ส่งสการตานคาบประเพณีด้านความตายของชาวล้านนา ตอน บทอื่อกะโลง

การจะนำศพย้ายจากสถานที่หนึ่งไปยังปราสาทนั้นก็จะต้องมีพิธีกรรมอีกนั่นคือ การอาราธนาศพขึ้นสู่ปราสาท โดยจะต้องมีการกล่าวคำอาราธนา คำอาราธนาที่มักใช้กันในปัจจุบันนี้ที่ได้มากจากพระครูวิบูลย์กิตติรักษ์ วัดช่างแต้ม นั้นก็จะเริ่มต้นด้วยคำ

โคลงงานอวมงคล

อนิจจังบ่เที่ยงมั่น                       ก๋ายา

กลายเกิดกลับภินนา                  เงี่ยงคว่ำ

ต๋ายเป็นเกิดก่ายมา                ผิดแผกไปเหย

คือดั่งหลุกปัดน้ำ             ถอกแล้วตักแหม

จาติก่อจาติตั้ง                เป็นคน

เปียธิแผ่เต็มต๋น             บ่เมี้ยน

สงสารท่องเตียวหน        แสนจาติหมื่นเอ

คือดั่งหลุกตักน้ำ              ถอกแล้วตักแหม                                                                                         

 เสียงสานเสียงแหบแห้ง     โหยหา

เสียงพิลาปเวทนา             ร่ำไห้

เสียงศิษย์และศรัทธา         วอนโศกวิมล

เสียงญาติหิวหอดไร้           ทเวสว้างโศกา

คำอาราธนาศพพระสงฆ์

อะหัง วันทามิ สิระสา ขะมะถะ เม ภันเต สาธุ โอกาสะ ข้าแด่สรีระร่างและจิตวิญาณของเจ้า บัดนี้โอกาสพิเศษมาเถิง ด้วยจิตคำนึงบ่ฮู้แล้ว เพราะว่าท่านจักได้กลากลาดแกล้วไปจากอาวาสสัณฐานังแก้วกว้างประเทศต่างเวียงพิงค์ ไปตามความจริงแห่งโลกเป็นที่เศร้าโสกเสมอกัน ย่อมปะกั๋นตี้หั้น ตั๊ดตี้นั้นคือป่าช้าแดนดง อันเป็นแดนปลดปลงเตขว้างยังสรีระร่างก๋ายยังกัน หากบ่ฝังก็จักเผาจี่ไหม้ ตกต่ำใต้ปฐวีก็มีจะแลนา ขอท่านอย่าได้มีจิตอาลัยใฝ่ห้อยในอาวาส ตังกุฏิ ศาลาบาตรและวิหาร ตังลูกศิษย์ขโยม พระหน้อย ตังเหลนหลานห้อยน้อยปูนห่วงอาลัย ตังมิตรสหายวงศ์ใย จำพรากคณะศรั่ทธาผู้ดูแลอุปัฐากวัดวาศาสนา ตังญาติก๋าพ่อแม่ปี้น้อง ขออย่ามีใจ๋ใฝ่ห้อยอาลัย ปะดาของปลูกลูกไม้ขอสานสืบไว้เป็นของสาธารณ์ ตังกิจการพระศาสนาทุกอย่างผู้อยู่ตางหลังจักได้ช่วยกัน

แนะกันสร้างหื้อเป็นสืบสายยาวไปตามดังกำผาถนาที่ได้ตั้งใจ๋ไว้ จักได้ช่วยกั๋นเอาใจ๋ใส่ดและเพราะการต๋ายเป็นไปตามกฎธรรมชาติบ่มีผู้ใดสามารถหลีกได้สักคนู

บัดนี้ คณะศิษย์และศรั่ทธาทั้งหลายจุต๋น จิ่งได้ตกแต่งน้อมมายังธูปเทียนข้าวตอกดอกไม้ ใส่เหนือขันคันธมาเรน้อมนิ้มกิ้วเกศเพื่อว่าจักมาขอขมาและอาราธนาท่าน.............หากมีสิ่งใดที่ข้าพเจ้าตั้งหลายกระทำไปบ่สมเปิงกวนล่วงล้ำ หากมีด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม อันบ่งามหม่นเศร้าเข้า                                                                                       ในเขตประสาท จิ่งขอขมาลาโทษจิ่งได้โปรดอโหสิกรรม ขออย่าได้เป็นปาบเป็นกรรมอย่าได้เป็นนิวรณ์ธรรม อันบ่ดีบ่งามขีดกั้น ขอพละหน้าบุญกุศลที่ได้กระทำมานั้นจุ่งบันดลนำเอาดวงวิญญาณของ...........เจ้าได้ไปเกิดที่ประเสริฐเมืองบนบุญกุศลแก่กล้า หื้อได้เถิงยังเวียงแก้วอันเป็นที่แล้วคือ มหาเนรปานและนา ฯ

อันเชิญสรีระร่างและจิตวิญญานท่านเจ้าสมณาท่าน..........ไต่เต้าขอหื้อได้ไหลเลือนเคลื่อนเข้าสู่ห้องสุสาน อย่าได้อาลัยหลงใหลอยู่เฝ้าอาวาสนี้ หื้อเวทนาสู่สุคติรังสรรค์ (สรวงสวรรค์) สมบัติทิพย์ฝันจุ่งได้ข้ามสงสารยากไร้สู่ห้องนิพพานเทอญ ฯ

วันทาน้อย

วันทามิ ภันเต สัพพัง อะปะราทัง  ขะมะถะเมภันเตมะยากะตัง ปุญญัง สามินา อะนุโมทิตัพพัง สามินากะตัง ปุญญัง เมยหัง ทาตัพพัง สาธุ สาธุ อะนุโมทามิฯ.