พวกครูที่ไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ทต้องจอดรอในที่จอดรถและตึกโรงเรียนที่ว่างเปล่าระหว่างการระบาดของโควิด 19

ประมาณ 4 วันต่อสัปดาห์ ครูเกรด 3 ชื่อ Karen Ruark และลูกสาวสองคนต้องขับรถไปที่โรงเรียนเพื่อไปทำงานให้เสร็จ เมื่อไปถึงที่นั่น Ruark จอดรถ และพวกเขาทั้งหมดจึงหยิบ laptops ของตนเองขึ้นมา

Ruark อาศัยอยู่ในเกาะ Hoopers ในอ่าว Chesapeake มลรัฐ Maryland สัญญาณอินเตอร์เน็ทค่อนข้างต่ำและไม่เสถียร เธอจึงทำงานในที่จอดรถเพื่อใช้สัญญาณไวไฟ ในขณะที่เธอโพสต์ข้อความกับนักเรียนและดาวน์โหลดสื่อการสอน ลูกสาวของหล่อนที่เธอในโรงเรียนมัธยมเหมือนกัน นั่งตรงเบาะหลัง และทำการบ้าน ในบางวันพวกเขาต้องใช้เวลาถึง 2 ชั่วโมงในที่จอดรถ

เธอกล่าวว่า “บางวันจะมีลม, ฝน, และน้ำขึ้น และเราไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ท และแม้กระทั่งบางวันที่อากาศดีๆและการเชื่อมต่อได้อย่างดี มันก็ไม่ได้หมายความว่าเราจะได้รับการบริการ หากเราต้องการจะส่งบางสิ่ง เช่นข้อความ เราต้องไปโรงเรียน สัญญาณอินเตอร์เน็ทของฉันใหญ่ไม่พอที่จะส่งรูปง่ายๆได้”

การแบ่งทางดิจิตัลของประเทศเป็นเรื่องที่ต้องจับตา เพราะว่าโรงเรียนประจำอำเภอต้องเปลี่ยนมาสอนทางออนไลน์ในช่วงฤดูใบไม้ผลินี้ เกินกว่า 3 ใน 4 ของบ้านในสหรัฐไม่มีการบริการทางอินเตอร์เน็ท ผู้นำประจำอำเภอ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ที่ต้องแบกรับนักเรียนจำนวนมากที่มาจากครอบครัวที่รายได้ต่ำ กล่าวอย่างเป็นจริงเป็นจังว่าการเข้าถึงเทคโนโลยีคือข้อท้าทายหลักๆ ระหว่างการปิดโรงเรียนเพราะไวรัส

แต่มันไม่ใช่นักเรียนที่ไม่มีอินเตอร์เน็ท ครูก็เป็นด้วย

ในขณะที่ 4 %  ของครูไม่มีการเข้าถึงแบบไร้สายที่มีความเร็วสูงที่บ้าน ตามการสำรวจของผู้แทนการศึกษาแห่งชาติ นอกจากนี้ก็มีปัญหาในพื้นที่ชนบทด้วย ที่การบริการอินเตอร์เน็ทจะมีอยู่เป็นจุดๆ, แพง, และบางทีก็ไม่มีอยู่

Cheryl Bost ที่เป็นประธานสมาคมการศึกษารัฐ Maryland กล่าวว่า “ตอนนี้นักการศึกษาทึกทักว่าจะมีเครื่องมือและการเข้าถึงอินเตอร์เน็ท และมีข้อมูลที่ไม่มีขีดจำกัดในการทำงาน แต่จริงๆแล้วพวกเขาไม่มีสิ่งเหล่านั้น”

การขาดอินเตอร์เน็ทแบบความเร็วสูงและต่อเนื่อง ไม่สามารถจะทำการสอนทางออนไลน์ได้

Katie Holbrook กล่าวว่า “ฉันมีครูที่โทรหาฉันในตอนกลางคืน พร้อมกับพูดว่า ‘ฉันต้องการที่จะคุยกับคนบางคน ฉันรู้สึกสิ้นหวัง ฉันต้องใช้เวลาถึง 20 นาทีในการเปิดเพจ’”

เธอยังกล่าวว่า ครูบางคนต้องรอถึง 3 เดือนในการได้รับอินเตอร์เน็ท และครูที่มีลูกในวัยเรียนเมื่ออยู่บ้านก็มีความเครียดในการเรื่องต้องเปิดวิดีโอ และทำงานอื่นๆบนอินเตอร์เน็ทที่มีความเร็วต่ำ

Carla Swenson ที่เป็นครูประถมในโครงการ STEM ยังมีข้อร้องเรียนว่าที่บ้านมีอินเตอร์เน็ท แต่ไม่เพียงพอสำหรับเธอและลูกชาย ที่อยู่ในมัธยมศึกษา ที่ต้องใช้โปรแกรม Zoom ในเวลาเดียวกัน

อำเภอนำเสนออุปกรณ์เน็ทเวิร์ค (wifi hotspots)

นอกเหนือจากให้เครื่องมือกับนักเรียนแล้ว โรงเรียนประจำอำเภอพยายามที่จะให้ครูมาเกี่ยวข้องด้วย แต่ครูเพียงแค่ 1 % กล่าวว่า อำเภอหรือโรงเรียนได้จ่ายเงินเพื่อการบริการทางอินเตอร์เน็ท

ในเมือง Dorchester ซึ่งเป็นที่ที่ Ruark ทำงานอยู่ ครูทุกคนจะได้รับเงิน 37 ดอลลาร์ ต่อเดือนเป็นค่าจ้างเพื่ออินเตอร์เน็ทส่วนบุคคลและโทรศัพท์มือถือ (cellphones)

ในขณะที่โรงเรียนรัฐบาลเมือง Lee ได้ใช้เงินถึง 720,000 ดอลลาร์ ในการซื้ออุปกรณ์ที่สามารถแพร่สัญญาณอินเตอร์เน็ท (mobile hotspots) จำนวน 3,000 เครื่อง พร้อมกับการบริการข้อมูล Cellular สำหรับนักเรียนและเจ้าหน้าที่ที่ไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ท เจ้าหน้าที่อำเภอได้ให้อุปกรณ์อินเตอร์เน็ทจำนวน 300 เครื่องกับครูและเจ้าหน้าที่ที่ทำการสอนได้ใช้ก่อนคนอื่นๆ

Trey Davis กล่าวว่า “มันจะไม่ดีสำหรับนักเรียนประมาณ 3-4 คนที่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ท แต่พวกครูกลับไม่มี และยังต้องรับผิดชอบนักเรียนจำนวนมากด้วย”

เขายังกล่าวต่ออีกว่า นักการศึกษาบางคนไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ทที่บ้าน เพราะบางคนอยู่ในพื้นที่ห่างไกล และบางคนก็ไม่สามารถจ่ายมันได้”

“พวกเราตระหนักว่าโดยทั่วไปครูจะไม่ได้รับการจ่าย แต่จริงๆแล้วเขาควรจะได้รับ ดังนั้นเรามุ่งจะสนับสนุนครูในทุกวิถีที่ทำได้”

โรงเรียนรัฐบาล Brained ที่เป็นเมืองที่อยู่ในชนบท 2 ชั่วโมงจาก Minneapolis ให้อุปกรณ์อินเตอร์เน็ทกับจำนวนสมาชิกจำนวน 35 คน ที่ไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ทที่บ้าน สำหรับ Aline Glib ที่เป็นครูการศึกษาพิเศษระดับปฐมวัย พูดว่าสัญญาณอินเตอร์เน็ททำให้การทำงานที่บ้านเป็นไปได้

เธอพูดว่า “งานจำนวนมากที่ทำสำหรับเด็กๆของฉันคือทำวิดีโอให้เด็กๆได้ดู ฉันต้องทำหลายสิ่งโดยการใช้วิดีโอ เช่นการอัปโหลดวิดีโอ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำวิดีโอ 7 นาทีบนอินเตอร์เน็ท”

อำเภออื่นๆอนุญาตให้ครูเข้าไปในห้องเรียนที่ว่างเปล่าเพื่อจะทำงานได้ เพราะว่าพวกเขาจะดำเนินถอยห่างทางสังคมด้วย (social distancing)

ยกตัวอย่างเช่น ใน Detroit เจ้าหน้าที่โรงเรียนจะเปิดตึกโรงเรียนให้แก่พวกครู ที่ไม่มีสัญญาณอินเตอร์เน็ทที่บ้าน มีครูแค่ 3 คนทำงานที่นั่น ตามรายงานของโฆษกผู้หญิงตอบในอีเมล์

มันช่างเป็นการบ้าเสียจริงๆ

พวกครูกล่าวว่า ความไม่ครอบคลุมทางอินเตอร์เน็ทเป็นประเด็นที่มีส่วนได้ส่วนเสีย แต่การปิดโรงเรียนในระยะเวลายาวนานเป็นปัญหาที่ใหญ่กว่าเดิม

Bost ที่เป็นครูรัฐ Maryland พูดว่า “นี่แสดงถึงความขาดดุลในความต้องการของพื้นที่ ถึงแม้พวกเราจะไปอยู่ในที่ที่ผู้คนกล่าวว่าสภาวะปกติ แต่ก็มีประเด็นที่เราควรคิดคำนึงถึง”

Bost กล่าวว่าเธอหวังว่าสิ่งนี้จะเป็นไปอย่างรวดเร็ว นั่นคือรัฐจะลงทุนในเรื่องโครงสร้างพื้นฐานในพื้นที่ชนบท รวมทั้งสนับสนุนเรื่องเงินให้โรงเรียน

Swenson ครู Montana เสนอให้มีการทำงานที่บ้านโดยใช้สัญญาณอินเตอร์เน็ท อย่างไรก็ตาม เธอยังกล่าวอีกว่าสิ่งนี้จำเป็นที่จะต้องขึ้นเงินเดือน

ตอนนี้ ครูพยายามจะทำงานให้ประสบผลสำเร็จ

Amanda Robinson ครูสอนวิชาเลขระดับมัธยมที่เมือง Dorchester อาศัยอยู่ที่ฟาร์มของครอบครัว ซึ่งไกลจากถนนใหญ่จนไม่ได้รับสัญญาณอินเตอร์เน็ท เธอมีข้อมูลที่ไม่มีขีดจำกัดบนโทรศัพท์ เมื่อเธอคิดจะใช้ เธอทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากจะดูอีเมล์เท่านั้น laptop ของโรงเรียนเชื่อมไม่ได้กับอุปกรณ์อินเตอร์เน็ท และเธอไม่มีคอมพิวเตอร์ของตนเอง เธอใช้อินเตอร์เน็ทแบบไร้สายจากชุมชน เธอรอสัญญาณอินเตอร์เน็ท และต้องรอต่อไป

ตอนนี้บางครั้งเธอขับรถ 2 ไมล์ไปที่บ้านแม่ ที่ใกล้กับถนนใหญ่ และมีสัญญาณอินเตอร์เน็ทเพื่อใช้การพบปะในโปรแกรม Zoom อีกหลายๆหน เธอพาเด็กๆจำนวน 3 คน ที่มีอายุได้แก่ 12, 8, 4 มาทำงานที่บ้านของน้องสาว ซึ่งมีระยะ 1 ไมล์ครึ่ง น้องสาว ก็เป็นครูเหมือนกัน มีลูกเล็กๆอายุ 4 กับ 2

Robinson กล่าวว่า “พวกเขาทั้ง 5 กำลังเล่น เธอกำลังดูวิดีโอกับเด็ก 1 คน ฉันมีการประชุมกับเจ้าหน้าที่ หรือไม่ก็ดูวิดีโอกับนักเรียน นี่เป็นเวลาที่บ้าจริงๆ”

แปลและเรียบเรียงจาก

Madeline Will. Teachers Without Internet Work in Parking Lots, Empty School Building During Covid-19

https://www.edweek.org/ew/articles/2020/04/29/teachers-without-internet-work-in-parking-lots.html