๒๑๑. ชีวิตในวัยเด็ก...ชีวิตที่มีความสุขของพี่ฟ้าคราม
ชีวิตในวัยเด็กของพี่ฟ้าคราม...เธอถูกเลี้ยงให้เป็นเด็กคิด วิเคราะห์ พิจารณาด้วยตัวเอง...ย่าจะไม่สอนแบบผู้ใหญ่สมัยก่อน ที่เวลาเด็กจะแสดงอะไรออกมาแล้ว คอยดุ คอยว่า ย่าจะปล่อยให้เธอแสดงออกมา หากดีย่าจะส่งเสริม หากไม่ดีย่าจะคอยบอกว่าไม่ดีเพราะเหตุใด...เป็นแบบนี้อยู่เสมอ ๆ จึงทำให้เธอมีจินตนาการของเธอเอง มีความคิดเป็นของตัวเอง...กล้าที่จะแสดงออก ไม่เหนียมอาย ไม่เก็บกด เรียกว่า ไม่เป็นคนที่สามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวของเธอเอง...เพราะหากกดเด็ก จะทำให้เราไม่เห็นสิ่งดี ๆ ในตัวเด็ก เนื่องจากถูกกดพวกเธอเอาไว้...ซึ่งสังเกตุดูอาการ เวลาเธอจะทำอะไร ดูเธอมีความมั่นใจด้วยตัวของเธอเอง เป็นการแสดงความเป็นตัวของตัวเองได้มากขึ้น ซึ่งจุดนี้ย่าบุษคิดว่า มีความสำคัญมาก ๆ กับการเลี้ยงและอบรมสั่งสอนเด็กเล็ก
เธอรักพี่สกายของเธอมาก...มีคนสงสัยว่า ทำไมย่าเรียกทั้งสองคนว่าพี่นำหน้า...เป็นกุศโลบายของย่าเองว่า คำว่า "พี่" คือ ที่พึ่งให้คนรอบข้าง ทั้งคู่จึงเป็นพี่กันทั้งคู่...แสดงถึงความแข็งแกร่ง ปกป้องคุ้มครองซึ่งกันและกันได้...แม้ว่าพี่สกายจะเป็นน้องพี่ฟ้าครามก็ตาม พวกเราจะรู้ในฐานะกันเท่านั้น เวลาเรียกจะเรียกว่า พี่ฟ้าคราม พี่สกาย...ย่าจะสอดแทรกสิ่งที่ย่าคิดว่าดีให้กับพวกเท่านั้น สิ่งที่ไม่ดีปู่เรและย่าจะไม่ทำให้กับหลาน ๆ เด็ดขาด นี่คือ ความเป็นผู้ใหญ่ที่มีความรัก เมตตาให้กับลูก ๆ หลาน ๆ...
เธอสองคนรักกันมาก...ในทุก ๆ วัน ทั้งคู่จะต้อง Call หากันทุกเย็น เพราะปัจจุบันพี่สกายเริ่มหัดพูดได้หลายคำแล้ว นายรู้ดีมาก เอกลักษณ์ของพวกเรา คือ การยิ้ม...การยิ้ม คือ การแสดงความเป็นมิตร ความจริงใจให้กับคนรอบข้าง...แต่ย่ากับปู่จะต้องค่อย ๆ สอดแทรกสิ่งที่ดีเกี่ยวกับการใช้ชีวิตให้กับพวกเธอเองอีก เพราะมันคือ ส่วนประกอบในการดำเนินชีวิตของพวกเธอ
พี่ฟ้าครามมีจินตนาการเป็นของตัวเอง เธอชอบระบายสีรูปภาพ เธอจะเลือกรูปภาพที่น่ารัก สวย ๆ นี่คือ แสดงถึง จิตข้างในของเธอซึ่งเป็นคนที่ละเอียด รักความสวยงาม และภาพข้างล่าง คือ ความสุขในช่วงชีวิตในวัยเด็กของพี่ฟ้าครามและพี่สกาย
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๘ มกราคม ๒๕๖๒
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น