สะตอผัดกะปิกุ้งไร้หาง

ยั่ว ๆ ฝนตก ๆ เก็บเล็กเก็บน้อยในตู้เย็น ได้เมนูเดิม ๆ ผ้ดสะตอกะปิกุ้งไร้หาง หอมมะนาว อร่อยทุกครั้งด้วย กะปิกุ้งเคยแท้ครัวบ้านตาล 

เคยเป็นมัยคะ ตั้งใจทำอะไรมาก ๆ ผลออกมาไม่ได้ดั่งใจ แต่พอไม่ได้ตั้งใจทำ  สบาย ๆ  ตั้งกะทะหยิบโน่นนี่นั่นโยน ๆ ลงไป แต่กลับอร่อยกว่าครั้งที่ตั้งใจทำวันนี้ฝนตก ๆ หยุด ๆ  ผู้เขียนมักจะเรียกว่าเป็น "ฝนรำคาญ" จะออกไปไหนก็ให้ขี้เกียจ  กลับจากตรวจเวรที่โรงเรียน  เกิดความหิวมื้อกลางวันขึ้นมา เมนูนี้กินไม่เคยเบื่ออยู่แล้ว  แต่วันนี้อร่อยที่สุด เพราะทำน้อยเป็นอาหารจานเดียว ทำกินเอง ไม่พิถีพิถัน  ปอกเปลือกกุ้งไม่ไว้หางเหมือนครั้งก่อน ๆ รสชาติเข้มข้นสุด ๆ จนอดที่จะนำมาอวด มายั่วน้ำลายหน้าเฟสไม่ได้ แต่พอคิดไปถึงวันข้างหน้า ก็ให้นึกเบื่อที่จะค้นหา เพราะเมื่อเวลาผ่านไป  โอย...หาไม่เจอ  ที่นี่แหละ...เป็นหนังสือที่มีสารบัญ...มันเป็นเช่นนั้น

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

เครื่องปรุงมีมะนาวด้วยเหรอคะ ชอบเมนูนี้เหมือนกันค่ะ