ปี 2562 ก่อนครบ 3 รอบ
ในแต่ละปี ก็มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น 365 วัน ปี 2562 ก็คงเฉกเช่นทุกปีที่เวลาก็เคลื่อนคล้อยไปตามวงรอบ หากเป็นพืชต้นใหญ่ ก็ยืนต้นครบอีกปี มีวงรอบขึ้นอีกวง เป็นแก่นไม้ที่แข็งแรงมากขึ้น มนุษย์ก็ควรจะเป็นเช่นนั้น ต้องเข้มแข็ง แข็งแรงและมีแก่นชีวิต หากแต่ภายนอกคือกิ่งก้านสาขาช่อใบก็ยังอ่อนน้อมต่อแดดลมฝน พัดพลิ้วให้สง่างาม ฉันใด ใจของมนุษย์เราก็ควรจะเป็นเช่นนั้น เพื่อส่งต่อถึงกาย “จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว”
ปี 2562 เป็นปีของการเปลี่ยนแปลงในชีวิตอยู่บ้าง ในหน้าที่การงานที่มีการเปลี่ยนแปลงตามวาระการบริหารงานของมหาวิทยาลัย แม้จะมีตำแหน่งบริหารเดิม แต่เมื่อหัวขบวนเปลี่ยน หลายอย่างจึงเปลี่ยนไป ได้รับมอบหมายภารกิจสำคัญภายใต้ข้อจำกัดของเวลาและเงื่อนไขกติกากฎระเบียบ รวมถึงต้องเร่งรัดเรื่องใหม่ ภายใต้โครงสร้างใหม่และคนใหม่ จนแล้วจน(เกือบไม่)รอด เวลาก็ล่วงเลยไป มีงานที่ทำได้สำเร็จบ้าง ไม่สำเร็จก็มาก หมดวาระอย่างเป็นทางการจากตำแหน่งรองผู้อำนวยการสำนัก/ศูนย์วัฒนธรรม กลับมาทำหน้าที่ของตนในแห่งหนเดิม การได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่บริหารที่ไม่มีอำนาจแต่มีหน้าที่ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ต้องสู้กับใจตน รวมถึงแรงกดดันและผลักดันจากคนอื่น ๆ ที่สำคัญ ต้องยอมใจคนที่มาทำหน้าที่นี้มาโดยตลอดว่า นอกจากเหนื่อยมาก ๆ แล้ว ถ้ามองในแง่ค่าตอบแทนเมื่อไหร่ ยิ่งบั่นทอนจิตใจมากขึ้น หากมุ่งเป้าที่ตัวเงินและอำนาจ เพราะเพียงค่าน้ำมันรถที่ต้องเทียวไปเทียวมายังไม่คุ้มค่าในแต่ละเดือน จึงถือว่าทุกท่านที่มาทำหน้าที่บริหารที่นี่ “ใจล้วน ๆ”
ปี 2562 เป็นปีที่ได้รับรางวัลเชิดชูเกียรติ 3 รางวัล รางวัลแรกจากมหาวิทยาลัยขอนแก่น คือ รางวัลเชิดชุเกียรติบุคลากร ประจำปีงบประมาณ 2561 ด้านการสนับสนุนการปฏิบัติงานภายนอกมหาวิทยาลัยดีเด่น เกี่ยวกับการพัฒนาชุมชน สิ่งแวดล้อมและศิลปวัฒนธรรม (พิจารณาปี 2561 มอบรางวัลปี 2562) ผมได้รับการเสนอชื่อโดย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ โดยความกรุณาจากท่านคณบดีและทีมงาน จึงต้องขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายนักที่จะได้รับการเสนอชื่อโดยหน่วยงานอื่น จึงเป็นความภูมิใจที่มากกว่าการได้รับรางวัล คือการที่ผู้ใหญ่และกัลยาณมิตรได้มองเห็นว่าเราได้ทำเรื่องราวดี ๆ บนโลกใบนี้ และการทำหน้าที่ทั้งโดยหน้าที่ของคนทำงานและหน้าที่ของมนุษยโลก รางวัลถัดมาคือรางวัลที่ปรึกษาชมรมกีฬาดีเด่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น ประจำปีการศึกษา 2561 จากการทำหน้าที่ที่ปรึกษาชมรมกรีฑา และนักศึกษาได้รับเหรียญรางวัลจากการแข่งขันมาจำนวนหนึ่ง และทีมเลขานุการโดยกองการกีฬา ได้ให้เหตุผลประกอบการพิจารณาคือ การได้กำกับ ดูแลนักกรีฑาอย่างใกล้ชิดสม่ำเสมอ จึงเป็นอีกหนึ่งกำลังใจที่งดงามที่มีคนมองเห็นว่าเราได้ตั้งใจทำหน้าที่ แม้จะขลุกขลักและเป็นเรื่องใหม่ในชีวิตที่จะต้องมาดูแลชาวกรีฑา รางวัลสุดท้ายคือรางวัลบุคลากรทางการศึกษาซึ่งปฏิบัติงานเป็นต้นแบบในงานด้านวิชาการวิชาชีพในสายงาน งานบริการชุมชนและส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมของชาติ จาก มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี และ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ วิทยาเขาวังไกลกังวล ในงานอัตลักษณาภาษาศิลป์ กับศิลปะ ศิลปิน บนถิ่นไทย ประจำปี พ.ศ. 2562 รางวัลนี้ได้รับการประสานงานและผลักดันให้ยื่นเอกสารประกอบการพิจารณาโดย น้องโย จิรเสกข์ อินทนิน นักแนะแนวการศึกษาและอาชีพ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี (ศิษย์เก่า มข.) หากน้องโย ไม่เสนอเชิงรบเร้าว่าเราเหมาะสม ก็คงไม่ได้รับรางวัลอันทรงคุณค่าอีกรางวัลหนึ่งในชีวิต ... ทั้งสามรางวัลข้างต้น เป็น “ลาภ และ สรรเสริญ” ที่มาเพียงครู่แต่คงอยู่นานในความทรงจำและความรู้สึกนึกคิดอีกนาน เพื่อเป็นเครื่องเตือนสติเตือนใจว่า “ความดีทำไปเถอะ เวลาออกดอกก็งดงาม” แม้เป็นเพียงพืชดอกต้นเล็ก ๆ บนโลก ก็ยังโลกให้งดงามเฉกเช่นดอกไม้ทุ่งใหญ่
ปี 2562 เป็นอีกปีที่นับได้ว่า “บ้ากับการวิ่ง” วิ่งกี่รายการไม่ได้นับ (ขี้เกียจ) แต่ที่แน่ ๆ คือวิ่งรวมแล้ว 1919 กิโลเมตร และวิ่งทุกรูปแบบแล้วฟันรัน มินิ ฮาล์ฟ ฟูลมาราธอน เทรล อัลตร้า (ยกเว้นไตรกีฬาและอัลตร้าเทรล) จึงถือว่าเป็นปีที่วิ่งได้ครบทุกรูปแบบที่คิดไว้ และก็ยังมีเรื่องเล็ก ๆ ที่ทำคือ การชวนใครหลายคนมาวิ่งออกกำลังกายเพื่อสุขภาพ บางคนก็มาขอคำแนะนำว่าจะต้องวิ่งอย่างไรให้ได้ตามเป้าหมาย บางคนอยากวิ่งเร็ว บางคนอย่างวิ่งยาว ๆ บางคนอยากลดน้ำหนัก และบางคนก็วิ่งหนีความรัก ทั้งหมดที่ทำก็คงไม่ได้จะหมายตัวว่าวิ่งเก่งอะไร เพียงแต่เป็นการแบ่งปันประสบการณ์จากการวิ่งมาเกือบยี่สิบปี จนมีหลายคนแซวว่าวิ่งอะไรหนักหนา ก็ไม่ได้จะตอบอะไรเขาไป แค่คิดในใจดัง ๆ ว่า “วิ่งสร้าง(สุข)ภาพไง” วิ่งสร้างภาพ พร้อม ๆ กับ วิ่งสร้างสุข คนไม่ออกมาวิ่งก็คงไม่เข้าใจหรอกว่า “สุข” จากการวิ่งมีอะไรบ้าง บางทีการวิ่งก็ไม่จำเป็นต้องศรัทธาอะไร ศรัทธาใคร แค่ศรัทธาตนเองที่มีวินัยในการวิ่ง (แล้วไม่เดือดร้อนตนเองและผู้อื่นมากนัก)
ปี 2562 เป็นปีที่ได้มีโอกาสช่วยงานพระราชทานเพลิงศพครูใหญ่และครูใหญ่พระเทพวิทยาคม (หลวงพ่อคูณ ปริสุทฺโธ) อยู่ฝ่ายพิธีการสงฆ์ ที่ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ อุปัฏฐากคณะสงฆ์จากสารทิศทั้งไทยและต่างประเทศ คณะสานุศิษย์มากหน้าหลายตำแหน่ง ได้รับอานิสงส์ที่ดีจากการทำหน้าที่ในงานมหาทาน มหากุศลในครั้งนี้ด้วย
ปี 2562 ยังอาสาทำงานบางอย่างตามที่มีผู้ร้องขอให้ไปช่วยพัฒนาเยาวชนทั้งนักเรียนและนักศึกษาอยู่เรื่อย ๆ ยังเป็นที่ปรึกษาหอพักชายที่ 12 ชมรม ปนน. ชมรม นศท. และชมรมกรีฑา รวมถึงการเป็นที่ปรึกษา(ห่าง ๆ) ของกองละครม่านมอดินแดง การแบ่งเวลาเข้าวัด ฟังธรรมในวันพระเกือบทุกศีลในช่วงเข้าพรรษา การเดินทางกลับบ้านไปหาคนที่เรารักมากขึ้น รวมถึงมีกัลยาณมิตรมากมายแวะเวียนมาพบเจออยู่มิขาดเช่นกัน มีเรื่องให้ชื่นใจหลายวาระ ลูกศิษย์เรียนจบรับพระราชทานปริญญาบัตร เป็นอาทิ เรื่องเศร้าก็มีคณะเคล้ากันไป ได้กลับบ้านไปงานศพครูที่เคารพถึงสองครา หน้าที่จิตอาสาหลายงานหลายหน้าที่ก็ค่อย ๆ เพลาลงตามเวลา
ปี 2562 เป็นปีที่พิเศษอีกเรื่องคือต้องเป็นส่วนหนึ่งในการจัดกิจกรรม “วิ่งชมฟาร์มเกษตรมอดินแดง ๕๕ ปี คณะเกษตรศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น AG KKU RUN 2019”งานใหญ่อีกงานที่พยายามและตั้งใจทำให้งานสมบูรณ์ที่สุดภายใต้ข้อจำกัดที่มีอยู่ มีหลายคนถามว่าเป็นคนจัดงานเหรอ ก็ตอบไม่เต็มปากนัก เพราะยังมีอีกหลายคนที่เป็นเบื้องหลังความสำเร็จนี้ เพราะคงทำงานคนเดียวไม่ได้ หลังจบงานวิ่งก็มีทั้งเสียงชื่นชมและแนะนำมากมาย และแม้จะสิ้นปีแล้ว ความสิ้นใจก็ยังมิคลาย ด้วยเหนื่อยล้าจากการจัดงานวิ่งชมฟาร์มอย่างมาก ความงดงามมากมายผุดขึ้นจากการจัดงานวิ่ง ก็ขอให้เป็นภาพประวัติศาสตร์ที่งดงามในความทรงจำของทุก ๆ คนที่มีส่วนร่วมและมาร่วมวิ่งชมฟาร์ม แต่กระนั้นก็ยังมิอาจมาทดแทนตัวตนของผมซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการจัดงานที่มันขาดหายและถูกบั่นทอนลงไปเมื่อต้องผันตัวจาก “นักวิ่ง” มาเป็น “ผู้จัดวิ่ง” (จำเป็น) ต้องเรียนตามตรงว่าผมไม่ใช่มืออาชีพและไม่ได้มีอาชีพนักวิ่งหรือจัดวิ่ง เพียงแต่จำเป็นต้องจัดงานวิ่งให้ “งดงาม” ตามข้อจำกัดที่มีอยู่ เพื่อต้อนรับนักวิ่งและผู้มีส่วนร่วม 2,000 คน การแบกรับความคาดหวังของตัวเองและทีมก็เป็นเรื่องหนักแล้ว การต้องแบกรับความคาดหวังคนอีก 2,000 คน จึงเป็นส่วนสำคัญที่ได้ให้ความสำคัญเพื่อให้งานสมบูรณ์ในแบบที่พอจะทำได้ ต้องขอบคุณกัลยาณมิตรมากหน้าหลายตาและพี่น้องที่กรุณาช่วยเหลือจนงานสำเร็จลงได้อย่างดงาม แม้ทางทีมผู้จัดจะประกาศไปแล้วว่าจะมีครั้งที่ 2 แต่ผมก็ยังไม่ได้มั่นใจในตัวเองมากนักว่าจะมีส่วยช่วยในงานคราวหน้าหรือไม่อย่างไร ไม่ได้เล่นตัว เพียงแต่ต้องขอให้ใจได้พักผ่อน คิดไตร่ตรองทบทวน “ความจริง ความดี ความงาม” ให้เวลาช่วยเยียวยาจิตใจ คล้าย ๆ หมูกระทะที่จะช่วยเยียวยาร่างกาย
ปี 2562 เป็นอีกปีที่ให้ธรรมะ ช่วยเยียวยาจิตใจมากพอสมควร บางวันนอนไม่หลับสักที พระอาจารย์สมภพ โชติปญฺโญ ก็เมตตาแสดงศาสนธรรมให้ฟังก่อนนอนอยู่บ่อยครั้ง การเพาะกล้าปลูกป่าปลูกต้นไม้ก็ยังเป็นอีกกิจกรรมที่ทำร่วมกับน้อง ๆ และผองมิตร แต่ก็ต้องแพ้ภัยแล้งที่ทำให้การเพาะกล้าและปลูกป่าดูเศร้าไม่เร้าใจเฉกทุกปีที่ผ่านมา และปี 2562 เป็นอีกปีที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้เดินทางท่องเที่ยวพักผ่อนหย่อนก้นเหมือนปีก่อน ๆ เลย เรื่องราวบางเรื่องก็ขาดหายไป เช่น การถ่ายรูปค่อย ๆ จางหายไปจากชีวิต การไปนั่งจิบกาแฟฟังเพลงอ่านหนังสือก็หายไป ส่วนความรักก็ยังพอมีบ้างให้ชุ่มใจ
ปี 2562 ในดีมีร้าย ในร้ายมีดี ในดีมีดี ในร้ายมีร้าย ในความวุ่นวายมีความสงบ ในสนามรบที่วุ่นวายก็มีความสงบร่วมอยู่ ปี 2563 จึงตั้งใจเล็ก ๆ ว่าจะ “ออมบุญ ออมธรรม ออมสุข ออมความรู้ ออมทรัพย์ และออมกำลัง” แม้จะไม่ดีต่อใคร แต่คงดีต่อใจและตน
ณ มอดินแดง
2 มกราคม 2563
ความเห็น (2)
สวัสดีปีใหม่ครับ ;)…
สวัสดีปีใหม่ครับผม