ไปหลงไหลได้ปลื้มเฟสบุคอยู่หลายปี เพราะมันกระชับฉับไว คนอ่านแยะ มีการโต้ตอบทันท่วงที มันสนุก แต่หารู้ตัวใหม่ว่า คุณภาพการเขียนของตัวเองก็ด้อยลงไปตามลำดับ เริ่มเขียนสั้นลงๆ ความละเอียดละออในการบรรยายสิ่งที่พบเห็นที่คิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านก็ค่อยๆลดลงไปด้วย ช่วงนี้อยู่กับบ้านมากขึ้น มีเวลากับตัวเองมากขึ้น เพราะเป็นช่วงโควิด19 ระบาด เลยลองเปิดกลับมาดู Gotoknowพบว่าข้อเขียนทุกๆเรื่องยังถูกจัดเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยไม่ได้สูญหายไปไหน จะหายไปก็บรรดาสมาชิกที่เราติดตาม เช่นพ่อครูบาสุทธินันท์ ที่เราติดตามอ่านอยู่เป็นประจำ ก็ขึ้นไปอยุ่บนฟ้าเสียแล้ว สมาชิกที่เคยติดตามอีกหลายคนก็คงเลิกเขียนหายหน้าไปจนหมด แต่ก็ยังมีผู้เขียนหน้าใหม่มีเรื่องดีดีให้เลือกอ่านอยู่ ต่อไปนี้คงจะได้เข้ามาบ่อยขึ้น และได้มาบันทึกชีวิตความเป็นอยู่ในช่วงโควิดบุกโลก สิ่งแปลกใหม่ที่คนบนโลกในสมัยนี้ไม่เคยได้พบเจอ
ความรู้สึกเหมือนกับอาจารย์เลยครับ ห่างหายจากบ้านหลังนี้ไปนาน