ของขวัญชิ้นนี้...เต็มไปด้วยเรื่องเล่ามากมายจากตัวหนู

วันนี้พ่อพาดวงใจไปถวายน้ำแด่องค์ท่าน"พระราชไพศาลมุนี" ที่วัดธรรมบูชา

ก่อนกลับบ้านพ่อพาดวงใจไปเดินซื้อของในห้าง ได้ของเรียบร้อยแล้ว   ก่อนกลับพ่อได้เห็นเครื่องหนังลดราคา เลยแวะเข้าไปดูกระเป๋าใส่ตังค์ใบหนึ่ง...ซึ่งพ่อเห็นว่ามันสวยดี(ก็เลยพลิกดูไปมา)พอเหลือบดูราคาแล้วขนาดลด 50% ก็ยังมีราคาเกือบพันบาท  พ่อก็เลยวางมันไว้ที่เดิม...แล้วเราสองคนพ่อลูกก็เดินกลับไปที่รถ
.
ระหว่างทางนั้นเอง. ดวงใจถามพ่อว่า..."ไม่อยากได้กระเป๋าตังค์แล้วเหรอพ่อ"

พ่อได้ตอบดวงใจไปว่า.."อยากได้อยู่นะลูก..แต่มันแพงเกินไปสำหรับพ่อ หากใบละ 200-300 พ่อคงซื้อแล้ว"
.
จู่ๆดวงใจก็บอกว่า "พ่อรออยู่นี่ก่อนนะ..เดี่ยวหนูมา"
.
ไม่นานดวงใจก็วิ่งมาพร้อมกับสิ่งนี้ พร้อมพูดว่า
"หนูซื้อให้พ่อเป็นของขวัญปีใหม่คะ"
.
พ่อตกใจแต่ก็ดีใจในคราเดียวกัน..และรับมันไว้ พร้อมพูดว่า..."หนูเอาเงินที่ไหนไปซื้อให้พ่อเนี่ย!!" พ่อถาม
.
ดวงใจตอบ..."เงินค่าขนมที่พ่อให้หนูใช้วันละ 120 ...หนูเก็บสะสมมันไว้"(พ่ออึ้ง!!)
.
สิ่งหนึ่งที่ทำให้พ่อภูมิใจและรู้สึกได้เดี๋ยวนั้นก็คือ..."การที่หนูได้เห็นค่าของเงินที่หนูได้รับจากพ่อเป็นค่าขนมไปร.ร.และเก็บเล็กผสมน้อยจนมีวันนี้ .."วันที่หนูได้ให้ของขวัญชิ้นที่มีค่าชิ้นใหญ่แก่พ่อ ซึ่งมันมีค่ามากกว่าตัวเงิน (ของขวัญชิ้นนี้ มันแฝงไปด้วยเรื่องเล่ามากมายจากตัวหนู)"

.
"ขอบใจลูกมากนะ...ที่เราได้เกิดมาเป็นพ่อลูกกัน"

และพ่อก็เชื่อว่า...วันนี้หนูได้พยายามค้นหาคุณค่าภายในจากตัวหนูและแสดงมันออกมาให้พ่อรู้...

"ก้าวที่หนูจะก้าวต่อไปในวันข้างหน้า...พ่อจะห่วงในตัวหนูน้อยลง"

พ่อแม่และพี่เพชร...จะคอยชื่นชมตัวหนูอยู่ห่างๆ
ความภาคภูมิใจในตัวหนูที่มันออกมาจากข้างใน

(กระเป๋าตังค์ใบเก่าที่พ่อใช้มากว่า 10 ปี)