ทำความดีด้วยจิตใจที่สดใส เบิกบาน...

ทุก ๆ ครั้งไม่ว่ามีคน มีคณะ มีงานใด ๆ เข้ามา แม่ของข้าพเจ้าจะไขว่คว้าโอกาสในการทำความดีด้วยจิตใจที่สดใส เบิกบาน...

"การเกิดเป็นมนุษย์ถือว่าเป็นผู้ที่ประเสริฐ เกิดมาเพื่อให้ เพื่อเสียสละ จุดหมายปลายทางของเราคือพระนิพพาน เราต้องมีความเห็นถูกต้อง มีความเข้าใจที่ถูกต้อง เราถึงจะปฏิบัติได้ถูกต้อง..."

ความคิดความเห็น ความเข้าใจที่ถูกต้องนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญ...

การงานที่วิ่งเข้ามาชน ไม่ว่างานนั้นจะยากลำบากสักเท่าไหร่ ให้ถือว่าการงานเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ดี เป็นโอกาสให้เราได้สร้างบารมี เราต้องอ้าแขนรับด้วย "ความสุภาพ อ่อนโยน..." เปิดวาจาโดยการตอบกลับว่า "ขอบคุณ..." ตอบแทนผู้มีพระคุณที่ให้โอกาสด้วย "รอยยิ้ม" พร้อมกับทุ่มเทสรรพกำลัง ทั้งแรงกาย แรงใจ พลังสติปัญญา เพื่อให้การงานที่ได้รับมอบมานั้นสำเร็จลุล่วงตามเป้าหมาย ทำให้ได้อย่างเต็มที่ เต็มร้อยเปอร์เซ็นต์

อันความดี นั้นมีค่า หาใดเหมือน

อันความดี มิลางเลือน แม้กาลหมุน

อันความดี ขัดเกลาจิต นุ่มละมุน

อันความดี ย่อมเกื้อหนุน ทางนิพพาน

พึงละชั่ว เร่งความดี ให้เต็มที่

ตามวิถี อริยมรรค ด้วยตั้งมั่น

ความเห็นชอบ เข้าใจชอบ ปฏิบัติพลัน

ให้คืนวัน ทรงคุณค่า ด้วยกรรมดี

เป็นผู้ให้ เสียสละ รับผิดชอบ

สองมือกอบ ด้วยขยัน มั่นซื่อสัตย์

กตัญญู กตเวที รู้คุณกัน

ชีพยาวสั้น ย่อมทรงคุณ ค่ายิ่งเอย...