๖๓. เรียนรู้..จากการท่องเที่ยว

        ผมเรียนรู้นอกสถานที่อยู่เสมอ เมื่อมีโอกาส และโอกาสของผมจะมาเยือนเมื่อมีวันหยุดยาวหรือไม่ก็ตอนปิดภาคเรียน..

    อาจจะมีบางคนมองว่าผมไม่ค่อยจะไปศึกษาดูงานที่ไหน? มองคล้ายเป็นคนที่น้ำล้นแก้ว..แท้จริง..ผมศึกษาตลอดเวลา เพราะการศึกษายุคนี้ เรียนรู้ได้ด้วยตนเองและศาสตร์และศิลป์ในบางเรื่องมีอยู่ในตำรามากมาย...

    โดยเฉพาะ..งานประจำที่ทำอยู่ในชีวิต..มีเรื่องราวที่ต้องศึกษาและเรียนรู้อย่างหลากหลาย..ไม่รู้จบ..เป็นความรู้นอกตำราที่ต้องทำไปแก้ปัญหาไป บทสรุปก็คือ..ยังมีหลายสิ่งที่น่าจะรู้ แต่เรากลับไม่รู้..

        ผมจึง..ไม่ยอมเสียเวลาง่ายๆ กับการนำพาตัวเอง ไปดูการทำงานขององค์กรอื่นที่ยิ่งใหญ่กว่า..ดูได้แล้วกลับมาทำไม่ได้..ก็มีค่าเท่าเดิม..

        ผมตัดสินใจเดินทางไปท่องเที่ยวต่างจังหวัดอย่างมีวัตถุประสงค์เสมอ..หนึ่งในนั้นเป็นจังหวัดที่มีโครงการพระราชดำริและเป็นบ้านเมืองที่ผมยังไม่เคยไป...

        ในโอกาสนี้..ผมเลือกไป “แก่งกระจาน” เพราะมีอุทยานแห่งชาติ ผมอยากเห็นป่าไม้และทิวเขา..แล้วผมก็ได้เห็น ได้สัมผัสอากาศที่เย็นสบาย ในโอกาสหน้าผมตั้งใจว่าจะเข้าไปนอนพักในอุทยานสักคืน..

        ผมเข้าพักในรีสอร์ทหรู..ดูยังไงก็ได้แค่ ๔ ดาว เพราะผมดูข้อมูลจากกูเกิล พอเข้าไปสัมผัสจริงๆ ทั้งสถานที่ ห้องพัก บรรยากาศ อาหารและ ราคาของที่พักต่อคืน ไม่สูงเกินไป แต่ถึงอย่างไร..แม้ไม่เลิศหรูถึง ๕ ดาว..ผมก็ยังถือว่าเป็นรีสอร์ทที่ไม่ธรรมดาของ “แก่งกระจาน” เพชรบุรี...

        การออกแบบที่พักสอดรับการพื้นที่ที่เป็นเนินเขา แบ่งโซนอาคารที่มีอยู่หลายแบบกับสิ่งแวดล้อมที่มีไว้บริการนักท่องเที่ยวให้เดินเที่ยวชม..

        สระว่ายน้ำที่สวยงาม ฟิตเนตที่ลงตัว และห้องอาหารที่กว้างขวาง ตลอดจนห้องน้ำสะอาดมาก ถนนภายในรีสอร์ทจัดระบบการเข้าออกคล่องตัวและมีที่จอดรถสะดวกสบาย..เท่านี้ผมก็รู้สึกชื่นชมแล้ว..

        อาหารราคาค่อนข้างสูง..แต่รสชาติดี เมื่อเปรียบเทียบกับการเดินทางไปทานข้างนอกในยามมืดค่ำ..ถือว่าการทานมื้อเย็นในรีสอร์ทน่ะดีแล้ว..

        รายการอาหารก็เป็นแบบทั่วไป ทั้งต้มทั้งยำและของทอด ผมจำไม่ได้ว่าทานอะไรไปบ้าง จำได้เพียงอย่างเดียว เพราะรู้สึกชอบมาก หวานหอมอร่อยลิ้นดียิ่งนัก คือผัดผักกูด ผักท้องถิ่นของแก่งกระจาน..ที่อื่นคงหาทานยากสักหน่อย

        สถานที่พักทุกแห่ง..ที่ผมไปท่องเที่ยว แม้จะเป็นเพียงค่ำคืนเดียว ผมก็เดินเที่ยวจนคุ้ม แต่ไม่ใช่เดินชมเพื่อเปรียบเทียบว่าที่ใดสวยหรือดีกว่าที่ใด..

        ผมจะดูและบันทึกภาพเพื่อเรียนรู้การออกแบบที่พัก ศึกษาการออกแบบสถานที่และสิ่งแวดล้อมที่เรียนรู้จากตำราไม่ได้เลย...

        หลายครั้งแล้ว..ที่รู้สึกได้อะไรมากมายจากการท่องเที่ยว ก็ว่าจะเอาจริงที่จะจริงจังกับการนำไปใช้ แต่ในที่สุดก็หยุดคิดและนิ่งสนิททุกครั้งไป

        โดยเฉพาะกับเรื่อง..ต้นไม้ใบหญ้า..ผมกำลังมองหาในแบบที่ไม่ต้องลงทุนมากนัก..จะทำได้อย่างไร?ก็ต้องคิดและเก็บภาพไว้...

        อาจเป็นเพราะว่า..ผมได้อาคารเรียนใหม่ ที่ต้องจัดตกแต่งบรรยากาศรอบอาคาร จึงมองหาต้นไม้เพื่อการจัดวางอย่างเป็นระเบียบสวยงามและเหมาะสม...

        ผมพบต้นไม้ในรีสอร์ทที่ผมพัก..ซึ่งผมคุ้นเคยเพราะมีอยู่ที่บ้านและโรงเรียน เป็นพันธุ์ไม้ดอกไม้ประดับที่ปักชำง่าย แพร่พันธุ์เร็ว มักนิยมปลูกเป็นสวนหย่อม..

        ในรีสอร์ทจะออกแบบให้หลากหลาย ในแต่ละจุดก็จะให้โดดเด่น โดยมีวัสดุอุปกรณ์จัดวางประกอบอย่างน่าสนใจ..

        ที่โรงเรียน..ผมจะปลูกอยู่ในจุดเดียว..และเติบโตตามยถากรรม ยังไม่เคยนำไปปักชำในจุดอื่นๆ..เพราะผมยังคิดไม่ถึง...ตอนนี้ตระหนักแล้ว จึงถ่ายภาพอย่างตื่นเต้น แมกไม้สีเขียวช่วยให้สดชื่น เลือดในกายสูบฉีด รู้สึกกระตือรือร้นที่จะกลับโรงเรียน..เพื่อออกแบบการปลูกต้นไม้ให้สะใจ..

        เรียนรู้จากการท่องเที่ยว..ก็ย่อมเกิดปัญญา หากไม่ไปก็เชื่อว่า..ไม่น่าจะรู้อะไรเท่าที่ควร...

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๑  มกราคม  ๒๕๖๒