นายว่าขี้ข้าพลอย
ปากอยู่ไม่นิ่ง แย่งชิง ลิงมาพูด
เดินตามตูด ผสมโรง ติเตียนเขา
แหย่ยุยง ส่งเสริม อย่างมัวเมา
ไร้ความคิด โง่เง่า เอาแต่ใจ
มีแผนร้าย ไม่แพร่งพราย แอบซ่อนไว้
หวังประโยชน์ ความใน ที่ครวญใคร่
คนอื่นฉิบหาย เพียงไหน ไม่สนใจ
ขอเพียงให้ ได้ประโยชน์ สมใจตัว
หรืออาจเป็น เพียงเพราะ หวังสนุก
เห็นคนทุกข์ กลับเป็นสุข นึกยิ้มหัว
เป็นโรคจิต คิดร้าย ไม่รู้ตัว
หลงหมกมุ่น เมามัว ในโพยภัย
คิดอีกที คนเหล่านี้ น่าสงสาร
ร่วมประสาน ตักเตือน ให้เปลี่ยนนิสัย
หากไม่ไหว ทำอย่างไร ไม่เปลี่ยนไป
คงปล่อยให้ หมุนเวียนไป ในกรงกรรม
กวีเที่ยงคืน
๑ มีนาคม ๒๕๖๓
ขอบคุณ คุณ แม่มด ที่ให้กำลังใจครับ