ภาพวาดในจินตานาการ

เหล่าดอกอ้อล้อแสงอรุณฉาย
โยกย้ายเริงระบำยามเช้าตรู่
มิกลัวแสงสุริยาน่าเอ็นดู
ดั่งเคียงคู่งดงามตามลีลา

 แท้เราแสนห่างไกลหลายล้านโยชน์
ถึงปราโมทย์ก็เพียงใจใฝ่ฝันหา
จะสัมผัสถึงดวงเทพสุริยา
คงแผดเผาต้นหญ้าที่ไม่เจียม

 บางครั้งสิ่งที่หัวใจปรารถนา
มิควรค่าเลิศล้วนควรเสงี่ยม
ให้ดวงใจแค่ผูกพันเถิดขวัญเรียม
ความเท่าเทียมอาจมิใช่ให้สุขจริง

   เมื่อตะวันเริ่มเดินเริ่มเหินห่าง
หญ้าริมทางก็สิ้นเงาทอดเถากิ่ง
กลับต้องหลบแสงงามพบความจริง
ปล่อยทุกสิ่งให้เป็นไปในทางมัน

 ภาพ-บทประพันธ์
By Siam Poem
บุญรุ่ง ตันติราพันธ์

[คนบ้านไกล]

เข้ามาอ่านวันนี้ บทกลอนยังกินใจได้เหมือนเดิม ที่เคยชอบ ชอบๆๆๆ