ครั้งแรกกับการเป็นพนักงาน 7-11

ครั้งแรกของการทำงาน

เมื่อตอนเรียนจบม.6 ก่อนเข้าเรียนฉันอยากมีเงินเพื่อใช้จ่ายในการเรียนและเป็นการเตรียมพร้อมก่อนเข้ามาอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย ตอนใกล้สิ้นเดือนมีนาฉันได้ไปหางานทำ สมัครงานทำ แต่หารู้ไม่ ไม่มีอยากได้ฉันเข้าไปทำงานเพราะตอนที่พนักงานถามฉันว่าพูดภาษาอังกฤษได้มั้ย ฉันมองหน้าเขาแล้วก็ตอบตรงๆเลยว่าไม่ได้ค่ะ เพราะส่วนใหญ่ลูกค้าจะเป็นชาวต่างชาติ เมื่อสมัครไม่ได้ก็ไปที่อื่น เข้า 7-11 ออกมานั่งทานไรข้างนอกเหลือบไปมองข้างๆ เห็นเขาติดไปรับสมัครพนักงาน ดีใจมากแล้วเข้าไปถามพนักงานใน 7-11 เขาได้เอาใบสมัครแล้วให้ฉันได้กลับไปกรอกแล้วมาส่งในวันถัดไปพร้อมแนบเอกสารมาให้ครบ

ตอนเย็นมากรอกเอกสารเสร็จดีใจมากแบบพูดไม่ออก แต่พอดูเอกสารที่ต้องแนบที่ไหนได้เรามีไม่ครบ กังวลมากถ้าจะกลับไปเอาที่บ้านก็ไกล จะฝากคนมาส่งก็ไม่มี ทีนี้กลุ้มมาก ตอนเช้ามาไปส่งเอกสารผู้จัดการไม่ว่าไร แค่บอกว่าเอามาให้ทีหลังได้แต่อย่านานเพราะเขาจะต้องส่งเอกสาร ผู้จัดการสัมภาษณ์แล้วดูที่เอกสารถามว่าพร้อมจะมาทำงานเมื่อไร ด้วยความที่เราตื่นเต้นตอบไปว่าทำเมื่อไรก็ได้ค่ะ ผู็จัดการมองหน้าละก็ยิ้มแล้วบอกว่า งั้นพรุ่งนี้เช้าเริ่มทำงานได้เลย แต่งานที่ต้องทำเรายังไม่รู้เลย ทำไรไม่เป็นแต่มีพนักงานที่เป็นกันเองช่วยบอก พอมาอาทิตย์ถึงเวลาที่เราจะต้องอยู่หน้าเคาน์เตอร์ กลัวว่าจะผิดพลาด ตั่วสั่นค่ะที่นี้ ลูกค้าให้เว็ปของให้พอลูกค้าจ่ายเงินเสร็จก็ลืมตัวอีกเราก็ไม่ทันดู รีบวิ่งเอาของไปให้ลูกค้า กลัวโดนด่า

พอเริ่มทำได้ผู้ช่วยให้ฉันขายของเคาน์เตอร์แรก ทีนี้กลัวยิ่งกว่าอะไร เพราะเราต้องรับผิดชอบเงินที่เคาน์เตอร์อื่นมาฝาก แล้วต้องขายของด้วย แต่ก็ไม่เป็นไรเชื่อว่าต้องทำได้แหละ พอใกล้เวลาเลิกงานผู้ช่วยมาชิปเครื่อง เงินในเคาน์เตอร์แรกที่เราเป็นคนขายของให้ลูกค้าหาย 2000 บาท คือตกใจกลัวจนปวดท้องเพราะตอนนั้นเราทำงานยังไม่ถึงเดือนค่าตอบแทนก็ยังไม่ได้ กังวลมากเพราะต้องไปใส่คืนให้ครบ ผู้ช่วยก็กดดันเราอีก เลิกงานกลับมาคุยกับแม่บอกแม่ให้ส่งเงินมาให้ 2000 แม่ตอบเราไปว่าไปไม่มีแต่จะพยายามหาให้ พอมาตอนเช้าผู้ช่วยคนเดิมมากดดันเราอีกแล้ว บอกให้เราจ่ายคืน แต่ทำไงได้เราไม่มีเงินก็ไม่จ่ายรอจนกว่าจะมี พอผู้จัดการมานับเงินละเรียกเราไปพบบอกว่าเราดรอปเงินผิด ดีใจมากกกกกจนพูไม่ออกแต่ผู้จัดการก็ไม่ให้บอกผู้ช่วยคนนั้นเพราะผู้จัดการเข้าข้างเราอิอิ

ตอนเย็นมาผู้ช่วยมาบอกให้เราจ่ายเงินเราก็เชิดหน้าส่ายแบบมั่นหน้าปล่อยให้เขาทวงจนผู้จัดการบอกให้เขา แล้วมีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเราคือ มีคนมาขโมยของ แล้วทำตัวเนียนมากอีกอย่างมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ที่เรายืนอยู่ สินค้าที่ชำระคือ น้ำ 1 แก้ว 12 บาท แล้วเขาก็เดินออกไปโดยที่เราไม่สังเกต แต่พนักงานคนอื่นเห็นเข้าก็รีบตามไปแต่ก็ไม่ทัน พอเช้ามาผู้จัดการโทรมาบอกให้เราไปโรงพัก หัวใจเต้นแรงมาก คิดในใจว่าเราขายของให้เขาเรามีส่วนเกี่ยวข้องในเหตุการณ์ครั้งนี้ ไปโรงพักตำรวจถามว่าเก็บเงินคนขโมยของเท่าไร เราก็ตอบไปตรงๆว่า 12 บาท แล้วถามอีกว่าแล้วไม่เห็นของที่เขาซ่อนหรอ ตอบไปว่าไม่เห็นค่ะ พอคดีคลี่คลาย ฉันทำงานได้สองเดือนก็ลาออก ที่ลาออกไม่ใช่ว่าที่เกิดเหตุการณ์พวกนี้นะคะแต่ใกล้เปิดเทอมแล้ว ขอบคุณประสบการณ์การเป็นพนักงาน 7-11 มาก สอนให้รู็ว่าการทำงานต้องมีความอดทนและได้พัฒนาตนเองให้ก้าวข้ามอุปสรรคต่างๆถ้าไม่ลองก็จะอยู่ที่เดิมและจะไม่ได้อะไรเลย

เขียนใน GotoKnow โดย แอมมาลิน
ใน บันทึกส่วนตัว...นางสาววณีพร ฐิติกาญมณี

คำสำคัญ (Tags): #วณีพร ฐิติกาญมณี#waneeporn thitikarnmanee#59927001#กป 59.ค.บ.5.1#ครุศาสตรบัณฑิต(5 ปี)#การประถมศึกษา#วิทยาลัยแม่ฮ่องสอน#วิทยาเขตแม่ฮ่องสอน#มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่#นักศึกษาครู#EED 3210#เทคโนโลยีสารสนเทศสําหรับครูประถมศึกษา#ภาคเรียนที่ 1/62#เรื่องเล่า#ประสบการณ์#ครั้งแรกของการทำงาน

หมายเลขบันทึก: 666960เขียนเมื่อ 29 สิงหาคม 2019 20:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 30 สิงหาคม 2019 13:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน