(กลอนอิสาน) - บ่สนหยังดอกเด้อหล่า ขอเพียงว่าได้คิดนำ (คิดถึง)

เบิ่งดาวใสในผืนฟ้า กลางเมฆาเงียบมิดหมี่

ฮู้บ่มีคนหนึ่งนั้น รำพันเว้าเฝ้าคิดถึง

บ่มีหยังทั้งลึกซึ้ง แค่รำพึงจึงบอกเล่า

ปานแสงเงาเฝ้าเคียงข้าง เผิ่นฮู้บ้างแน่บ่นอ

บ่กล้าขอพอเคียงข้าง หรือเพียงย่างทางในใจ

แค่เม็ดไผให้เธอเห็น กะแม่นเป็นคือบุญแล้ว

เป็นผักแพวข้างพาเข้า(ข้าว) ถึงบ่เอากินกับป่น

กะบ่สนหยังเด้อจ้า ขอเพียงว่าได้คิดถึง (กะพอใจหล่ะเด้อครับ)

ขออนุญาต : นำภาพและเสียงประกอบงานเขียน เพื่ออัถรสในการอ่าน ซึ่งไม่ได้ดัดแปลงแต่งเติมต้นฉบับแต่อย่างใดครับ
( บ่าวโจ่โล่ )