ประสบการณ์ที่ยากจะลืม (ตอนที่ 1)
เป็นความฉุกละหุกของกลุ่มเราที่อยากจะเข้ากรุง เพื่อไปเปิดโลกทัศน์ และเผื่อจะหามุม 360 องศาให้กับความคิดของเราได้บ้าง ความตั้งใจเดิมของเราคือเราเดินทางไปม.อุบลเช้าวันที่ 18 ธันวาคม 2549 แล้วจะนั่งรถทัวร์จากอุบล ฯ เข้ากรุงเทพฯ ในเย็นวันเดียวกัน แต่ก็เกิดเหตุจนได้ที่ต้องกลับไปตั้งต้นที่สตึก(บุรีรัมย์) เหตูเพราะหัวหน้าแก๊งผีตองเหลืองตกเครื่องบินนั่นเอง(ครูบาสุทธินันท์) ต่างคนต่างซักแห้งนั่งรถทัวร์ต่อเข้ากรุงเทพ ฯ ในคืนนั้นจนได้ ตีห้าเราก็ปร๋ออยู่กรุงเทพ ฯ แล้ว นีคือประสบการณ์ที่ 1 ที่จะบอกเราว่าถ้าเรามีจุดมุ่งหมายหรือมีเป้าหมายแล้ว ก็สามารถที่จะแก้ปัญหาได้อีกตั้งมากมายขอให้เรามีความตั้งใจและมีเป้าหมายที่มั่นคง
ไม่ต้องงีบกันเลย เตรียมตัวไปเข้าร่วมประชุมในรายการแรกของรุ่งเช้าวันที่ 19 ธันวาคม 2549 ในเช้าวันนี้ยิ่งทำให้เราตื่นเต้นเพิ่มขึ้นคือ อาจารย์หมอวิจารย์ พานิช ได้อนุญาตให้เราเข้าพบทั้ง ๆ ที่ท่านเองไม่มีเวลาเลยเพราะติดประชุม แต่ก็ยังมีแก่ใจที่ให้เราพบได้ก่อนที่จะประชุมในเช้าวันนั้น และนี่ก็เป็นประสบการณ์ที่ 2 ที่ทำให้เราประทับใจมากและมีคำพูดอีกคำพูดหนึ่งที่บอกว่า สคส เดินทางจากกิโลเมตรที่ 1 ไปถึงกิโลเมตรที่ 2 แล้วไม่อยากย้อนกลับมาที่กิโลเมตรที่ 1 อีก มันยิ่งทำห้เราคิดอะไรได้ตั้งหลายอย่าง และเราก็ถูกเชิญให้เข้าร่วมประชุมประจำสัปดาห์ของ สคส. ในวันรุ่งขึ้นด้วยเพื่อเรียนรู้รูปแบบและวิธีการประชุม KM ของ สคส.
ความเห็น (3)
สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
รีบส่งบันทึกทางเดินทัวร์สายผีตองเหลืองด่วน
น่าอ่าน อยากจะฟังตอนต่อๆๆท้ายๆๆ
เขียนแบบไม่จบ มันเหมือนกินข้าวครึ่งท้อง
