ายๆ ก็คือชาวบ้านธรรมดาๆ ทั่วไปที่ใช้ชีวิตแบบง่ายๆ มีการแสดงออกที่เป็นการสะท้อนชีวิตความเป็นอยู่แบบเรียบง่าย ใช้ชีวิตง่าย ๆ ไม่มีพิธีรีตอง มีจิตใจที่ซื่อสัตย์สุจริต รักใครชอบใคร ก็จะทุ่มเทให้ทั้งแรงกาย แรงใจ ตลอดทั้งแรงสติปัญญา โดยเฉพาะการเมือง ถ้าชอบใคร พรรคใด จะทุ่มเทให้จนสุดหัวใจ
อนึ่งชนชั้นรากหญ้า เวลาจะทำอะไรก็จะร่วมด้วยช่วยกัน
เป็นอย่างดี ช่วยกันทำ ร่วมมือกันทำ เช่น ลงแขกในภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือ ไม่เอาเงินเป็นตัวตั้ง แต่เอาใจเป็นตัวตั้ง
ถ้าได้ใจ จะได้ทุกอย่าง ทั้งสิ่งของ เงินทอง ความร่วมไม้ร่วมมือ
เป็นต้น
ชนชั้นรากหญ้า จะเป็นคนชอบสนุกสนาน นำเอาสิ่งที่ทุกข์
มาเป็นสิ่งที่สุขได้โดยสะท้อนออกมาในรูปแบบต่าง ๆ เข่น
บทเพลง กลอนลำ โดยเฉพาะลำซิ่ง วรรณกรรมคำสอย ตลอด
การแสดงออกที่สะท้อนให้เห็นจริตของคนในโลก
วรรณกรรมดนตรีของชนรากหญ้า
วรรณกรรมดนตรีของชนรากหญ้าจะสะท้อนออกมาให้เห็น
ความไพเราะสนุกสนาน สะท้อนจริตของคนในโลก เช่น
คนที่ชอบความสวย ความงาม ความสนุกสนาน เป็นต้น
1. ลำซิ่ง ลำสอย
2. ลำตลกโปกฮา
3. ลำใช้คำพูดเปรียบเปรย
4. ลำท่ายุยวนชวนใจ
5. นำเอาสิ่งที่ทุกข์ออกมาเป็นสิ่งที่สนุกสนานสำราญใจ
6. จรรโลงใจ จรรโลงโลก นุ่งน้อย ห่มน้อย
ฯลฯ
ไม่มีความเห็น