หยาดน้ำค้างพร่างพรมลงใบหญ้า
หยาดน้ำตาพร่านองแก้มสองข้าง
หยดน้ำตาไหลหล่นปนน้ำค้าง
ความอ้างว้างมาเยือนเหมือนตั้งใจ
แหงนมองฟ้าฟ้ามาดาวคอยเป็นเพื่อน
มีดวงเดือนคอยนำทางสว่างไสว
แม้น้ำค้างตกลงมาเมื่อคราใด
ยังมีใบหญ้ารองรับความฉ่ำเย็น
ย้อนกลับมองตัวเราน่าเศร้านัก
คนเคยรักเคยห่วงหาไม่มาให้เห็น
ทุกเย็นย่ำค่ำเช้าเฝ้ากะเกณฑ์
เหมือนดังเป็นเช่นคนโง่งมงาย
ดวงดาว ท้องฟ้า น้ำตา น้ำค้าง
ช่วยบอกความอ้างว้างให้ห่างหาย
บอกคนที่เคยรักอย่ากลับกลาย
ช่วยอยู่เป็นลมหายใจต่อชีวี
ดวงดาว ท้องฟ้า น้ำตา น้ำค้าง
มีใครบ้างที่เป็นเช่นฉันนี้
ที่มีความอ้างว้างเป็นเพื่อนที่แสนดี
คอยปลอบใจดวงนี้คลายโศกตรม
Krisy . . . . แต่ง
หยาดน้ำตาพร่านองแก้มสองข้าง
หยดน้ำตาไหลหล่นปนน้ำค้าง
ความอ้างว้างมาเยือนเหมือนตั้งใจ
แหงนมองฟ้าฟ้ามาดาวคอยเป็นเพื่อน
มีดวงเดือนคอยนำทางสว่างไสว
แม้น้ำค้างตกลงมาเมื่อคราใด
ยังมีใบหญ้ารองรับความฉ่ำเย็น
ย้อนกลับมองตัวเราน่าเศร้านัก
คนเคยรักเคยห่วงหาไม่มาให้เห็น
ทุกเย็นย่ำค่ำเช้าเฝ้ากะเกณฑ์
เหมือนดังเป็นเช่นคนโง่งมงาย
ดวงดาว ท้องฟ้า น้ำตา น้ำค้าง
ช่วยบอกความอ้างว้างให้ห่างหาย
บอกคนที่เคยรักอย่ากลับกลาย
ช่วยอยู่เป็นลมหายใจต่อชีวี
ดวงดาว ท้องฟ้า น้ำตา น้ำค้าง
มีใครบ้างที่เป็นเช่นฉันนี้
ที่มีความอ้างว้างเป็นเพื่อนที่แสนดี
คอยปลอบใจดวงนี้คลายโศกตรม
Krisy . . . . แต่ง
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย นายบอน@kalasin ใน กรุกลอน...ร้อยกรองชีวิต
ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
อนุญาตให้แสดงความเห็นได้เฉพาะสมาชิก