ไม่ใช่เล่นดนตรีโชว์แต่เพราะต้องทำหน้าที่ให้สำเร็จ

การทำหน้าที่ภารกิจให้สำเร็จ....

            เพลงแรกหลังจากแบบฝึกหัดโน้ตฝรั่งและซ้อมมาร่วมสองปี เพลงไทยแรกที่ได้ฝึกก็คือ เพลงสรรเสริญพระบารมี เพราะวงดนตรีโยธวาฑิต ต้องใช้ยืนบรรเลงรับเสด็จ ในหลวง พระราชินี และพระบรมวงศานุวงศ์อยู่เป็นประจำและน้อยวงดนตรีที่ได้บรรเลงต่อจากวงปี่ชวา ที่บรรเลงเพลงสรรเสริญพระบารมีเช่นเดียวกัน ฟังแล้วไพเราะเสนาะจับใจ ทั้งวงดนตรีไทย และวงดนตรีโยธวาฑิตครูเฝ้าซ้อมปรับเรียบเรียงเสียงและการบรรเลงให้พวกเราทุกคน รุ่นต่อรุ่น จนพวกเราได้ซึมซับพระบารมี ของพระองค์ท่านที่ทรงเหน็ดเหนื่อยเสด็จประกอบพระราชกรณีกิจตลอดชั่วชีวิต อย่างไม่ทรงย่อท้อ

              เราซ้อมเราเดินกันยาวเรารอและยืนบรรเลงดนตรี เราล้วนเหนื่อยและตรากตรำทำให้ดี ทุกคราหลังจากเพลงเริ่มและได้บรรเลงถวายนั้น ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ก็ดูเหมือนจะหายไปสิ้นเพราะเราได้เห็นความตั้งใจ ความขยันมุ่งมั่น ของครู ได้เห็นพระราชกรณียกิจของพระองค์ ที่ทรงงานตลอดเวลา ทรงเหน็ดเหนื่อยกว่าเรามากเหลือคณา นับเป็นแรงบันดาลใจ ปลุกจิตสำนึกเรา ให้เราเร่งเดินตามรอยความดี .......ทำสิ่งดีอย่างจะละเลยหนีถอยมิได้นี่คือนักดนตรีวงโยธวาฑิตเทพศิรินทร์ .....

             มุ่งมั่นตั้งใจอดทนทำในสิ่งที่ชอบที่รักและ...สุด...ท้าย...ก็ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ทำไม่ไหว ทำไม่เป็นงานราษฎร์เราช่วยงานหลวงเราทำ เพราะสิ่งเหนือกว่าความสง่างามในชุดนักดนตรีและเสียงดนตรีแล้ว ความรักที่จะทำสิ่งดีร่วมกัน มีดนตรีในหัวใจนั้น ก็ยังประโยชน์ให้บ้านเมืองและเราก็สุขได้ จากการทำประโยชน์ให้งานสาธารณะก่อนทำเพื่อตนเอง ....สมคำว่า นสิยา โลกวัฒโน ไม่ควรเป็นคนรกโลก 

- จากเด็กชายเรียนโรงเรียนวัดหัวโตพุงโรก้นปอด

       
ที่มา : คุณธนวัต กตาธิกรณ์ นักเขียนรับเชิญ

ความสุขของดนตรี... อยู่ที่ใคร ?

 แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะมีแต่นักดนตรีอาชีพเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่เล่นดนตรีแล้วมีความสุข หลายคนไม่ได้ยึดดนตรีเป็นอาชีพหลัก แต่ก็สามารถมีความสุขได้ เด็กวัยรุ่นหลายคนเล่นดนตรีเพื่อความสนุกสนาน ผู้สูงอายุบางคนก็เลือกเรียนร้องเพลงเพียงแค่ทำให้ชีวิตบั้นปลายไม่น่าเบื่อจนเกินไป 

คนเหล่านี้ไม่ได้คาดหวังว่าจะเล่นดนตรีไปเพื่อให้ได้งานดีที่สุดเพื่อผู้ฟัง แต่ฝึกฝนดนตรีเพื่อหล่อเลี้ยงจิตใจตัวเองให้ไม่แห้งแล้งจากการงานหรือชีวิตในด้านอื่นมากเกินไปนัก

         เพราะฉะนั้น 

ไม่ว่าจะเล่นดนตรีไปเพื่ออะไรก็ตาม ผู้เล่นดนตรีก็ควรจะเล่นด้วยความสุข 

มนุษย์อาจจะขาดศิลปะหล่อเลี้ยงจิตใจไม่ได้ แต่มนุษย์ก็ไม่จำเป็นต้องเล่นดนตรีได้ทุกคน (เว้นแต่จะโดนใครบังคับ ซึ่งก็คงไม่ได้ผลงานที่ดีเท่าไหร่) 

เพราะการเล่นดนตรีเป็นก็ไม่ได้เป็นหน้าที่ของมนุษย์อะไรขนาดนั้น ใครไม่อยากเล่นก็อย่าเล่น ใครที่มีความสุขกับดนตรีก็เพลิดเพลินกันไป

และเมื่อเร็วๆ นี้เอง ทางเฟซบุคของอาจารย์ดนตรีท่านหนึ่งก็ได้นำข้อความของตัวเองที่ทางโรงเรียนสอนดนตรียกไปติดกระจกเป็นคำคม ข้อความนั้นมีอยู่ว่า 

“เล่นดนตรีให้มีความสุขเถิด ส่วนเรื่องเก่ง-ไม่เก่งปล่อยให้คนอื่นเขาทุกข์ไป” 

อ.ไก่ จิรัฏฐ์ นักเปียโนแจ๊ส

และลงท้ายด้วยชื่อของอาจารย์ท่านนั้น

แน่นอนว่าคำพูดนี้ดูทั่วไปก็จะปกติดี เพราะเป็นการบอกว่า

จงเล่นดนตรีให้มีความสุข อย่าไปเทียบฝีมือกับคนอื่น เอาตัวเราเป็นหลักว่าเรามีความสุขไปกับมันก็น่าจะเพียงพอแล้ว ...

"เข้าใจแล้วว่าความสุขกับการเล่นดนตรี บางทีมันไม่ได้อยู่ที่การได้เล่นตามโน้ตให้ได้อย่างเดียว 

เล่นผิดถูกเพราะไม่ได้เล่นมานาน แต่เล่นเพื่อจุดมุ่งหมายที่สูงส่ง 

เพื่อสิ่งหนึ่งที่ ยทศ. สำนึกในพระมหากรุณาธิคุณฯ 

สมแล้วที่เป็น ยทศ.เทพศิรินทร์ วันนี้ได้ประจักษ์แล้ว มันไพเราะยิ่งนัก ขอบใจทุกคน" 

Decha Saengthong