๗๖๔. บันทึก..ความทรงจำ

        บันทึกเรื่องราวด้วยข้อขียนและภาพถ่าย..ส่งท้ายปี ๒๕๖๑ ย้อนไปตลอดปีและหลายปีที่ผ่านมา..บันทึกได้หลายเรื่องหลายรส จำไม่หมดจึงใช้การจดที่ดีกว่าจำ

    การใช้ภาพ..ช่วยเล่าเรื่องได้ยาวนานและกว้างไกล อาจดูเหมือนเป็นการ “สร้างภาพ” แล้วถ้าไม่สรรค์สร้างภาพเพื่อการนำไปใช้..โลกคงไม่สวยงามและไม่น่าอยู่อาศัยเอาเสียเลย..

        อย่างไรก็ตาม โลกในอุดมคติของแต่ละคน ย่อมไม่เหมือนกัน แล้วแต่ว่าจะให้ความสำคัญกับอะไร?..อันนี้กระมัง..ความพอเพียงและพอดี..จึงไม่เท่ากัน

        ในสิ่งที่ใช่และก็ชอบ..เราก็มักจะให้เวลากับสิ่งนั้นเสมอ..อดทนและรอคอย ประคับประคองและประดิษฐ์ประดอย ตลอดจนคล้อยตามแม้ว่าจะมีแรงเสียดทาน ต่อต้านท้าทายให้เหนื่อยก็ไม่รู้สึกท้อ มุ่งมั่น บากบั่น เพื่อจะทำให้มันสำเร็จ..

        ความสำเร็จก็มีประเด็นอีกเหมือนกัน..เคยไหม? สำเร็จแล้วก็เลื่อนลอย เหมือนไม่ได้อะไร ไม่มีอะไรให้จับต้อง..เพราะความสำเร็จมันอยู่ในเนื้องานแล้ว อยู่ในระหว่างทางที่ทำ..เป็นความสุขเล็กๆ ที่เรียกว่าความสำเร็จก็ได้..

        ความสุขของแต่ละคน ไม่เคยมีความจำกัด เช่นเดียวกัน “ความสำเร็จ”จะมีสักกี่ครั้งก็ได้..แต่ก็อย่าลืมว่าต้องอยู่กับ “ความจริง” และ “ความดี” ที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ตนเองและผู้อื่น ก่อให้เกิดประโยชน์ต่อองค์กรและส่วนรวม..

        บางคน..มีความสุขจากการได้ทำงาน..บางคน..มีความสุขจากการท่องเที่ยว แต่ทั้งสองอย่างไปด้วยกันได้ ถ้ารู้จักแบ่งเวลาและให้โอกาสตัวเอง...

        การทำงานคือการเรียนรู้อย่างหนึ่ง..คนสร้างงานจึงเท่ากับว่าได้เรียนรู้ไม่รู้จบ และไม่สยบกับปัญหาและอุปสรรค งานจึงช่วยสร้างคุณค่าให้กับคน ช่วยทำให้ก้าวข้ามพ้นความทุกข์ได้ งานจึงมีส่วนช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้ชีวิต..

        แต่อย่าให้ “งาน”เป็นเจ้าชีวิตเป็นอันขาด เพราะชีวิตมิใช่เครื่องจักร รักที่จะทำงานได้นานๆ ก็ต้องดูแลสุขภาพร่างกายและจิตใจ..

        ร่างกาย..หมั่นออกกำลังกายและตรวจสุขภาพ ตลอดจนพักผ่อนและทานอาหารที่มีประโยชน์..อย่าได้คิดว่า..งานหนักไม่เคยฆ่าใคร แต่ก็อย่าลืมว่าการไม่ปล่อยวางงานเสียบ้าง..ก็บั่นทอนพลังกายได้เหมือนกัน..

        จิตใจ..หลายคนใช้การเดินทางท่องเที่ยว เพื่อเปิดโลกทัศน์และพบปะผู้คน มีความสุขล้นในหัวใจเมื่อได้สัมผัสสถานที่แปลกใหม่..แต่กลับบางคน หนังสือและเสียงเพลงคลาสสิคเบาๆ ในห้องเล็กๆ ก็เพียงพอแล้วสำหรับจินตนาการที่เปี่ยมสุข.

        อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าจะทำงานที่ไหน ไปท่องเที่ยว ณ ที่แห่งใด เรายังคงต้องกลับบ้าน..เพราะ “บ้านคือวิมานของเรา” มีความสุขสงบร่มเย็นทุกครั้งเมื่อได้กลับมาพักผ่อนที่บ้าน..ก็อย่าลืมสร้างบรรยากาศให้บ้านน่าอยู่ด้วยก็แล้วกัน..

        ตอบแทนบุญคุณให้ “บ้าน”บ้าง..คนที่รักบ้าน..จะเข้าใจว่าบ้านมีชีวิตและมีความรู้สึก..จงรักภักดีและเป็นเกราะคุ้มภัยให้เราเสมอ..

        ประสบความสำเร็จในชีวิต..มาเกือบตลอดปี มีความสุขกับงานที่ทำไม่เคยว่างเว้น เพราะมีบ้านให้หลับตาพักกาย พอได้พลังวังชา ก็กลับไปหา “บ้านหลังที่สอง” เพื่อทำทุกวันให้ดีที่สุด และมองไปข้างหน้า นำพาให้บ้านหลังที่สองไปสู่ความมั่นคง มั่งคั่งและยั่งยืน...

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๓๐  ธันวาคม  ๒๕๖๑

[แก้ว..อุบล จ๋วงพานิช]

จริงแท้แน่นอน

บ้านคือวิมานของเรา

[คุณมะเดื่อ]

สวัสดีปีใหม่ให้สุขสันต์ทุกทุกวันจงโชคดีมีสุขสมคิดและหวังสิ่งใดในอารมณ์ได้ชื่นชมสมถวิลดังจินตนาทั้งครอบครัวอยู่ดีมีสุขยิ่งทุกทุกสิ่งจงสมมาตรปรารถนาอุปสรรคใดใดในชีวาจงพ้นจากมรรคาสถาพร …..สวัสดีปีใหม่จ้ะ….. พี่มะเดื่อ