พระในบ้าน

พระในบ้านนายอานนท์ ภาคมาลี (คนหาปลา ข้าราชการบำนาญ)

เด็กหนึ่งขวบ ขี้และเยี่ยวใส่กางเกงพ่อ-แม่ให้อภัยลูกได้แต่คนแก่อายุเกิน 60 ปีขึ้นไป ขี้และเยี่ยว ใส่กางเกงกลับถูกของตัวเองตำหนิและด่าว่าเด็กหนึ่งขวบ มีพ่อแม่เตรียมอาหารไว้ให้กินทั้งสามมื้อ โดยไม่ต้องกังวลแต่คนอายุเกิน 60 ปีกลับกังวลว่าลูกคนไหน จะเลี้ยงดูพ่อ-แม่บ้าง?เด็กเจริญเติบโตได้อย่างไร?คนแก่ก็ทรุดโทรมและเสื่อมสภาพไปตามนั้นท่านไม่ได้หลงลืม แต่เพียงท่านกลับไปสู่สภาพของทารกอีกครั้งเท่านั้นหากท่านลืมเรื่องราวในอดีต ลืมว่าเพิ่งกินข้าวลืมว่าจะพูดอะไรของให้คุณจงอดทน ในการดูแลเอาใจใส่ เพราะนี้เป็น วัฏจักการเวียนกลับของชีวิตอีกครั้งนี่คือความยุติธรรมของเบื้องบนที่ให้โอกาสลูกๆได้มีโอกาสทดแทนพระคุณของพ่อ-แม่ คุณควรดีใจเหมือนที่พ่อ-แม่ดีใจที่ได้เลี้ยงคุณมาลูกๆทั้งหลาย ร้อยพันความดีความกตัญญู มาเป็นอันดับแรก จงดูแลคนแก่ในบ้านให้ดีเพราะเราก็แก่ได้ในวันหนึ่ง