๗๕๒. ขอบคุณครับ..คุณบุญชู

        ช่วงสายวันนี้ ผมนำมูลวัวใส่กระป๋องดำใบเล็กเติมน้ำลงไปครึ่งกระป๋อง แล้วเทลงไปในรอง  รอจนน้ำกับมูลวัวไหลลงท่อเข้าไปในถุงผ้าใบ เพื่อคลุกเคล้าและทำปฏิกิริยาในกระบวนการสร้างแก๊สชีวภาพ สำหรับใช้ในโรงครัวของโรงเรียน..

    ผมทำแบบนี้ในทุกช่วงวันหยุด ทำตามที่สำนักงานพลังงานจังหวัดแนะนำว่า..แก๊สชีวภาพประเภทนี้..จะขาดวัตถุดิบไม่ได้เลย

    เสร็จสรรพเรื่องแก๊ส..ก็หันมาเรื่องกิน ในบริเวณเดียวกันเป็นที่ปลูกพืชผักสวนครัว ผมลงมือปลูกต้นมะเขือเทศต้นเล็กๆที่เพาะไว้หลายวันแล้ว

        รดน้ำให้มะเขือเทศ ให้ต้นพริกและมะละกอ..ที่ปลูกรวมไว้ในรั้วเดียวกัน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น..ผมก้มมองเบอร์รู้สึกไม่คุ้นเท่าไหร่ แต่พอฟังเสียงเท่านั้นผมก็จำได้ทันที..คุณบุญชู ลิ่มอติบูลย์

        “อาจารย์ชยันต์อยู่โรงเรียนหรือเปล่าครับ” “อยู่ครับ”

        “วันนี้..อาจารย์จะอยู่โรงเรียนได้ถึงกี่โมงครับ” “ห้าโมงเย็นครับ”

        “ตอนนี้ผมมาไหว้บรรพบุรุษอยู่ที่สระบุรีครับ เดี๋ยวบ่ายสองผมจะเข้าไปที่โรงเรียนนะครับ”  “ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ”

        ผมรีบวางสายยาง เดินไปเปิดอาคารห้องสมุด”ลิ่มอติบูลย์” ที่คุณบุญชูสร้างให้ ไปสำรวจห้องน้ำครูและอาคารเรียนที่ต่อเติมโดยเงินของคุณบุญชู ก็เห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี

        อาคารเรียนอนุบาล..ที่มีครูจ้างสอนจากเงินเดือนคุณบุญชู..ก็สะอาดเรียบร้อยเช่นเดียวกัน..คงเหลือแต่”อาคารธนาคารออมสิน” ที่จะต้องนำคุณบุญชู..เยี่ยมชมในบ่ายวันนี้..

        พอเดินไปที่อาคารใหม่ก็รู้สึกชื่นใจ อากาศถ่ายเทลมพัดเย็นสบาย ใต้อาคารรายล้อมด้วยกระถางต้นไม้ มีแปลงไม้ดอกไม้ประดับที่ผมนำเด็กปลูกกันเมื่อวาน...

        ทุกอย่างพร้อม..ผมก็เลยเดินไปเปิดห้องธุรการ..ที่มีโต๊ะประชุมฯ ตั้งใจจะรับรองคุณบุญชูในห้องนี้ ที่คุณบุญชูยังไม่เคยนั่งมาก่อน..

        ผมจิบกาแฟดำ..วันนี้รสชาติกาแฟหอมกลมกล่อมดีเหลือเกิน ลงมือเก็บกวาดอีกเล็กน้อย เสร็จแล้วเตรียมของฝากให้คุณบุญชู..มีงาดำ ถั่วเขียว และมะละกอสุก..

        บ่ายสองโมง..รถตู้โฟ๊คสวาเก้นสีดำอย่างหรูวิ่งเข้ามาในโรงเรียน..ประตูอัตโนมัติเลื่อนเปิด..ชายหนุ่มใบหน้าหล่อขาวใส สูงสง่า ก้าวลงมาคนเดียว..จากนั้นคนขับรถก็นำรถเคลื่อนออกไปจอดใต้ต้นไม้..

        “สวัสดีครับ..อาจารย์สบายดีนะครับ”  “สบายดีครับ”

        “ผมว่าจะมาในวันเปิดอาคารเรียน แต่พอดีมีงานด่วนเข้ามา ขอโทษอาจารย์ด้วยนะครับ” “ไม่เป็นไรครับ”

        จากนั้น..ผมกับคุณบุญชูก็สนทนากันพักใหญ่ เราไม่ได้เจอกันมาสองปีแล้ว..คุณบุญชูไม่เปลี่ยนแปลง..แต่โรงเรียนเปลี่ยนไป..

        “โรงเรียนเปลี่ยนไปเยอะเลยนะครับอาจารย์ แต่ก็ยังสะอาดร่มรื่นเหมือนเดิม เดี๋ยวผมคงต้องขอเดินชม..เสียดายที่เด็กๆไม่ได้มาด้วย”

        คุณบุญชูถามถึงจำนวนครู จำนวนนักเรียน..และจำได้ว่ามาครั้งก่อนนักเรียนยังไม่ถึง ๘๐ คน ผมรายงานให้คุณบุญชูทราบเกี่ยวกับเงินเดือนครูจ้างสอน..ยังเหลือพอที่จะจ้างต่อในปีการศึกษา ๒๕๖๒...

        ผมนำคุณบุญชูเดินเยี่ยมชมอาคารเรียนหลังใหม่..คุณบุญชูแสดงความรู้สึกชื่นชมและถ่ายภาพตลอด..บอกว่าชอบต้นไม้ที่รายล้อมอยู่รอบอาคาร..

        ผมนำชมด้านหลังอาคารเก่า..บริเวณแก๊สชีวภาพ คุณบุญชูให้ผมอธิบายกระบวนการผลิตฯแล้วบันทึกภาพและเสียง..บอกว่าจะไปให้ลูกๆดู

        จากนั้น..ผมพาไปเยี่ยมชมห้องสมุด..คุณบุญชูแหงนมองข้อความเหนือประตูทางเข้าห้องสมุด..พร้อมกับถ่ายภาพ “ลิ่มอติบูลย์”

        “ขอบคุณอาจารย์มากนะครับ..ที่ให้เกียรติผม”

        ผมนำคุณบุญชูเดินดูแหล่งเรียนรู้จนครบ จบที่แปลงผักปลอดสารพิษและบ่อปลา ที่ได้รับการสนับสนุนจากคุณบุญชูมาโดยตลอด..สุดท้ายผมกับคุณบุญชูก็ไปนั่งพักพูดคุยกันต่อในห้องธุรการ..คุณบุญชูให้ผมนั่งเป็นประธาน..แล้วถ่ายภาพด้วยกัน..

        “ผมฝากให้อาจารย์เน้นเป็นพิเศษเรื่องการสอนวิทยาศาสตร์ คราวหน้าถ้าผมได้มากับครอบครัว ผมจะนำหนังสือและกล้องจุลทรรศน์มาฝากนะครับ..ขอให้อาจารย์มีสุขภาพที่แข็งแรง และมีพลังใจในการทำงานนะครับ..”

        พูดจบ..คุณบุญชูก็ยื่นเช็คให้ผมหนึ่งใบและบอกว่า “ผมขอร่วมสนับสนุนการจัดการศึกษา..อาจารย์จะนำไปพัฒนาอะไรก็ได้ตามที่อาจารย์เห็นสมควรครับ..”

        “ขอบคุณครับ”

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๑๕  ธันวาคม  ๒๕๖๑