…ห้องใต้หลังคา…
…ตอนเด็กมีความทรงจำบางอย่างว่าคุ้นเคยกับการทำบางสิ่งบางอย่างมาก่อนแม่มักบ่นว่าไปเอาแบบอย่างมาจากไหน แม่ไม่เคยสอนนะ …เช่นการลงไปเล่นที่ใต้ถุนบ้าน ที่ยกสูงไม่มากพ่อเอาไว้เก็บเศษไม้ เครื่องมือช่าง และของที่ไม่ใช้… บางครั้งนอนหลับไป แม่ก็ตามหาทั่วไปไม่เจอ…พอโตหน่อยก็ชอบปีนต้นขนุน ไม่ก็ต้นมะยมที่ปลูกใกล้กับชายคาหลัง สามารถเหยียบกิ่งข้ามไปที่หลังคาได้ …นั่งเล่นนอนเล่นบนหลังคาบางทีก็เด็ดมะยมกิน ลูกโตมาก เพราะไม่มีใครเห็น รสชาติไม่เปรี้ยวมากนัก…ตอนนั้นมีความคิดแว่บเข้ามาว่าใต้หลังคาน่าจะมีห้องนะ…แล้วมีหน้าต่างจะได้ปีนขึ้นมาบนหลังคาได้ง่ายๆ…มาวันนี้ได้เจอแล้ว…ห้องใต้หลังคา…ความคิดฝันในวัยเด็ก…
ความเห็น (3)
สวยงามแต่ดูเหงานะคะ
…ขอบคุณค่ะ…เมืองหนาวผู้คนไม่ออกมานั่งหน้าบ้าน หรือเดินตามถนนหนทาง…อาจดูเงียบเหงา…แต่คนในครอบครัวมีเวลาอยู่ในบ้านพร้อมหน้า พร้อมตา จะไปไหนก็ไปด้วยกัน…บ้านในภาพอายุน่าจะร่วมร้อยปี เป็นบ้านหลังเล็กๆน่ารักมาก…สีเขียวของหน้าต่างสดใส…ตอนที่ถ่ายภาพหิมะกำลังตก และระยะไกลคนละฟากถนน จึงดูไม่ชัดเจนนัก แต่บ้านจริงสวยงามมากค่ะ คุณแก้ว…
อากาศเย็นมากเลยครับ