๑๔๑. ครบรอบ ๓ ปี..ที่โคกหนองนา

          ไม่เคยเสียเวลากับความเศร้าโศกเสียใจ ที่ไม่มีมรดกตกทอดมาจากพ่อแม่ปู่ย่าตายาย คิดแต่ว่าทำอย่างไร จะไม่ให้รุ่นลูกรุ่นหลานต้องลำบาก อย่างน้อยก็มีที่ดินทำกินบ้าง

          ความเกลียดความกลัวในความ “ยากจน” เมื่อมีเงินแต่ไม่มาก จึงไม่ต้องถึงกับดิ้นรนสะสมทรัพย์ ให้ตนเองต้องเดือดร้อน จัดซื้อจัดหาที่ดินแบบพอเพียง มีแค่ไหนก็ใช้แค่นั้น  จนได้ผืนดินใกล้บ้านแค่ ๔ ไร่ ไขว้คว้าหามาได้เมื่อตอนใกล้เกษียณ

          ๓ ปีพอดิบพอดี ที่ต้องต่อสู้กับความไม่รู้มากมาย ทั้งเรื่องราวโคกหนองนา และเกษตรทฤษฎีใหม่ ประสบการณ์ทั่วไปในโรงเรียน ได้นำมาประยุกต์ใช้และลงทุนลงแรง

          ในรูปแบบที่ไม่เคยกล้าบ้าบิ่น เพราะไม่เคยคิดทำอะไรแบบสุ่มเสี่ยง ต้องหลีกเลี่ยงการเป็นหนี้ทั้งหลายทั้งปวง ห่วงตัวเองที่เป็นเพียง “มนุษย์เงินเดือน” เตือนตัวเองให้อยู่กับปัจจุบัน ทำทุกวันให้มีความสุข อย่าได้พัฒนาเชิงรุกกับโคกหนองนาเป็นอันขาด 

          วันเวลาที่ผ่านไปตลอด ๓ ปี จึงทำได้เพียงเรียนรู้และออกกำลังกายรายวัน เพื่อผ่อนคลายจากงานการศึกษาที่ชาชิน ถวิลหาแต่อากาศที่สดใส เติมใจให้สงบเย็น เป็นสุขกับ “สวนป่า”และสวนครัวเลี้ยงกาย แม้ไม่ก่อให้เกิดรายได้ก็ไม่เห็นเป็นไร

          ศึกษาหาข้อมูล ในเส้นทางของความมั่นคงและยั่งยืนอยู่ตลอด ทั้งเรื่องสภาพดินและน้ำ ผ่านความแห้งแล้งไปจนถึงฝนตกหนัก ไหลหลากท่วมท้นคลองไส้ไก่ คอยสังเกตอยู่ร่ำไป วันเวลาใดที่น้ำจะน้อย ต้องใช้สอยอย่างประหยัด สระใหญ่แค่ไหนก็มีปัญหาเมื่อฤดูร้อนแล้งมาเยี่ยมเยือน

          จึงบันทึกไว้ในอัลบั้ม เน้นย้ำจำไว้ว่าการทำงานเกษตรต้องใจเย็นเน้นคุณภาพชีวิต ขีดเขียนปัญหาหาทางแก้ไข ลงทุนไปแล้วเท่าไร ต้องทำอะไรก่อนหลัง  ค่อยๆก้าวเดินไปไม่ต้องคิดการใหญ่ ใช้เวลาให้เกิดคุณค่า เกษียณมาจะได้ไม่ลำบาก

          ห้องเก็บเครื่องมือเครื่องใช้สำหรับงานเกษตรสำเร็จเรียบร้อย แบบอเนกประสงค์จริงๆ เพราะเก็บได้หลายสิ่งหลายอย่าง ทั้งตู้เย็น โต๊ะ เก้าอี้ และถังน้ำปุ๋ยหมักชีวภาพ

          โครงสร้างที่ถือเป็นงานสำคัญ เหมือนส่งเสริมงานสวัสดิการรอบนอก ให้ความสะดวกสบายได้ไม่น้อยเลย มีทั้งเครื่องปั๊มน้ำ สายยาง เสาไฟ ไปจนถึงถนนเชื่อมต่อถึงกัน ที่ไม่ใช่เป็นถนนลูกรังอีกต่อไปแล้ว

          รู้สึกภูมิใจในการเปลี่ยนแปลง แม้ว่าต้องใช้เวลาถึง ๓ ปีก็ตาม เหลือเวลาอีกปีเศษๆ ที่จะต้องพัฒนาเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย จะรอคอยเมื่อเกษียณแล้ว จึงค่อยลงมือ ถือว่าประมาทและขาดการวางแผน เพราะไม่มีอะไรแน่นอน ถึงเวลานั้นจริงๆอาจไม่อยากทำอะไรเลยก็ได้

          ภายในปี ๒๕๖๕ คาดว่าต้องมีบางสิ่งบางอย่างแล้วเสร็จ และเกิดประโยชน์ต่อโคกหนองนา สวนป่าเล็กๆแห่งนี้ โดยเฉพาะห้องน้ำห้องส้วม การเดินท่อประปาทั่วแปลง และประตูรั้วที่แข็งแรงและปลอดภัย

          การปฏิบัติงานราชการ คู่ขนานไปกับเสบียงชีวิต ช่วยให้จิตใจแจ่มใสเบิกบาน ไม่ต้องโหยหาที่ท่องเที่ยว ไม่ต้องเหลียวหามิตรที่จริงใจ อยู่กับธรรมชาติเรื่อยไป กำไรแล้ว..ชีวิตนี้

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๔  เมษายน  ๒๕๖๕