รถไฟสายชีวิต
รถไฟสายชีวิตนายอานนท์ ภาคมาลี (คนหาปลา ข้าราชการบำนาญ)
ชอบมาก อ่านแล้วอ่านอีกไม่เบื่อ ชีวิตเหมือนกับการเดินทางโดยสารรถไฟ มีสถานีต่างๆ มีการเปลี่ยนเส้นทาง มีกระทั่งอุบัติเหตุ เราขึ้นรถไฟขบวนนี้ตอนเราถือกำเนิด พ่อ – แม่ คือคนที่ตีตั๋วให้เรา เราเชื่อว่าท่านจะเดินทางด้วยรถขบวนนี้ กับเราตลอดไป แต่แล้วสถานีใด สถานีหนึ่ง ท่านทั้งสองก็ต้องลงจากรถไป ปล่อยเราไว้เพียงลำพังกับการเดินทางนี้วันเวลาผ่านไป จะมีผู้โดยสารอื่นๆขึ้นรถมาเรื่อยๆ หลายคนจะเป็นคนที่เรารัก และผูกพัน เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นเพื่อน เป็นลูกเป็นหลาน หรือเป็นกระทั่งที่รักของเรา หลายคนลงจากรถไปกลางทาง ทิ้งไว้แค่ความทรงจำอ้างว้างและคิดถึงอันถาวรในชีวิตเราหลายคนจากไป อย่างที่เราไม่ทันได้สังเกตด้วยซ้ำว่า เขาลุกจากที่นั่ง และลงรถไฟไปแล้วการเดินทางที่ดีที่สุด คือ การได้ช่วยเหลือ ได้รัก ได้มีความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อน ผู้โดยสารทุกคน จงแน่ใจว่าเราได้ให้สิ่งที่ดีที่สุด เพื่อให้การเดินทางของพวกเรามีความราบรื่นและสะดวกสบาย ความน่าพิศวงของการเดินทางอันวิเศษยอดเยี่ยมนี่คือ ตัวเราเองก็ไม่รู้ลาวงหน้า ว่าเราจะต้องลงจากรถไฟที่สถานีไหนฉะนั้น เราต้องมีชีวิตให้แจ๋วที่สุด ปรับปรุงตัวเอง รู้จักลืม รู้จักอภัย ให้สิ่งที่ดีที่สุด ที่เรามีแก่คนรอบข้าง สำคัญเหลือเกิน ที่เราควรทำอย่างนี้ เพราะเมื่อถึงเวลา ที่เราจะต้องลุกจากที่นั่ง เพื่อลงจากรถไฟไป เราจะได้ทิ้งความทรงจำ ที่สวยงามไว้แก่ผู้คน ที่ต้องเดินทาง โดยสารรถไฟขบวนชีวิตนี้ต่อไปขอบคุณมากๆที่มาเป็นผู้โดยสารคนหนึ่ง ในขบวนรถไฟชีวิต ของกันและกันขอผู้ร่วมเดินทางทุกท่าน พบพานแต่ความรื่นรมย์ในการเดินทางบนขบวนรถไฟสายชีวิต ที่ครั้งหนึ่ง ช่วงเวลาหนึ่ง ณ สถานีใดสถานีหนึ่ง เรามีโอกาสได้เดินทางร่วมกัน ช่วย Share ต่อให้คนที่คุณรักนะ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น