ความรู้คู่คุณธรรมเสมอ

ความรู้คู่คุณธรรมเสมอ

     ดร.ถวิล  อรัญเวศ

      การจัดการศึกษาต้องจัดเพื่อให้เกิดความรู้คู่คุณธรรมเสมอ

ท่านพุทธทาสได้เทศน์ไว้ว่าศีลธรรมไม่กลับมาโลกาจะวินาศ

ซึ่งก็เป็นเรื่องจริง ดังจะเห็นได้จากสถานการณ์โลกที่เกิดขึ้น

โดยเฉพาะการก่อการร้ายของประเทศต่าง ๆ ตลอดทั้งปัญหา

อาชญากรรม ไม่ว่าที่ไหน ล้วนมาจากการขาดศีลธรรมของคนที่ได้

ก่อปัญหา จงทำดี มีศีลธรรม ถือคำสัตย์ ประหยัดมัธยัสถ์ ฯลฯ

      โรงเรียนสามารถปลูกฝังคุณธรรมตามคุณลักษณะที่พึงประสงค์

ของหลักสูตรแกนกลาง 2551 จำนวน 8 ข้อ รักชาติ ศาสน์ กษัตริย์

ซื่อสัตย์สุจริต (จิต) มีวินัย ใฝ่เรียนรู้ อยู่อย่างพอเพียง มุ่งมั่นใน

การทำงาน รักความเป็นไทย และมีจิตสาธารณะ

      นอกจากนี้ก็ควรปลูกฝังคุณธรรมพื้นฐาน 8 ประการ คือ

ขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ มีวินัย สุภาพ สะอาด สามัคคี มีน้ำใจ

และค่านิยม 12 ประการ  คือ

1. ความรักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

2. ซื่อสัตย์ เสียสละ อดทน มีอุดมการณ์ในสิ่งที่ดีงามเพื่อส่วนรวม

3. กตัญญูต่อพ่อแม่ ผู้ปกครอง ครูบาอาจารย์

4.  ใฝ่หาความรู้ หมั่นศึกษาเล่าเรียนทั้งทางตรง และทางอ้อม

5. รักษาวัฒนธรรมประเพณีไทยอันงดงาม

6. มีศีลธรรม รักษาความสัตย์ หวังดีต่อผู้อื่น เผื่อแผ่และแบ่งปัน

7. เข้าใจเรียนรู้การเป็นประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุขที่ถูกต้อง

8. มีระเบียบวินัย เคารพกฎหมาย ผู้น้อยรู้จักการเคารพผู้ใหญ่

9. มีสติรู้ตัว รู้คิด รู้ทำ รู้ปฏิบัติตามพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

10. รู้จักดำรงตนอยู่โดยใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตาม

พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รู้จักอดออมไว้ใช้เมื่อยามจำเป็น มีไว้พอกินพอใช้ ถ้าเหลือก็แจกจ่ายจำหน่าย และพร้อมที่จะขยายกิจการเมื่อมีความพร้อม เมื่อมีภูมิคุ้มกันที่ดี

11. มีความเข้มแข็งทั้งร่างกาย และจิตใจ ไม่ยอมแพ้ต่ออำนาจฝ่ายต่ำ หรือกิเลส มีความละอายเกรงกลัวต่อบาปตามหลักของศาสนา

12. คำนึงถึงผลประโยชน์ของส่วนรวม และของชาติมากกว่าผลประโยชน์ของตนเอง

     เราควรจัดการศึกษาเพื่อปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรมให้กับผู้เรียน

เพราะศาสตร์ความรู้ ต้องมีทั้งวิชาการ วิชาชีพ และวิชาชีวิต (คุณธรรม จริยธรรม) จึงจะทำให้อยู่รอดปลอดภัยของคนในชาติ

ดังบทกวีสำคัญในพระราชนิพนธ์ของพระบาทสมเด็จ

พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 มีอยู่ว่า......

"เมืองใดไม่มีทหารหาญ เมืองนั้นไม่นานเป็นข้า

เมืองใดไร้จอมพารา เมืองนั้นไม่ช้าอับจน

เมืองใดไม่มีพาณิชเลิศ เมืองนั้นย่อมเกิดขัดสน

เมืองใดไร้ศิลป์โสภณ เมืองนั้นไม่พ้นเสื่อมทราม

เมืองใดไม่มี "กวีแก้ว"เมืองนั้นไม่แคล้วคนหยาม

เมืองใดไม่มีนารีงาม เมืองนั้นหมดความภูมิใจ

เมืองใดไม่มี "ดนตรี" เลิศ เมืองนั้นไม่เพริศพิสมัย

"เมืองใดไร้ธรรมอำไพ" เมืองนั้นบรรลัยแน่นอน"

แหล่งข้อมูล

https://bit.ly/2WQOcVp