เหล็กขูด

#เหล็กขูด#

นวตกรรมที่มีมาข้ามยุคข้ามสมัยข้ามกาลเวลา ไม่มีหลักฐานที่เป็นลายลักษณ์อักษรว่ามีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ มีข้อมูลบอกว่าเป็นเครื่องมือติดตัวมากับกลุ่มลูกทาสที่ได้รับการปลดปล่อยตั้งแต่สมัยรัชกาล 5

พูดไปจะเชื่อหรือไม่ว่านวตกรรมที่เห็นในภาพชิ้นนี้ถูกสร้างขึ้นเมื่อ สัก40ปีที่แล้ว เป็นงานที่นักเรียนทำส่งคุณครูในชั่วโมงเรียนงานไม้ คุณครูให้นักเรียนผลิตชิ้นงานส่ง1ชิ้น ผมเลยเลือกที่จะทำเหล็กขูดโดยการบอกคุณลุงของผมที่เป็นช่างไม้ ว่าผมต้องการชิ้นงานแบบนี้ ๆๆ พร้อมกับหาซื้อ หัวที่เป็นเหล็กที่มีลักษณะโค้งมนเป็นซี่ๆคล้ายฟันเลื่อย มาประกอบกับตัวไม้ที่เป็นเหมือนกับม้านั่งซักผ้าที่ทำหัวยื่นออกมารองรับแท่งเหล็ก ก็จะกลายเป็นอุปกรณ์ชิ้นสำคัญสำหรับใช้ในครัวเรือน ที่คนใต้เรียกว่า #เหล็กขูด ผมก็ได้ชิ้นงานส่งคุณครู ซึ่งเข้าใจว่าคุณครูก็ไม่ได้ ซีเรียสกับกระบวนการผลิตชิ้นงานสักเท่าไหร่ เพียงแต่ให้บรรลุวัตถุประสงค์รู้จักเครื่องมือภูมิปัญญาแบบชาวบ้านและการนำไปใช้ประโยชน์มากกว่า(คิดเอาเอง)แล้วก็คืนให้นักเรียนนำกลับมาให้พ่อแม่ใช้ประโยชน์ที่บ้าน

แต่มาถึงวันนี้ อุปกรณ์ชิ้นนั้นแม่ยังคงได้ใช้งานมาจนถึงวันนี้ ที่ผมได้กลับมานั่งคร่อมเหล็กขูดกับการผลิตน้ำกะทิจากมะพร้าวต้นหน้าบ้านที่ปลูกไว้สมัยคุณตายังมีชีวิตอยู่ (คุณตาเสียชีวิตในช่วงเวลาใกล้เคียงกับที่ผมทำเหล็กขูดส่งครูได้กระมัง) ซึ่งต้องรอให้มันหล่นลงมาตามกาลเวลา

ถึงแม้นวตกรรมการผลิตน้ำกะทิประกอบอาหารของคนยุคเทคโนโลยี 4.0 จะสำเร็จรูปหาซื้อได้ตามร้านขายของชำทั่วไปแต่ผมเชื่อว่าในชนบทภาคใต้บ้านเรายังคงมีเหล็กขูดใช้กันเกือบทุกบ้าน

ท่ามกลางความเปลี่ยนแปลงก็ไม่ได้หมายความว่าทุกสิ่งจะเปลี่ยนตามและดูเหมือนสิ่งเหล่านี้คือเครื่องยึดเหนี่ยวทางใจกับวิถีชีวิตที่แหนหวงอิ่มสุข กับกิจกรรมภายในครอบครัวในช่วงวันหยุด