ทะเลคือขโมย

ทะเลคือขโมยนายอานนท์ ภาคมาลี(คนหาปลา ข้าราชการบำนาญ)

ถ้าไม่อ่าน…..คุณจะเสียใจรองเท้าเด็กน้อย ถูกคลื่นทะเล ซัดหายไป เด็กน้อยเขียนที่ริมหาดว่า : ทะเลคือขโมย (black small square) อีกชายฝั่งของทะเล ชาวประมงหาปลาได้จำนวนมาก….. ชาวประมงเขียนที่ชายหาดว่า ทะเลคือผู้ให้ชายหนุ่มคนหนึ่งจมทะเลตาย แม่ของเขาเขียนที่ชายหาดว่า ทะเลคือฆาตกรชายชราเดินหลังค่อม ก้มหน้าเดินถือไม้เท้า พบไข่มุกอันล้ำค่า จึงเขียนว่าทะเลคือผู้เมตตาทันใดนั้น คลื่น ไดซัดยังชายฝั่งและลบการเขียนที่หมด พร้อมกล่าวขึ้นเบาๆว่า- อย่าไปสนใจคำตัดสินของผู้อื่น หากเจ้าคิดจะเป็นทะเล- อย่าไปวิตกกับสิ่งที่ผ่านมา ความพ่ายแพ้ หรือความผิดหวัง ความสุข หรือความทุกข์ เพราะหากชีวิตมนุษย์จะเรียบง่าย คงไม่เริ่มต้นด้วยการร้องไห้เหมื่อนแรกเกิด- คนเราเกิดมา พร้อมกับเสียงร้องไห้ของตัวเอง- แต่ ตายไป พร้อมกับเสียงร้องไห้ของผู้อื่น ช่วงเวลาระหว่างนั้น เรียกว่าชีวิตคน- แมวชอบกินปลา แต่ลงน้ำไม่ได้- ปลาชอบกินไส้เดือน แต่ขึ้นฝั่งมากินไส้เดือนไม่ได้- ชีวิตคนเรา มีได้ มีเสียมีทั้ง ได้เลือก และต้องล้มเลิก- ในชีวิตคนเราไม่มีทางที่ทุกอย่างจะเป็นไปดั่งใจนึกได้หมด- อย่าไปคิดเล็กคิดน้อยกับใครเพราะมันไม่คุ้ม- จงอย่าจริงจังกับตัวเองเกินไปเพราะจะทำร้ายตัวเอง- จงอย่างไปจมอยู่แต่อดีต เพรามันไม่ได้อะไรขึ้นมา- จงอย่าจริงจังกับปัจจุบันมากไปเพราะชีวิตยังคงต้องเดินต่อไป- ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นของๆเรา นอกจากสุขภาพกายที่แข็งแรง อันมาจากสุขภาพใจที่เข้มแข็ง เปี่ยม กำลังใจ- อย่าได้อวดเรื่องเงินเรื่องทอง ตายไปก็เป็นเพียงเศษกระดาษ- อย่าได้อวดหน้าที่การงาน ลาออกไปแล้วมีคนมาแทนที่คุณ และอาจทำได้ดีกว่าคุณ- อย่าอวดเรื่องบ้านเรื่องรถ ตายไปก็เป็นของทายาท คุณหมดเวลา- คุณอวดเรื่องสุขภาพแข็งแรง จะดีกว่า คนอื่นตายไปแล้วคุณยังนอนเล่นริมทะเลนั่งจิบชามองดูลูกหลาน อย่ามีความสุขและเข้าในชีวิต