ฉันหลงไหลในการทำงานเพื่อสังคม และโลกอย่างจริงจัง ฉันชอบที่จะช่วยเหลือผู้คน ฉันชอบที่จะพบเจอคนแปลกหน้าและทำความรู้จักกับเขา ฉันชอบที่จะซอกแซกไปมาตรอกตามมุมต่างๆ ฉันอยากเผชิญกับโลกภายนอกโดยที่ ภาษา ศาสนา วัฒนธรรม สีผิว หรือ อุดมการณ์ ไม่ใช่ข้อจำกัดสำหรับฉัน
คุณอาจไม่เชื่อว่าความฝันของเด็กม.ต้นคนหนึ่ง คือการได้เข้าไปนั่งในที่ประชุมขององค์กรระดับโลกองค์กรหนึ่ง ได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของเขา ได้ทำงานร่วมกับเขา ไม่ว่าจะในฐานะหรือบทบาทใดก็ตาม องค์กรที่ว่านี้คือ United Nation หรือที่รู้จักกันดีในชื่อ UN แน่นอนว่าบุคคลที่เป็นทั้งแรงบันดาลใจ และต้นแบบ(Idol) ของฉัน เป็นผู้ที่มีโอกาสได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งขององค์กรดังกล่าว และได้รับหน้าที่อันทรงเกียรติด้วยตำแหน่งทูตสันถวไมตรีของ UNHCR คนแรกของไทยและเอเซียแปซิฟิก "พี่ปูไปรยา ลุนเบิร์ก"
พี่สาวของฉันคนนี้เธอทุ่มเทให้กับการช่วยเหลือผู้ลี้ภัยอย่างจริงจัง เธอได้สะท้อนภาพวิถีชีวิตของผู้ลี้ภัย ที่ฉันไม่เคยได้เห็นมาก่อน ทำให้ฉันเกิดความประทับใจและหลงรักในงานสายนี้เป็นอย่างมาก ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็พยายามหาช่องทางต่างๆ เพื่อให้ตัวเองได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของ UN สิ่งที่ฉันทำตลอดเวลาที่ผ่านมา คือ อาสาให้ความช่วยเหลือด้านต่างๆตามความสามารถ รวมถึงการส่งประกวดผลงานต่างๆผ่านโครงการที่ทางกระทรวงการต่างประเทศได้จัดขึ้น โดยหวังว่าจะมีสักผลงานที่จะนำพาฉันให้เข้าใกล้ฝั่งฝันในสักวัน
นอกจากพี่ปูไปรยาแล้ว ยังมีอีกคนที่ฉันยกให้เขาเป็นดั่งโมลเดล โมเดลแห่งความสำเร็จที่ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ เป็นความสำเร็จที่ได้มาด้วยพรแสวง หาใช่พรสวรรค์ใดๆ เขาคือ "ดร.สุรินทร์ พิศสุวรรณ" นักการเมืองชาวไทยมุสลิม และอดีตเลขาธิการอาเซียน เส้นทางชีวิตจากเด็กปอเนาะ (นักเรียนในโรงเรียนสอนศาสนา) ในพื้นที่ห่างไกลความเจริญ ก้าวขึ้นมาสู่บทบาทบนเวทีระดับโลก ที่ทั้งโลกต่างให้การสดุดี ถึงแม้วันนี้ท่านจะจากไปแล้ว แต่ความสามารถและผลงานของท่านจะยังคงถูกกล่าวถึง และเป็นแรงบันดาลใจให้กับใครอีกหลายคนรวมถึงตัวฉันเองด้วย
คนสุดท้ายที่ไม่พูดถึงเห็นคงจะไม่ได้ เป็นพี่ชายที่สร้างแรงบันดาลใจให้ฉันอยากจะลงมือทำสิ่งต่างๆ อยากที่จะออกไปค้นหาสิ่งใหม่ๆ พร้อมกับการทำประโยชน์เพื่อผู้อื่น "พี่สิงห์ วรรณสิงห์" เจ้าของรายการเถื่อนTravel นักเดินทางผู้ถ่ายทอดความมหัศจรรย์บนโลกใบนี้ได้อย่างบ้าระห่ำ และมีจิตวิญญาณของการให้ รวมถึงคอยมอบพลังบวกให้แก่คนรอบข้างอยู่เสมอ
"เหตุผลที่ทำให้เราทำ มากกว่าทำให้เรากลัวที่จะไม่ทำ ถ้าจะตอบคำถามนี้คือกลัวตายไหม กลัว แต่กลัวไม่ได้ใช้ชีวิตให้เต็มที่มากกว่า"
วรรณสิงห์ ประเสริฐกุล
ฉันอยากทำงานตามที่ต่างๆทั่วทุกมุมโลก อยากช่วยเหลือสังคมและโลกของเรา ไม่แน่ในอนาคตอีก 7 ปีข้างหน้า บางทีคุณอาจเห็นฉันในชุดนักกิจกรรมบำบัด ในค่ายผู้ลี้ภัยสักแห่งบนโลกใบนี้ก็เป็นได้
ไม่มีความเห็น