นีติศตก ๔๗ สุภาษิตร้อยบท ทางของทุรชน

นีติศตก ๔๗  สุภาษิตร้อยบท ทางของทุรชน

ภาษิตของพ่อ

สู้นิ่งไม่ตอบโต้  หาว่าโง่เง่าเหลือหลาย
พูดมากไปตามนาย  ก็กลับหาว่าสอพลอ

รับใช้อยู่ใกล้ชิด  ก็คิดว่าทะลึ่งหนอ
อยู่ห่างสักหน่อยพอ  มองเห็นหน้าก็ว่าเงื่อง

ยอมทนทุกอย่างทั่ว  ก็ว่ากลัวไม่เข้าเรื่อง รีบร้อนไม่มัวเชื่อง  หาว่ากิริยาไพร่

หน้าที่ของบ่าวเผือ  แลน่าเบื่อระอาใจ
ปฏิบัติเลิศอย่างไร  จึงจะถึงซึ่งใจนาย

อธิบายศัพท์

สอพลอ :  ประจบประแจงผู้เหนือกว่าด้วยฐานะ

ทะลึ่ง :  แสดงกิริยาวาจาอาจเอื้อมไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

เงื่อง :  เชื่อง เชื่องช้า

กิริยาไพร่ :  กิริยาต่ำทราม

ระอาใจ  :  เบื่อหน่ายหรือหมดกำลังใจ เพราะถูกรบกวนทำให้เกิดความรำคาญหรือมีเหตุติดขัดบ่อยๆ

เผือ :  ฉัน

ถอดความ

นิ่งเฉยไม่ตอบโต้เจ้านายก็ว่าโง่เขลา  ครั้นพูดเอออออไปกับนายก็ถูกหาว่าประจบประแจง  คอยรับใช้อย่างใกล้ชิดก็ว่าอาจเอื้อมไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง  แต่ครั้นอยู่ห่างๆ ก็ว่าเฉื่อยชา ยอมอดทนทุกอย่างก็หาว่ากลัวไม่เข้าเรื่อง   ครั้นรีบทำอย่างรวดเร็วก็ว่ากิริยาต่ำทราม  หน้าที่ของผู้ใต้บังคับบัญชาเช่นเราช่างน่าเบื่อหน่ายเหลือเกิน  จะต้องปฏิบัติให้ดีสักเพียงใจจึงจะเป็นที่พอใจของเจ้านาย

ดอกเล็บมือนาง

ขอบคุณภาพประกอบจากอินเทอร์เน็ต