community survivors and learning skills

จากการสัมภาษณ์น้องสาวได้ความว่า น้องสาวเคยเป็นโรคไข้เลือดออกตอนเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ได้เล่าว่า เป็นอยู่ 2 อาทิตย์และไม่ได้ไปหาหมอเพราะพ่อแม่ทำงานหนักมากไม่ว่างพาไป จนเป็นหนัก ในระยะเวลาที่ยังไม่ได้ไปหาหมอนั้นไม่ได้ทานข้าวหรือทานแต่ทานได้น้อยมาก แม่ซื้อก๋วยเตี๋ยวมากินได้แค่เส้นก๋วยเตี๋ยว 1 เส้นก็รู้สึกไม่อยากกิน ได้อาบน้ำแค่ 2 ครั้ง ทั้งวันคือนอนหลับอยู่ชั้นล่างของบ้าน ไม่ได้ไปโรงเรียน ที่ไม่ได้พาไปหาหมอส่วนหนึ่งเพราะในสามวันแรกพาไปหาหมอแต่หมอบอกว่าเป็นแค่ไข้หวัดธรรมดา จึงได้ยามาทาน แต่ก็ไม่หาย จนสองอาทิตย์ผ่านไป น้องพยายามส่งเสียงบอกว่าไม่ไหว แม้ว่าจะไม่มีแรง พ่อกับแม่จึงพาไปโรงพยาบาลทันทีในเวลาเที่ยงคืน เมื่อถึงโรงพยาบาลหมอได้บอกว่า ขาดสารอาหารหนักและเป็นโรคไข้เลือดออก หมอได้ตำหนิพ่อกับแม่ว่าปล่อยไว้นานเกินไปโดยที่อาหารไม่ได้ทานเลย มีโอกาสเสียชีวิตได้ 

ทั้งหมดที่น้องเล่ามานี้กระทบต่อการทำกิจวัตรประจำวันหลายอย่าง ทั้งในการทานอาหาร การทานยา การดูแลความสะอาดของร่างกาย การเรียน และงานอดิเรก เมื่อป่วยแล้วไม่สามารถทำอะไรเองได้เลย ต้องการความช่วยเหลือมากที่สุด แต่เมื่อได้ไปหาหมอแล้วอาการดีขึ้นตามลำดับ ก็พยายามทานข้าวให้มากขึ้นแม้ว่าจะอิ่ม อาบน้ำเองได้ ทานยารักษาตามอาการ และพยายามร้องเพลงและฟังเพลงที่ตัวเองชอบที่โรงพยาบาล ทำให้ทรมานน้อยลงและมีกำลังใจจากพ่อแม่มากขึ้น ในเรื่องเรียนที่ไม่ได้ไปเรียนนั้นได้เพื่อนสนิทช่วยตามงานให้