สิ่งที่พบจากการทำโครงการครั้งนี้คือ “เรื่องของปัญหาที่ผู้ปกครองนั้นมองข้าม” จากการพัฒนาไปของสื่อดิจิทัล การเข้าถึงสื่อที่ง่ายขึ้น โดยไม่มีการควบคุมดูแลอย่างถูกต้องจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง สะสมเป็นปัญหาที่ส่งผลต่อพัฒนาการของเด็กในหลายช่วงวัย โดยเฉพาะวัยปฐมวัย ซึ่งเป็นวัยที่จะมีพัฒนาการมากที่สุดในทุกด้านผ่านการเรียนรู้จากการลงมือทำจริงภายใต้สิ่งแวดล้อมที่อยู่รอบตัวเด็กหนึ่งในนั้นคือ ผู้ปกครอง ดังนั้นการที่ผู้ปกครองมีความรู้ในการใช้สื่อเพื่อพัฒนาทักษะการสื่อสารกับลูก ผ่านการมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมในการดำเนินชีวิตจึงเป็นสิ่งที่ทางผู้จัดทำต้องให้เกิดขึ้นมาในสังคมปัจจุบัน
นักศึกษาได้เรียนรู้
-การมองปัญหาให้ตรงกับกลุ่มเป้าหมาย เพื่อความชัดเจนของโครงการว่า ทำเพื่ออะไร? ทำเพื่อใคร? ทำอย่างไร?
-เรื่องของการหาแหล่งข้อมูลในการวิจัยให้ตรงกับโครงการที่จัดทำ ผ่านการค้นหาข้อมูลด้วยตนเอง โดยใช้ Google'
-การได้ออกแบบตัวของสื่อ และแหล่งข้อมูล ( Facebook page ) ให้ตรงกับโครงการ
-การทำงานร่วมกันเป็นทีม ฟังคนในทีมและหาแนวทางในการพัฒนาโครงการร่วมกัน
-ได้ฝึกการพูดนำเสนอโครงการให้สั้นและกระชับ ตรงประเด็น
-ได้การคิดต่อยอดร่วมกับอาจารย์ผ่าน Feedback ที่อาจารย์ได้มอบให้
-เรียนรู้การทำที่ใช้ทักษะใหม่ คือ การจัดนิทรรศการ ต้องมีการวางรูปแบบ การนำเสนอให้น่าสนใจ และมีกิจกรรมให้ผู้เข้าร่วมได้ทำแล้วเกิดความสนใจในโครงการ
-ได้ใช้ PEO Model ร่วมในการประเมินปัญหาให้เห็นภาพเพื่อใช้ประกอบการทำโครงการ
การนำ โครงการพัฒนาทักษะการสื่อสารด้วยสื่อดิจิทัลและกิจกรรมบำบัดในเด็กปฐมวัย ลงไปสู่ภาคชุมชน สามารถเริ่มได้จากการประกาศให้ทราบถึงปัญหาของเด็กในวัยนี้จากการนำสื่อ inforgraphic ลงไปในชุมชุนก่อน ภายในสื่อจะมีข้อมูลและช่องทางการติดต่อ มายัง Facebook page “พัฒนาทักษะการสื่อสารด้วยกิจกรรมบำบัดในเด็กปฐมวัย” ให้ผู้คนในชุมชนได้มีแหล่งข้อมูลจากทางนักกิจกรรมบำบัด ขั้นตอนถัดมาคือ การประสานงานกับผู้เกี่ยวข้อง เพื่อหาแนวทางในการนำ กิจกรรมที่ผ่านการออกแบบโดยนักกิจกรรมบำบัด มาปรับให้เข้ากับบริบททางชุมชนนั้น โดยเริ่มโครงการ ได้จากการนำเข้าไปในโรงเรียนภายในชุมชนก่อนเพื่อหาแนวทางร่วมกับคุณครูและดูสภาพโดยรวมของกลุ่มเด็ก แล้วขยายออกมาตามบ้านเรือน ตามเขตได้ต่อไป...
เขียนโดย : 6423024 พีรพัฒน์ ห่านชัย
ไม่มีความเห็น