การจัดการกับครูอ้อยที่ได้รับรางวัลสุดคะนึงกับ การ......เซ็นสัญญาใจ
ข้อสังเกตจาก 2 รางวัล ที่แตกต่าง
เห็นข่าวเล็กๆในทีวีช่อง 7 เป็นข่าวความเคลื่อนไหวของนางงาม มิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส เตรียมตัวไปประกวดต่างประเทศ แต่เป็นข่าวชิ้นเล็ก เพราะคนนี้ เป็นรองนางงามอันดับที่ 1
วันก่อนโน้น นายบอนเขียนถึงครูอ้อย ในฐานะ นางงามมิตรภาพของ gotoknow
นางงามที่ได้รับรางวัลสุดคะนึง
มองความแตกต่างของ 2 รางวัล แล้วมองถึงการจัดการกับครูอ้อย
ชื่อบันทึกดูน่ากลัวอีกแล้ว “จัดการกับครูอ้อย…..”
เหมือนกำลังจะติดต่อมือปืนไปตามประกบครูอ้อยยังไงยังงั้น
การ ประกวดนางงามของช่อง 7 มอบรางวัลเสร็จ จับเซ็นสัญญาเพื่อสิทธิประโยชน์ต่างๆ ผู้จัดการประกวด สามารถนำนางงามไปร่วมกิจกรรมในการประชาสัมพันธ์ต่างๆได้
นึกถึงครูอ้อย ที่เบี้ยวงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ 3
ถ้า ครูอ้อยเป็นมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส ไม่ไปร่วมงานที่ผู้จัดประกวดมอบให้ สื่อต่างๆคงจะลงข่าวพาดหัว แถมมีข่าวเจาะลึก นักข่าวตามไปสัมภาษณ์ อาจมีข่าว กองประกวดเตรียมปลดออกจากตำแหน่ง และ ฯลฯ
ปัจจุบัน มีเวทีประกวดนางงามหลายเวทีเหลือเกิน แต่ก่อนมีเฉพาะเวทีนางสาวไทย หลายคนจะจำได้ว่า ปีนั้นใครเป็นนางสาวไทย
แต่ในปัจจุบัน ถ้าถามว่า นางงามเวทีนั้น ชื่ออะไร...
นึกตั้งนาน ก็นึกไม่ออก.... เพราะมันเยอะ มันเกร่อ..
ขนาดเดินสายขอบคุณสปอนเซอร์ ทีวีพยายามทำข่าวแล้ว แต่หลายคนยังจำไม่ได้...
.... ต้องแนะนำให้รู้กันก่อนว่า นางงามจะเดินทางมา จะได้เรียกชื่อถูก...
รางวัล สุดคะนึงที่ ส.ค.ส. บรรจงมอบให้เป็นรางวัลแห่งกำลังใจ มอบทุกๆเดือน คนที่รู้เรื่องก็ตามแสดงความยินดีกันไป แต่สมาชิกใหม่ งงๆ อะไรคือ สุดคะนึง...
คุณค่าของผู้ที่ได้รับรางวัลที่ผ่านการเลือกสรร ส่วนหนึ่ง อยู่ที่การนำเสนอตัวตนให้เป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น....
......การนำ km มาใช้ในชีวิตของแต่ละคน ต่างคนตีความหมายต่างกันไป บางท่านตีความเพียงแค่การเขียนบันทึกใน gotoknow เท่านั้น....
การที่จะเข้าใจว่า km นำมาพัฒนาชีวิตได้อย่างไร ส่วนหนึ่งย่อมสะท้อนได้จาก ผู้ที่ได้รับรางวัลสุดคะนึงนี่เอง....
การ ได้รู้จักตัวตน ได้พูดคุย สัมผัสถึงตัวเป็นๆ วิธีคิด ลีลาการพูดคุย รอยยิ้มและความประทับใจแรกพบ เมื่อกลับไปติดตามอ่านบันทึกของเจ้าตัวแล้ว จะทำให้คนอื่นเรียนรู้ด้วยตัวเองได้ทันที ว่า บุคคลที่มีโอกาสได้พบนั้น นำ km มาพัฒนาชีวิตได้อย่างไร.....
ในเวทีประกวดนางงาม ประกวดเสร็จ จับเซ็นสัญญา
แต่ใน gotoknow ไม่ใช่ธุรกิจแบบนั้น ทำได้คือ การเซ็นสัญญาใจ.....
.....กรณีครูอ้อยที่ไม่ได้ไปงาน km ดูเหมือนสัญญาใจยังไม่เข้มข้น.....
น่าเสียดายที่ครูอ้อยอยู่ใน กทม. สามารถที่จะไปร่วมงานได้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ใช่ว่า ทุกคนจะสามารถไปร่วมงานได้....
การจัดงานที่เป็นทางการ ดำเนินการตามขั้นตอนที่เตรียมไว้ แต่นอกเหนือขั้นตอนต่างๆ ก็คือ ความไม่เป็นทางการ
....ความเป็นกันเอง......
ถ้านายบอนเป็นส่วนหนึ่งในผู้จัดเตรียมงาน จะรีบโทรไปอัญเชิญครูอ้อยมาทานข้าวเย็น.....
นอกรอบ..........................
การทานข้าว เป็นช่วงเวลาแห่งการผ่อนคลาย ..
.....ในเวลากลางวันครูอ้อยอาจจะติดภาระกิจอื่นๆ แต่คงไม่ติดกันตลอด 24 ชั่วโมง...
…..การมีโอกาสได้พบปะกัน ถือเป็นบันไดขั้นแรกของการเซ็นสัญญาใจ....................
มีคนมองว่า ถ้ามีใครสักคน โทรไปตื้อครูอ้อยบ่อยๆ ....
ครูอ้อยจะใจอ่อน... แว๊บไปงาน km แม้จะมีเวลาว่างน้อยๆ....
......มีเพื่อนมองลึกไปอีกว่า ครูอ้อยก็...... แก่แล้ว...
เอ๊ย.... มีอายุพอสมควร........(ขออภัย พูดตรงไปหน่อย.....)
ผู้อ่อนวัยทั้งหลายควรให้เกียรติท่านบ้าง .....
....... เพราะครูอ้อยให้ใจกับ gotoknow มากพอสมควร เขียนบันทึกทั้งเปิดใจ แง้มใจ แบหัวใจ แทบจะทุกซอกทุกมุมออกมาแล้ว ...............
ความจริงครูอ้อยอยากไปงาน km จะตาย ถ้าถูกโทรชวนบ่อยๆเข้า ปากที่บอกว่า ไม่ว่าง. ไปไม่ได้...
....จะเปลี่ยนเป็น...
......เดี๋ยวเจอกันนะ......................
สำหรับ รางวัลสุดคะนึงใน gotoknow นั้น แม้จะเป็นรางวัลแห่งน้ำใจ แต่ก็สามารถเพิ่มความสำคัญของรางวัลนี้ เพื่อเป็นแรงกระตุ้นให้คนอื่นๆ มีแนวทางในการนำ km มาใช้พัฒนาตนเอง
โดยการเรียนรู้จาก ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกให้ได้รับรางวัลสุดคะนึงในแต่ละเดือนนี่เอง
หน้า แรกของ gotoknow นั้น มีการเปลี่ยนแปลงหลายเวอร์ชั่น แต่ก่อนจะมีการนำภาพของผู้ได้รับรางวัลมานำเสนอไว้ และสามารถคลิกเข้าไปติดตามอ่านในบล็อกนั้นๆได้เลย
ในส่วนนี้ของ gotoknow สมควรที่จะมีไว้นะครับ นอกจากการสร้างแพลนเนต ที่โชว์หัวข้อบันทึกล่าสุดเท่านั้น
หรือถ้าหากการออกแบบดูแล้วมันรกสายตาจนเกินไป
สามารถ ที่จะออกแบบเป็นไอค่อน หรือ ปุ่มที่สังเกตง่าย เมื่อคลิกเข้าไป จะพบกับหน้าที่รวม link รวมรูปโฉมหน้าผู้ที่ได้รับรางวัลสุดคะนึง เรียงตามลำดับ เพื่อให้ผู้ที่สนใจเข้าไปติดตามอ่าน และศึกษาเป็นแนวทางในการเขียนบันทึก หรือการถ่ายทอดความรู้ต่างๆต่อไป
วันก่อนโน้น นายบอนเขียนถึงครูอ้อย ในฐานะ นางงามมิตรภาพของ gotoknow
นางงามที่ได้รับรางวัลสุดคะนึง
มองความแตกต่างของ 2 รางวัล แล้วมองถึงการจัดการกับครูอ้อย
ชื่อบันทึกดูน่ากลัวอีกแล้ว “จัดการกับครูอ้อย…..”
เหมือนกำลังจะติดต่อมือปืนไปตามประกบครูอ้อยยังไงยังงั้น
การ ประกวดนางงามของช่อง 7 มอบรางวัลเสร็จ จับเซ็นสัญญาเพื่อสิทธิประโยชน์ต่างๆ ผู้จัดการประกวด สามารถนำนางงามไปร่วมกิจกรรมในการประชาสัมพันธ์ต่างๆได้
นึกถึงครูอ้อย ที่เบี้ยวงานมหกรรมจัดการความรู้แห่งชาติ ครั้งที่ 3
ถ้า ครูอ้อยเป็นมิสไทยแลนด์ยูนิเวิร์ส ไม่ไปร่วมงานที่ผู้จัดประกวดมอบให้ สื่อต่างๆคงจะลงข่าวพาดหัว แถมมีข่าวเจาะลึก นักข่าวตามไปสัมภาษณ์ อาจมีข่าว กองประกวดเตรียมปลดออกจากตำแหน่ง และ ฯลฯ
ปัจจุบัน มีเวทีประกวดนางงามหลายเวทีเหลือเกิน แต่ก่อนมีเฉพาะเวทีนางสาวไทย หลายคนจะจำได้ว่า ปีนั้นใครเป็นนางสาวไทย
แต่ในปัจจุบัน ถ้าถามว่า นางงามเวทีนั้น ชื่ออะไร...
นึกตั้งนาน ก็นึกไม่ออก.... เพราะมันเยอะ มันเกร่อ..
ขนาดเดินสายขอบคุณสปอนเซอร์ ทีวีพยายามทำข่าวแล้ว แต่หลายคนยังจำไม่ได้...
.... ต้องแนะนำให้รู้กันก่อนว่า นางงามจะเดินทางมา จะได้เรียกชื่อถูก...
รางวัล สุดคะนึงที่ ส.ค.ส. บรรจงมอบให้เป็นรางวัลแห่งกำลังใจ มอบทุกๆเดือน คนที่รู้เรื่องก็ตามแสดงความยินดีกันไป แต่สมาชิกใหม่ งงๆ อะไรคือ สุดคะนึง...
คุณค่าของผู้ที่ได้รับรางวัลที่ผ่านการเลือกสรร ส่วนหนึ่ง อยู่ที่การนำเสนอตัวตนให้เป็นที่รู้จักมากยิ่งขึ้น....
......การนำ km มาใช้ในชีวิตของแต่ละคน ต่างคนตีความหมายต่างกันไป บางท่านตีความเพียงแค่การเขียนบันทึกใน gotoknow เท่านั้น....
การที่จะเข้าใจว่า km นำมาพัฒนาชีวิตได้อย่างไร ส่วนหนึ่งย่อมสะท้อนได้จาก ผู้ที่ได้รับรางวัลสุดคะนึงนี่เอง....
การ ได้รู้จักตัวตน ได้พูดคุย สัมผัสถึงตัวเป็นๆ วิธีคิด ลีลาการพูดคุย รอยยิ้มและความประทับใจแรกพบ เมื่อกลับไปติดตามอ่านบันทึกของเจ้าตัวแล้ว จะทำให้คนอื่นเรียนรู้ด้วยตัวเองได้ทันที ว่า บุคคลที่มีโอกาสได้พบนั้น นำ km มาพัฒนาชีวิตได้อย่างไร.....
ในเวทีประกวดนางงาม ประกวดเสร็จ จับเซ็นสัญญา
แต่ใน gotoknow ไม่ใช่ธุรกิจแบบนั้น ทำได้คือ การเซ็นสัญญาใจ.....
.....กรณีครูอ้อยที่ไม่ได้ไปงาน km ดูเหมือนสัญญาใจยังไม่เข้มข้น.....
น่าเสียดายที่ครูอ้อยอยู่ใน กทม. สามารถที่จะไปร่วมงานได้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ใช่ว่า ทุกคนจะสามารถไปร่วมงานได้....
การจัดงานที่เป็นทางการ ดำเนินการตามขั้นตอนที่เตรียมไว้ แต่นอกเหนือขั้นตอนต่างๆ ก็คือ ความไม่เป็นทางการ
....ความเป็นกันเอง......
ถ้านายบอนเป็นส่วนหนึ่งในผู้จัดเตรียมงาน จะรีบโทรไปอัญเชิญครูอ้อยมาทานข้าวเย็น.....
นอกรอบ..........................
การทานข้าว เป็นช่วงเวลาแห่งการผ่อนคลาย ..
.....ในเวลากลางวันครูอ้อยอาจจะติดภาระกิจอื่นๆ แต่คงไม่ติดกันตลอด 24 ชั่วโมง...
…..การมีโอกาสได้พบปะกัน ถือเป็นบันไดขั้นแรกของการเซ็นสัญญาใจ....................
มีคนมองว่า ถ้ามีใครสักคน โทรไปตื้อครูอ้อยบ่อยๆ ....
ครูอ้อยจะใจอ่อน... แว๊บไปงาน km แม้จะมีเวลาว่างน้อยๆ....
......มีเพื่อนมองลึกไปอีกว่า ครูอ้อยก็...... แก่แล้ว...
เอ๊ย.... มีอายุพอสมควร........(ขออภัย พูดตรงไปหน่อย.....)
ผู้อ่อนวัยทั้งหลายควรให้เกียรติท่านบ้าง .....
....... เพราะครูอ้อยให้ใจกับ gotoknow มากพอสมควร เขียนบันทึกทั้งเปิดใจ แง้มใจ แบหัวใจ แทบจะทุกซอกทุกมุมออกมาแล้ว ...............
ความจริงครูอ้อยอยากไปงาน km จะตาย ถ้าถูกโทรชวนบ่อยๆเข้า ปากที่บอกว่า ไม่ว่าง. ไปไม่ได้...
....จะเปลี่ยนเป็น...
......เดี๋ยวเจอกันนะ......................
สำหรับ รางวัลสุดคะนึงใน gotoknow นั้น แม้จะเป็นรางวัลแห่งน้ำใจ แต่ก็สามารถเพิ่มความสำคัญของรางวัลนี้ เพื่อเป็นแรงกระตุ้นให้คนอื่นๆ มีแนวทางในการนำ km มาใช้พัฒนาตนเอง
โดยการเรียนรู้จาก ผู้ที่ได้รับการคัดเลือกให้ได้รับรางวัลสุดคะนึงในแต่ละเดือนนี่เอง
หน้า แรกของ gotoknow นั้น มีการเปลี่ยนแปลงหลายเวอร์ชั่น แต่ก่อนจะมีการนำภาพของผู้ได้รับรางวัลมานำเสนอไว้ และสามารถคลิกเข้าไปติดตามอ่านในบล็อกนั้นๆได้เลย
ในส่วนนี้ของ gotoknow สมควรที่จะมีไว้นะครับ นอกจากการสร้างแพลนเนต ที่โชว์หัวข้อบันทึกล่าสุดเท่านั้น
หรือถ้าหากการออกแบบดูแล้วมันรกสายตาจนเกินไป
สามารถ ที่จะออกแบบเป็นไอค่อน หรือ ปุ่มที่สังเกตง่าย เมื่อคลิกเข้าไป จะพบกับหน้าที่รวม link รวมรูปโฉมหน้าผู้ที่ได้รับรางวัลสุดคะนึง เรียงตามลำดับ เพื่อให้ผู้ที่สนใจเข้าไปติดตามอ่าน และศึกษาเป็นแนวทางในการเขียนบันทึก หรือการถ่ายทอดความรู้ต่างๆต่อไป
หมายเลขบันทึก: 67154เขียนเมื่อ 14 ธันวาคม 2006 10:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:43 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะคุณบอน
- เรื่องงาน KM ครูอ้อยไม่อยากไปเอง
- ที่โรงเรียนของครูอ้อยมีตัวแทนไปแล้ว
- ครูอ้อยไม่มีหน้าที่ KM ในโรงเรียนโดยตรง
- มีแค่เป็นหัวหน้ากลุ่มสาระฯเท่านั้น
- ไม่ไปดีแล้ว เท่าทุกวันนี้ ก็ตัวเป็นเกลียว หัวเป็นนอตแล้ว
ขอบคุณค่ะ
ดาราเก็บตัวนี่นา
- นายบอนหายไปไหน ไม่เห็นค่อยเขียนบันทึกเลยครับ ชอบอ่านบันทึกของนายบอนฯ
- สำหรับครูอ้อย คงเป็นครูอ้อยคนเดิม เห็นมีบันทึกขึ้นอย่างเสมอต้นเสมอปลาย
- คิดถึงทั้งสองท่านครับ