เมื่อความหนาวมาเยือน..
เมื่อลมหนาวผ่านพัดมาทางหน้าต่าง
ความเดียวดายอ้างว้างมิจางหาย
กลับมากล้นจนหนาวเหน็บเจ็บใจกาย
ให้ใจหายกายหนาวสั่นพลันหนาวใจ...
ความแห้งแล้งของผิวกายในหน้าหนาว
ไม่ปวดร้าวเท่าหนาวจิตคิดหวั่นไหว
ความเดียวดายในหน้าหนาวแสนร้าวใจ
เมื่อลมหนาวพัดผ่านไปไม่หวนคืน...
ไออุ่นของผ้าห่มบ่มความร้อน
หากไม่มีความอาทรตอนที่ตื่น
ไม่เหมือนอุ่นในอ้อมกอดตลอดคืน
ยามหลับฝันพลันเช้าตื่นแสนชื่นใจ...
โอ้อาลัยยามกายห่างร้างไกลบ้าน
ผ่านมานานพาลซึมเศร้าไม่สดใส
คนที่บ้านคงหนาวสั่นกันทั่วไป
แต่ไม่เท่าที่หนาวใจเมื่อไกลกัน...
ลมหนาวเอยจงพัดพาคำเอื้อนเอ่ย
ไปเฉลยเป็นนิยามในความฝัน
ว่าคนไกลยังคงรักคงผูกพัน
ไม่มีวันห่างสลายจางหายไป...
ส่งเป็นสารพร้อมคำถามว่ายามนี้
กายห่างกันแต่ฤดีจะมีให้
ว่าจะรักจะคงมั่นกันต่อไป
เหมือนฤดูที่วนไปในทุกครา...
แม้กายหนาวแต่ไม่ร้าวถึงกลางใจ
เพราะยังคงห่วงใยและห่วงหา
แม้หนาวสั่นแต่ไม่หวั่นเลยสักครา
เพราะรู้ว่าทุกเวลาจะมีเธอ...
ไออุ่นรักจักปกป้องประคองไว้
ตลอดไปทุกฤดูอยู่เสมอ
ความห่วงใยเป็นสายใจให้ฉันเธอ
แม้ยามเจอความหนาวสั่นไม่หวั่นใจ...
เป็นเสมือนผ้าห่มอุ่นจุนเจือรัก
เป็นที่พักหมดกังวลจนแจ่มใส
เป็นรอยยิ้มพิมพ์ความดีที่หัวใจ
คือ สายใยที่ผูกพันฉันและเธอ....
ความเห็น (1)
- แม้ลมจะหนาว ความรักก็ทำให้เราอบอุ่นในหัวใจได้ค่ะ
- ชื่นมื่นในรักค่ะ