ยอมแลก ยอมเหนื่อย หรือไม่

ยอมแลก ยอมเหนื่อย หรือไม่

โดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.สุทธิชัย ปัญญโรจน์

รวบรวมเรียบเรียง www.drsuthichai.com

เคยมีคนถามกระผมว่า “ ทำไมบางคนประสบความสำเร็จช้ามาก ” ในขณะที่บางคน คนส่วนน้อยประสบความสำเร็จได้อย่างรวดเร็ว คำตอบ คือ คนที่ประสบความสำเร็จอย่างรวดเร็ว เพราะเขา ยอมแลก ยอมเหนื่อย และมีความมุ่งมั่น ทุ่มเท อย่างจริงจัง นั่นเอง !!

คนทำงานจำนวนมาก..อยากได้เงินเดือนเยอะๆ อยากได้โบนัสงามๆ อยากมีรถ อยากมีบ้าน อยากได้ตำแหน่งงานที่สูงๆ แต่ตัวเองกับชอบตัวตามสบาย ขี้เกียจทำงาน ไม่อยากเหนื่อย ไม่อยากทำงานหนักและไม่อยากที่จะพัฒนาตนเอง ในเมื่อ ไม่ยอมแลก ไม่ยอมเรียนรู้งาน ไม่ยอมเหนื่อย แล้วจะได้สิ่งต่างๆที่ต้องการได้อย่างไร

นักขายจำนวนมาก .. มีการตั้งเป้าหมายเป็นรายปี แล้วมีการตั้งเป้าหมายเป็นรายเดือน(โดยหารเฉลี่ยจากรายปี) และเมื่อขายเข้าเป้าหมายรายเดือนแล้ว ก็พอ ไม่ขยันต่อ รอไว้เดือนหน้าค่อยขายต่อ หรือนักขายจำนวนมากทำงานแบบ รอไฟลนก้น กล่าวคือต้นปีก็ทำแบบสบายๆ โดยคิดว่ายังมีเวลาอีกเยอะ แต่พอใกล้เดือนสุดท้ายก่อนงวดหรือก่อนปิดเป้าหมายสิ้นปี ถึงมาขยันทำช่วงเดือนสองเดือนสุดท้าย

นักกีฬาอาชีพกับนักกีฬาสมัครเล่น เราจะเห็นความแตกต่างกันเป็นอย่างมาก เช่น นักฟุตบอลมืออาชีพระดับโลก มีการซื้อตัวกันทีเป็นพันล้านบาท มีค่าเบี้ยเลี้ยงแต่ละอาทิตย์ หรือนักมวยมืออาชีพระดับโลก ชกทีเดียวได้เงินเป็นร้อยล้านพันล้านบาท

สิ่งที่วัดความเป็นมืออาชีพกับมือสมัครเล่น ก็คือ มืออาชีพ เขาจะมีวินัย เขาเหล่านั้นต้องฝึกซ้อมกันหนักมาก ต้องเหนื่อย ต้องแลก ต้องยอม อดทน มุ่งมั่นทุ่มเท เขาจึงได้ผลประโยชน์หรือค่าตอบแทนมาก

ดังนั้น ถ้าเราต้องการความสำเร็จ เราก็ควรที่จะต้องฝึกฝนตัวเองอย่างหนัก ทุ่มเท ต้องยอมแลก ต้องยอมเหนื่อย ต้องเข้มงวดกวดขันกับตัวเอง ต้องมีระเบียบวินัยกับตัวเอง  และต้องมุ่งมั่น  พากเพียรพยายาม เราจึงจะประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่

จงตั้งเป้าหมายในชีวิต จงตั้งเป้าหมายในการทำงาน จงมีความใฝ่ฝัน แล้วจงคิดว่า อะไรในชีวิตที่เราต้องการ จงหาคำตอบและจงตอบคำถามให้ชัดเจนกับตัวเองเสียก่อน ที่จะลงมือทำตามเป้าหมายนั้นๆ เพราะถ้าขาดซึ่งเป้าหมายที่ชัดเจน ท่านก็จะขาดความกระตือรือร้น ขาดความทุ่มเทในการทำงาน แต่ถ้าท่านมีเป้าหมายที่ชัดเจน ท่านก็จะมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะทำงานให้ไปถึงเป้าหมายที่วางเอาไว้ และที่สำคัญ เป้าหมายนั้นต้องเป็นเป้าหมายที่เราชอบ กล่าวคือ เรามีความต้องการอย่างจริงๆ เพราะถ้าเรา ไม่ชอบเป้าหมายหรือไม่ชอบความฝันที่เราวางแผนไว้ เราก็จะต้องฝืนตัวเองในการทำงาน

สุดท้ายนี้ กระผมขอยกตัวอย่างให้ท่านผู้อ่านได้เห็นภาพที่ชัดเจนขึ้น หากว่าท่านต้องการที่จะขับรถจากกรุงเทพไปภูเก็ตในเวลากลางคืน ท่านไม่เห็นจังหวัดภูเก็ตในขณะนั้น แต่ไฟด้านหน้ารถส่องไปได้แค่ไม่เกิน 200 เมตร แต่เป้าหมายของท่านคือภูเก็ต ท่านมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะไปภูเก็ตให้ได้ รถก็จะพาท่านเคลื่อนไปจนถึงภูเก็ตในที่สุด ดังนั้น หากท่านต้องการไปถึงเป้าหมายจงมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าต่อเป้าหมายที่ได้วางไว้ จงหมกมุ่นต่อเป้าหมายนั้นและที่สำคัญท่านต้องยอมแลก ยอมเหนื่อย ยอมอดทน ที่จะขับรถเป็นเวลาหลายชั่วโมง บางครั้งก็ต้องยอมเสี่ยงกับการเกิดอุบัติเหตุทางรถอีกด้วย