สวัสดีปีใหม่'๒๕๖๒
ขณะกำลังเลี้ยงดูปูเสื่อเจ้าขนมปัง เปียกปูน และคณะ ได้ยินเสียงภรรยาจากบนบ้านบอกทุกคน “แสงมาแล้ว” จึงนึกขึ้นได้ เช้านี้ตั้งใจจะไปถ่ายภาพที่หน้าบ้าน เพื่อบันทึกแสงแรกแห่งปี 2562
สี่ห้าวันที่ผ่านมา ก่อนหยุดยาวนี้อีก ที่แสงไม่ค่อยมี อากาศสลัวเหมือนหนาวหรือฝนเคล้ากันอยู่ พอวันหยุดแรกมาถึงก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ ฝนปรอยทั้งวัน “หนาวยังกับไปนอนภูหินร่องกล้าเมื่อหลายปีก่อน” พูดคุยกับเพื่อนและลูกหลาน เนื่องจากครอบครัวพวกเราตั้งวงฉลองปีใหม่กันวันนั้น
เปียกปูนป่วยไม่กินอาหารมาร่วมสามอาทิตย์แล้ว มีเพียงข้าวต้มที่พอกินได้ ซึม ไม่เล่น ไม่ซน เปลี่ยนเป็นคนละคน(ตัว) จากเคยกระโดดโลดเต้น พาไปฉี่ไปอึ ดึงรั้งแทบไม่ไหว
หมอคนแรกบอกเป็นบิดท้องเสียไม่เป็นอะไรมาก ให้ยามากินก็ดูดีขึ้น แต่พอยาหมดกลับซึมเหมือนเดิมอีก จากนั้นจึงพาไปโรงพยาบาล หมอสงสัยจะเป็นพยาธิในเลือด จึงเจาะเลือดตรวจ ผลจำนวนเกล็ดเลือด การทำงานของตับ สรุปว่าโอกาสเป็นเก้าสิบกว่าเปอร์เซ็นต์ จึงฉีดยาและให้ยามากิน สี่ห้าวันมานี้อาการดูดีขึ้นอีกครั้ง
ไม่ต่างจากคนในบ้านที่เจ็บป่วยหรือไม่สบาย เรามักทุกข์ใจไปด้วย เลี้ยงมันแล้วก็รักมัน มันป่วยรู้สึกไม่สบายใจ กลัวเป็นอะไรมาก ลูกสาวบอกตายขึ้นมาเสียดายเงินแย่ “ตอนนี้ไม่ใช่แค่เสียดายเงิน สงสารมัน ความผูกพันทำให้เรารู้สึกมากกว่านั้น” พูดคุยกับลูกสาว ซึ่งช่วยขับรถพาไปหาหมอ
ไม่เลี้ยงก็ดีอยู่แล้ว ดันหาเหามาใส่หัวเอาวัยนี้ ใช่ว่าจะไม่ไตร่ตรองด้วยอายุอานาม ก่อนนั้นคิดแล้วคิดอีกเป็นปี สุดท้ายความอยากเอาชนะทุกสิ่ง ทว่ามันก็สร้างความสนุกสนาน เพลิดเพลิน หรือสร้างความสุขให้กับทุกคนได้ดีเลย ความน่ารัก สดใส หรือซื่อสัตย์ มันจะดีใจมากทุกครั้งที่เห็นเรากลับมาจากโรงเรียน เพื่อนคนหนึ่งเคยเล่า “จากมันไปสามสี่ชั่วโมง แต่ดีใจยังกับเราไปเป็นเดือนเป็นปี”
ไม่มีอะไรได้อย่างเดียว “ได้อย่างก็ต้องเสียอย่าง” อัสนีและวสันต์ โชติกุล กล่าวไว้อย่างนั้น..
เหล้าเบียร์ก็เหมือนกัน ตั้งแต่บ่ายวันเสาร์จนค่ำคืน อาหารการกิน กับข้าวอร่อยจากแต่ละบ้าน คาราโอเกะ เครื่องเสียงอย่างดี ร้องกันไม่หยุด นัดแนะกับเพื่อนไว้นานแล้ว ร้องเพลงแค่พวกเราเหงา งานนี้ต้องชวนเด็กๆมาด้วย ให้มาแย่งกันร้องจึงจะสนุก คืนนั้นจึงครบครัน เครื่องดองของเมา กับแกล้ม และเสียงเพลง
ตื่นเช้ามาอาการไม่ดีด้วยกันทั้งนั้น ข้าวต้มร้อนๆยังต้องฝืนกิน กลัวสังขารจะสู้ไม่ไหว เป็นลมเป็นแล้งชักตาตั้งขึ้นมา จะไปเล่าให้ใครฟังได้ ใครบังคับให้(มึง)กินเข้าไปขนาดนั้น
ทั้งที่ความจริงในธรรมชาติก็สอนครั้งแล้วครั้งเล่า “ก่อนนอนมากด้วยความสุขเท่าไหร่ ตื่นมาเตรียมพบกับความทุกข์มากเท่านั้นได้เลย” แค่ชั่วเวลาห่างกันไม่กี่ชั่วโมง
ในวาระดิถีขึ้นปีใหม่ จึงอย่าไปหวังอะไรมาก จะเลือกเอาแต่สุขใครจะให้ หมดทุกข์หมดโศกใครจะยอม แต่ทุกอย่างไม่คงอยู่ ไม่มีอะไรจีรัง พุทธศาสนาก็ว่าไว้อย่างนั้น การเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร์ “สว่างสุดแล้วมืด มืดสุดแล้วสว่าง”
จึงแน่นอนว่า “ใครรู้สึกสุข ชีวิตกำลังไปหาทุกข์ ใครรู้สึกทุกข์ ชีวิตกำลังไปหาสุข” วนเวียนเช่นนี้เป็นวัฏจักร ฉะนั้นอย่าไปยึดทั้งทุกข์และสุข เพื่อยุติมันทั้งคู่
ก็ว่าเข้าใจ! แต่ใยเสพติดแต่ความสุขหรือจมปลักกับความทุกข์อยู่อย่างนั้น ถอยออกมาให้ห่างจากวงตะลุมบอนหรือความยุ่งเหยิงวุ่นวาย จะเห็นภาพใหญ่ของชีวิตชัดเจนขึ้น
พูดง่ายทำยาก จึงต้องเตือนตัวเองบ่อยๆ อย่างไรเสียการปฏิบัติไม่พ้นแนวนี้ ถ้าอยากจะสบายใจ..
สวัสดีปีใหม่’2562 ครับ!
ความเห็น (2)
พูดง่าย ทำยาก… จริงที่สุดค่ะ
เปียกปูน…คงอาการดีขึ้นแล้วนะคะ :)
สวัสดีปีใหม่ค่ะ ส่งแรงใจไปให้เปียกปูนด้วยค่ะ ขอให้แข็งแรงในเร็ววัน