ทำไมฉันจึงต้องเป็นครูให้ได้

หนึ่งความฝัน ที่ติดอยู่ในหัว มาตั้งแต่สมัยยังเป็นนักเรียนก็คือการได้เป็นครูสอนคน และจะถามว่าทำไม ฉันถึงต้องเป็นครูให้ได้ เพราะมันเป็นสิ่ง ที่ผมอยากจะเป็นมาโดยตลอด ยิ่งหลังจากเรียนจบ ก็ยิ่งอยากเป็นครูเพิ่มมากขึ้นอย่าใช้ความรู้อย่าใช้ประสบการณ์ที่มีเข้ามาสอนเข้ามาให้ความรู้กับคนที่เขาไม่มีโอกาสได้เรียน

ใจจริงอยากจะไปเป็นครูอยู่ในถิ่นทุรกันดาร อยู่ในถิ่นที่ เด็กไม่มีโอกาสที่จะได้เรียน อยากเป็นครูในแบบที่สอนหนังสือจริงๆไม่ใช่เป็นครูที่ต้องมานั่งทำเอกสารเพื่อประเมินตนเองหรือประเมินโรงเรียน และหากถามถึงว่า ทำไมถึงต้องเป็นครูให้ได้ ก็เพราะว่า วันแรกที่ผมได้เข้าทำงานในโรงเรียนในตำแหน่งที่ทุกคนเรียกว่าครูพ่อแม่ปู่ย่าตายาย ก็รู้สึกดีใจมีความปลื้มปิติไม่คิดว่าลูกหลานของตัวเองจะมีโอกาสได้เป็นครูสอนคน ได้เป็นคนคนหนึ่งที่ใครๆก็ต่างเรียกว่าครู คุณตามีความดีใจมากถึงกับร้องไห้ ทั้งๆที่คุณตา ไม่เคยภูมิใจอะไรในตัวลูกหลานทั้งหมดเลย ตากับยายให้เงินไปดาวน์รถมอเตอร์ไซค์ตากับยายเงินซื้อชุดกากี วันไหน ที่ไม่ได้กลับไปบ้าน ตากับยาย ก็จะให้แม่โทรหาตลอดว่าเป็นยังไงบ้างทำไมหลานถึงไม่กลับมาแต่ถ้าวันไหนได้กลับบ้าน ตากับยายจะดีใจมากจะเข้ามาถามจะเข้ามาหาว่าเป็นยังไงบ้างกินอยู่ยังไงสบายดีไหมนักเรียนเป็นยังไงบ้างสอนอะไรบ้างคนที่ทำงานเป็นยังไงบ้างเขาดีกับเราหรือไม่ เช่นเดียวกับแม่ ที่จะคอยโทรหาตลอด ให้กำลังใจตลอด เพียงแค่สิ่งเหล่านี้ ก็ทำให้ผม คิดอยู่ในใจทุกวันเสมอว่า

ผมต้องเป็นครูให้ได้เป็นข้าราชการให้ได้ เพื่อให้ตากับยายและพ่อแม่ ได้ภูมิใจ ก่อนที่พวกท่าน จะไม่ได้พบเห็นผม เป็นข้าราชการครู อย่างเต็มภาคภูมิ และกำลังใจสุดท้าย ที่ผมจะต้องเป็นครูให้ได้ ก็คือนักเรียนที่ผมรัก เขายังรอคอยผม ให้ผม เป็นข้าราชการครู และอยู่ คอยสอนเขาที่โรงเรียนตลอดไป