ส่งความสุข

เผลอแผล็บหมดปีอีกแล้ว ออกจากครูมาดูไม่นาน แต่ก็สองปีกว่า..ชีวิตที่ลิขิตเองได้เหมือนเพิ่งจะเริ่มต้นเอง วาดฝันมานานในเรื่องความเป็นอยู่หลังเกษียณ กับต้นไม้ใบหญ้า ร่มเงา และความสงบเงียบ เพิ่งเห็นหรือได้ลิ้มรสก็มาจนถึงห้วงวัยนี้แล้วจริง ๆ

“อายุยิ่งมาก เวลายิ่งเร็ว” รู้สึกอย่างนี้มาตลอด คงเริ่มรู้จักการเปลี่ยนแปลงซึ่งเป็นความปกติธรรมดาดีขึ้นมาบ้าง แต่ยังทำใจยากเสมอ ตามหลักธรรมบอกต้องฝึก แค่หาอ่านแล้วทำความเข้าใจหรือแค่รับฟังจากผู้รู้ ไม่น่ากระจ่างได้ หากปรารถนาถึงความโปร่งโล่งหรือความสบายใจไม่มีวิธีอื่น

เช้าวันนี้สายลมแรงของฤดูหนาวโบกโบยไม่หยุด ยะเยือกถึงกับต้องหาเสื้อกันหนาวมาสวมใส่ แม้แดดเข้มยามสายจะแผดจ้าจนต้องหยีตามองแล้วก็ตาม เสียงรถไถนา เสียงเครื่องพ่นยา เสียงรถถมดินขยายอาณาเขตบ้านจัดสรรยังคงดังระงม เปลี่ยนท้องทุ่งให้เป็นทะเลที่ไม่เคยหลับใหล

สี่ห้าวันช่วงขึ้นปีใหม่ที่ผ่านมา มีโอกาสต้อนรับญาติสนิทมิตรสหายและบรรดาลูกศิษย์ด้วยความอิ่มเอิบใจ อาชีพครูน่าจะได้เปรียบตรงนี้ ไม่ได้มีอิทธิพล อำนาจ บารมี หรือ ประโยชน์ใด ๆ ที่จะอภินันทนาการให้ใครต่อใครได้ แต่ศิษย์กับครูแล้ว เป็นแล้วเป็นเลย ชั่วชีวิต..

ขอให้ทุก ๆ ท่าน มีความสุขความเจริญ ก้าวหน้าในหน้าที่การงานและครอบครัวยิ่ง ๆ ขึ้นไป อีกทั้งมีสุขภาพพลานามัยที่แข็งแรงสมบูรณ์ตลอดไป สวัสดีปีใหม่ '๒๕๖๖ ครับ!

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ

ขอให้มีความสุขทางใจ และทางกาย ทุกเวลานะคะ สุขภาพแข็งแรงค่ะ

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

สวัสดีปีใหม่ครับคุณแก้ว มีสุขภาพพลานามัยที่แข็งแรงสมบูรณ์ตลอดปีและตลอดไปด้วยนะครับ