ธรรมะจากต้นไมั : ความงดงามท่ามกลางความแห้งแล้ง
ระหว่างนั่งรอแม่อยู่ในรถก็เห็นต้นไม้ต้นหนึ่งยืนโดดเด่นอยู่ท่ามกลางต้นไม้ต้นอื่นที่ดูแห้งแล้ง...
ธรรมชาติสร้างสรรค์ความลงตัว...
จำได้ว่าช่วงเดือน กันยายน-ตุลาคมปีก่อน ไปหาซื้อไม้ดอกสวยๆที่ตลาดต้นหาแล้วหาไม่ได้เลย....
แม่ค้าบอกว่าต้องรอหน้าแล้ง หน้าฝนไม่มีไม้ดอก เพราะสู้ฝนสู้น้ำไม่ไหว...
ย้อนกลับไปอีกหน่อย ตอนไปซื้อดอกเทียนที่อยู่ในกระถางแขวน แม่ค้าบอกว่า เวลารดน้ำให้รดแต่โคนนะ อย่าให้โดนดอก ถ้าโดนดอกจะโรยเร็ว
ระหว่างทางจากวังน้ำเขียวมาถึงกำแพงเพชรในวันนี้ก็เห็นดอกทองอุไร ออกดอกเหลืองสะพรั่งตามทางไม่ขาดสาย
ย้อนกลับไปอีกเมื่อเราเคยปลูกต้นทองอุไรที่วัด ต้นที่เราปลูกมีแต่ใบ ไม่มีดอกเลย
ตอนนั้นจำได้ว่าเคยเข้าไปหาคำตอบใน Pantip.com ก็พบว่าหลายคนปลูกแล้วไม่มีดอก สรุปคำตอบจากหลายๆคนและตนเองก็พบว่า "เรารดน้ำเขามากเกินไป"
นี่เองถ้าหากเปรียบกับการปฏิบัติธรรม... ครูบาอาจารย์ท่านเปรียบเทียบไว้อย่างหนึ่งใจว่า...
ลองดูหมาตามหมู่บ้านในชนบทสิ เจ้าของให้กินแต่ข้าวเหนียว มีอะไรก็ให้กินอย่างนั้น ไม่มีก็ให้เดินออกไปหากินเอาเอง ตัวมันผอมๆ แต่คล่องแคล่ววิ่งเร็ว ขโมยมาก็ตื่นตัว เห่าไล่ขโมยได้ ซึ่งแตกต่างจากพวกหมาอ้วนๆ ที่อยู่ดีกินดี ขโมยเดินมาจะเหยียบหัวอยู่แล้วก็ยังไม่ตื่น...
ชีวิตเรานี้ก็เหมือนกัน ปัญหาอุปสรรคทุกอย่างทำให้เราเข้มแข็ง
หากเรามีความเห็นถูกต้อง มีความเข้าใจถูกต้อง เราก็จะปฏิบัติต่อปัญหาทุกอย่างด้วยความถูกต้อง
ความสุขสบายทั้งหลายทำให้เรานั้นอ่อนแอ เพราะกิเลสทั้งหลายมันได้อาหารมาก
ต้องขัดมันบ้าง สู้มันบ้าง อดมันบ้าง
ถ้าผอม ก็ให้ผอมแต่ที่กาย อย่าให้ใจมันผอม
ถึงตัวจะดำ แต่อย่าให้ใจดำ
ใจของเราต้องขัดให้ขาว สะอาด บริสุทธิ์ และสิ้นสุดแห่งความเห็นแก่ตัว
ความร้อนภายนอกนั้น เพียงเรามาหลบนั่งอยู่ในร่มก็พอที่จะข่มทุกขเวทนานั้นได้ แต่ความทุกข์ภายในจิตใจ เราจะดับลงได้ก็ด้วยน้ำแห่งพระสัทธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ที่บำเพ็ญพุทธบารมีมาสี่อสงไขย แสนมหากัป เพื่อมาตรัสสั่งสอนให้ปุถุชนคนทั้งหลายพ้นจากภัยความร้อนซึ่งเกิดจากไฟคือราคะ ไฟคือโทสะ ไฟคือโมหะ เพื่อดับสิ้นไปแห่งภัยในวัฏฏสงสาร อันเป็นเหตุแห่งทุกข์ภัยทั้งหลายทั้งปวง...
ยามร้อนแดด หลบอยู่ร่ม พอทนไหว
ยามร้อนใจ อยู่ที่ใด หลบไม่พ้น
ยามร้อนจิต ฝึกสติ ให้อดทน
ยามร้อนตน พึงเชิดหน้า หาความจริง...
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น