ความรัก

อายุมากเข้ามองความรักเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน รักของคนหนุ่มสาวไม่น่าใช่ความรัก สมัยวัยรุ่นคุยกับเพื่อนฝูงผู้ลุ่มหลงในรักอย่างหัวปักหัวปำ ด้วยความห่วงใยหรือความอิจฉาริษยาของตัวเองก็ไม่แน่ใจ(ฮา) นี่มึงรักหรือหลงกันแน่?

วัยนั้นนิยามสองคำนี้ต่างกัน "รัก"มาจากเหตุผลซึ่งไตร่ตรองแล้วจึงมั่นคง "รักจริงหวังแต่ง"ประมาณนั้น แต่"หลง"ตรงข้าม เพียงความรู้สึกชั่วครู่ยามจึงเปลี่ยนแปลงหรืออาจผิดพลาดได้ง่าย "รักจริงไม่หวังแต่ง"ว่างั้น?(ฮา)

วัยนี้ไม่ได้มองอย่างนั้นแล้ว "เวลาเปลี่ยน อะไรบ้างไม่เปลี่ยน" รักหรือหลงกันแน่สมัยก่อน แท้จริงน่าจะเป็นความลุ่มหลงล้วนๆ รักแท้น่าจะเกิดหลังใช้ชีวิตอยู่กินร่วมกัน อาจมีลูกมีเต้าเป็นโซ่ทองคล้องใจหรือหัวใจมีความเป็นครอบครัวโดยสมบูรณ์ 

ห่วงใยเขาเสมอ เกรงจะเป็นอย่างโน้นอย่างนี้ ยิ่งไม่สบายหรือยามเจ็บไข้ได้ป่วย กังวลเขาเสมือนเกิดกับตัวเองหรือยิ่งกว่าตัวเอง ด้วยวัยนี้อย่างนี้จึงจะถือว่ารักแท้หรือเรียก"ความรัก"ได้อย่างเต็มปากเต็มคำอย่างที่ชอบพูดกัน

อีกทั้งน่าจะเป็นอารมณ์ความรู้สึกเดียวกับรักห่วงใยลูกของคนเป็นพ่อแม่นั่นเอง ซึ่งส่วนตัวเชื่อว่าคือรักแท้หนึ่งเดียวในโลกอย่างปราศจากข้อสงสัย

นึกถึงคำบางคนที่นิยามความรักไว้ "ความรักคือการให้" ความรักสร้างโลกที่งดงามนี้ขึ้นมา

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับครู-นิยามของความรักมีหลากหลายมุมมองนะครับ-สำหรับตัวผมเองแล้วความรักคือการได้ดูแลกันละกัน-ฝนตกมาดับร้อนแบบนี้ สบายตัว สบายใจ นะครับ-ขอบคุณครับ