มีวิธีหนึ่งที่มักใช้บ่อยๆ
เวลาที่เผชิญความรู้สึกสั่นไหว
ไม่มั่นคงมากๆ เมื่อ
เจอความยากของชีวิต
.
.
จะมีท่าประจำตัวและคาถาประจำใจ
ที่ใช้ดูแลตัวเอง รับรองว่าไม่ใช่ท่ายาก
.
.
หลับตาลง
ตบ..อก..ตัวเองเบาๆ 3 ครั้ง
(อ่อนโยนกับตัวเองและเรียกใจกลับมาที่ความรู้สึกตัว)
อมยิ้มน้อย
.
และบอกกับตัวเองว่า
"ชฎาพร รู้นะว่า กลัวมาก
เก่งมากแล้วนะ ที่อยู่รอดมาได้จนถึงวันนี้"
(ความรู้สึกตามจริง ณ ขณะนั้น )
"ฉันเชื่อว่าเธอจะผ่านความยากนี้ไปได้อีกครั้ง"
.
.
อ่อนโยนกับตัวเอง ไม่ใช่ปลุกพลังให้ฮึบๆๆฮึดสู้ ณ ขณะนั้น แต่มีความหวังกับตัวเองเสมอ แม้ยังไม่เห็นทางไปต่อ(มืดสนิท)
แต่ "ศรัทธา" กับตัวเอง ว่าเราจะผ่านได้อีกครั้ง เราจะเห็นทางไปต่อได้
.
.
จุดตะเกียงใจให้ตัวเองส่องภายใน แสงเล็กๆ จากตัวเรา จะทำให้เราค่อยๆ มองเห็นทางไป
.
.
แบ่งปันท่าไม่ยาก เผื่อใครจะอยากลองใช้บ้าง
ไม่มีความเห็น