๑,๒๕๔ บ้านพักครู...บ้านในฝัน
นับเป็นสิ่งก่อสร้างเดียวในโรงเรียน..ที่อยู่ในหมวดที่ดินและสิ่งก่อสร้างของ สพฐ.ศธ.ที่โรงเรียนบ้านหนองผือ ได้รับการจัดสรรงบประมาณจากภาครัฐ ที่ผ่านมาอาคารต่างๆเกิดจากการพึ่งตนเองและได้รับการช่วยเหลือจากภาคเอกชนทั้งสิ้น
ในมุมมองของบุคลากรทางการศึกษา เขาถือว่า ผอ.บริหารจัดการไม่เก่ง ของบประมาณขึ้นไปแล้วจึงไม่ได้รับการตอบรับหรือเป็นเพราะว่าเป็นโรงเรียนขนาดเล็กเขาจึงไม่ให้ ผมคิดว่าเป็นได้ทั้งสองอย่าง เพิ่มอีกสักอย่างคือ ผมไม่ได้ขอหรือไม่ได้ขอพร่ำพรื่อนั่นเอง พออยู่ได้สอนหนังสือได้ ก็อยู่กันไปตามอัตภาพ
พอมีเหตุปัจจัยให้รับรู้ ๒ – ๓ ครั้ง เมื่อครูใหม่และครูที่จะเขียนย้ายมา ขอมาดูโรงเรียน พอเห็นว่าไม่มีบ้านพักครู เขาก็เลยตัดสินใจง่ายขึ้น คือไม่เลือก วันนั้นจึงคิดว่าต้องจริงจังกับการของบประมาณสร้างบ้านเสียแล้ว
วันนี้ ครบรอบ ๑ ปี ของการมี “บ้านพักครู”ที่งามสง่า สมราคาและคุณค่าที่คู่ควร สำหรับครูที่เรียนรู้ความยากลำบากมาอย่างยาวนาน เป็นหลังเดียว ๒ ชั้น โดดเด่นเน้นตามแปลนของ สพฐ.ทุกอย่าง ยกเว้นรั้วโดยรอบ ใช้เงินโรงเรียน วัสดุอุปกรณ์ก็ของโรงเรียน เพิ่มเติมเข้าไปอีกก็คืออินเตอร์เน็ตและกล้องวงจรปิด
อยู่กันไปเถิด ชั่วลูกชั่วหลาน ทั้งครูปัจจุบันและอนาคต เชื่อว่าจะสร้างความสุขสดใสให้กับครูบ้านพักมิใช่น้อย ผมมีความเชื่อว่า ถ้าครูได้รับสวัสดิการดี มีความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน ความมุ่งมั่นทุ่มเทให้กับงานจะตามมา ส่งให้คุณภาพโรงเรียนและนักเรียนดีขึ้นเป็นลำดับอย่างแน่นอน
ผมคิดว่าบ้านพักครู เป็นความต้องการจำเป็นของโรงเรียนอย่างหนึ่ง ผมไม่เคยเปรียบเทียบบ้านที่เป็นสวัสดิการของหน่วยงานอื่นๆ ที่พบเห็นมาตลอดอายุราชการ ๓๖ ปี แต่ด้วยอาชีพครูมีศักดิ์ศรี มีคุณูปการต่อสังคมไม่น้อย ดังนั้นแนวคิดของผู้บริหารระดับสูงต้องเปลี่ยนไปตามวิวัฒนาการของโลก จะปล่อยครูตามยถากรรมไม่ได้
ที่ผ่านมาแม้จะมีการเลือกปฏิบัติ ครูอยู่แบบอัตคัดขัดสน เสียงบ่นไม่เพียงพอที่จะทำให้ใครได้ยินได้ ก็ต้องปล่อยวาง ลืมความทุกข์โศกนั้นเสีย มาเริ่มต้นใหม่เพื่อก้าวไปพร้อมความคิดและการกระทำดีๆ เพื่อตนเองและสังคม
เมื่อถึงวันครบรอบเช่นนี้ ก็ต้องมีการกำกับ ติดตามและประเมินผล ว่าครูผู้ร่วมงานของ ผอ.ให้ความร่วมมือกับนโยบายหรือไม่ เพราะเคยบอกไว้แล้วว่า การเป็นครูเขาเป็นกัน ๒๔ ชั่วโมง บ้านพักของครูอยู่ท่ามกลางชุมชน ผู้คนผ่านไปผ่านมา ต้องรักษาความสะอาดสวยงาม อย่าสะสมสิ่งปรักหักพังหมกทิ้งจนรกรุงรังจะไม่งามตา กิริยาวาจาและมารยาทของครูก็ต้องแสดงออกอย่างมีวัฒนธรรม อย่าทำอะไรโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง เพราะเราต้องเป็นต้นแบบที่ดีงามแก่นักเรียนและผู้ปกครอง ท่องไว้และปฏิบัติให้ได้ “ตัวอย่างที่ดีมีค่ากว่าคำสอน”
เมื่อเห็นว่าคุณครูรักษาบ้านพักและสิ่งแวดล้อมโดยรอบได้น่าดูน่าชม ผมจึงทำโรงรถให้ใหม่ จอดได้อย่างสะดวกสบาย รั้วที่มีสีสันซีดเซียว ก็ให้ช่างทาสีรักษาเนื้อไม้ให้ดูเรียบร้อยงามตายิ่งกว่าเดิม
ขอบคุณครูบ้านพัก ที่รักบ้านรักโรงเรียน และดูแลความปลอดภัยให้โรงเรียนทั้งระบบครบวงจร จดจำคำที่ ผอ.สอนเอาไว้ ข้าราชการท่านใดที่รักของหลวง หมั่นดูแลและบำรุงรักษา ด้วยความซื่อสัตย์สุจริต จะมีแต่ความเจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไป
ขอให้นึกถึงวันนี้ “วันตรุษจีน” ที่เราไหว้ศาล ไหว้เจ้าที่เจ้าทางและเจ้ากรรมนายเวร เป็นความเชื่อที่ว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะปกป้องคุ้มภัย เช่นเดียวกันการทำความดีให้แผ่นดินถิ่นอาศัยย่อมจะไม่ไปไหนเสีย อย่างน้อยตัวเราก็เห็นใจเราก็ร่มเย็น แค่นี้ก็เป็นสุขแล้ว
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓๑ มกราคม ๒๕๖๕
