ระหว่างเตรียมตัวประชุมคณะกรรมการอำนวยการแผนงานยุทธศาสตร์เป้าหมาย (Spearhead) ด้านสังคม แผนงานระบบบริการสุขภาพ ของ สวช. ที่บริหารงานวิจัยโดยมี ศ. ดร. นพ. สุวัฒน์ จริยาเลิศศักดิ์ เป็นประธานโปรแกรม โดยในทางปฏิบัติ ชื่อ โครงการวิจัยการพัฒนาระบบบริการเพื่อการดูแลภาวะฉุกเฉินด้านการแพทย์และสาธารณสุขอย่างครบวงจร และมีโรงพยาบาลสันทราย กับโรงพยาบาลนครพิงค์ เสนอโครงการขอรับทุน ทำงานวิจัยพัฒนาระบบบริการสุขภาพฉุกเฉินร่วมกับโรงพยาบาลลูกข่ายในจังหวัดเชียงใหม่ เป้าหมายคือการมีบริการสุขภาพฉุกเฉินแบบไร้รอยต่อในจังหวัดเชียงใหม่
เอามาเล่าเพื่อชี้ให้เห็นว่า ในระบบสุขภาพของไทย หน่วยงานระดับพื้นที่ คือโรงพยาบาลชุมชน มีขีดความสามารถในการทำวิจัยเพื่อพัฒนางานของตนเอง โดยต้องการกลไกสนับสนุนอย่างในกรณีของโปรแกรมบริการสุขภาพฉุกเฉินนี้ โรงพยาบาลสามารถตัดสินใจทำงานนี้ได้เองโดยไม่ต้องขออนุญาตหน่วยเหนือ
ผมอยากเห็นโรงเรียนไทยมีขีดความสามารถเช่นนี้บ้าง ทั้งด้านขีดความสามารถทำวิจัยเพื่อพัฒนางานของตนเอง และในด้านความมีอิสระในการตัดสินใจรับทุนวิจัยเพื่อพัฒนางานของตน ฝันของผมเป็นฝันที่สมเหตุสมผลหรือไม่ หากใช่ ทำอย่างไรจึงจะยกระดับขีดความสามารถของโรงเรียนได้
นี่คือประเด็นเชิงระบบ ที่ควรมีการพิจารณาอย่างจริงจัง เพื่อยกระดับคุณภาพการศึกษาไทย
วิจารณ์ พานิช
๑๕ พ.ย. ๖๓
เป็นการวิจัยเพื่อพัฒนาการเรียนรู้และการวิจัยที่ใช้โรงเรียนเป็นฐานครับ เกิดประโยชน์มากๆ